Middelburg krijgt standbeeld van Hans Lipperhey

MIDDELBURG - Binnenkort vinden de try-outs plaats van de komisch-filosofische voorstelling ‘Vaders en eieren’. Theaterloods-B speelt het stuk in Zeeuwse basisschoolklassen. Een pinguïnpaartje neemt de kinderen mee in een fantasiewereld waarin geprobeerd wordt antwoorden te vinden op vragen als: waar was ik voordat ik geboren wasVolgens artistiek leider Oscar Postema van Theaterloods-B typeert ‘Vaders en eieren’ zich door de kunst van het weglaten. “In veel van onze voorstellingen proberen we door middel van suggestie een fantasiewereld op te roepen.” De twee acteurs, Postema en Annemarike Ruitenbeek, hebben een oranje mondkapje als snavel en zijn gekleed in een pandjesjas. Het geluid van de zee wordt gemaakt door middel van een bamboekoker met zand en met klappen op het lichaam wordt het geluid van vleugels nagebootst. Het is een aparte gewaarwording en er zit veel humor in. Zo voeren de ‘pinguïns’ dropvisjes aan elkaar en schrikken de kinderen, die in hoefijzervorm in de klas zijn opgesteld, zich rot als ze opeens krijsen.”ZielHet stuk bestaat uit onverwachte wendingen en bevat een aantal poëtische teksten. “Door de gelaagdheid van het verhaal is het best filosofisch”, aldus Postema. “Verstand en instinct wisselen elkaar af. Bij pinguïns zijn de rollen omgedraaid en broeden de vaders op de eieren. Het ei is een stemmetje, maar wordt maar niet geboren. Als blijkt dat het ei niet gaat uitkomen, is de vader daar nogal emotioneel onder, maar de moeder loopt gewoon weg. In de uitvoering is het stuk heel aards, maar de inhoud is diepzinnig. Er wordt bijvoorbeeld de vraag gesteld of er een ziel is en wat dat dan is.”‘Vaders en eieren’ bestaat al twintig jaar en is geschreven door Heleen Verburg, een gerenommeerd schrijfster in de toneelwereld.” Zo schreef ze het stuk ‘Coupure’ voor het Zeeland Nazomer Festival.VeelzijdigPostema merkt dat de belangstelling voor toneel bij scholen over het algemeen afneemt. “Ze kiezen vaker voor een project dat voor de hele school geschikt is of voor een muziek- of dansproject. Dat is jammer, want toneel is zo veelzijdig en kan ontzettend tot de verbeelding spreken bij kinderen.” ‘Vaders en eieren’ duurt rond de vijfendertig minuten en kan volgend jaar drie keer per dag gespeeld worden.Kijk voor meer informatie, zoals over de try-outs, op www.theaterloods-b.nl.BIJDRAGE JESSICA ROVERS

KAPELLE – De bladeren van de bomen in het Bos van de Toekomst aan de rand van Kapelle kleuren geel en rood. Mensen planten er een boom ter herinnering aan een overleden dierbare, maar bijvoorbeeld ook om een geboorte of jubileum te vieren. Binnenkort komen er ruim zeventig bomen bij. Het bos ligt aan de Abbekindersezandweg, in de mooie, landelijke omgeving tussen Kapelle en Kloetinge. Boswachter Karel Leeftink van Staatsbosbeheer, beheerder van het Bos van de Toekomst, vertelt dat het planten van nieuwe gedenkbomen in het Bos van de Toekomst de eerste zaterdag van december niet doorgaat vanwege het coronavirus. “We verplaatsen het naar eind januari, begin februari, in de hoop dat het dan wel kan”, legt Leeftink uit.HerinneringAl twaalf jaar kunnen mensen in het Abbekindersebos een gedenkboom planten. Zij kunnen kiezen uit een tamme kastanje, linde, rode of groene beuk, eik, esdoorn, zwarte els of fladderiep. “De meeste mensen willen graag een boom neerzetten ter herinnering aan een overledene, maar ook wel ter ere van een huwelijksjubileum, de geboorte van een kind of kleinkind of om een bijdrage te leveren aan meer bebossing.” Bij elke boom staat een roestvrij paaltje met een gegraveerde tekst die gekozen is door de mensen die de boom hebben geplant.WandelenRuud van Oosten loopt met zijn moeder en haar teckel over het natte gras tussen de bomen. “Ik vind het een heel bijzondere gedenkplaats,” zegt zij. Van een buurvrouw had ze over het bos met de gedenkbomen gehoord en daarom neemt ze er nu een kijkje. “Haar man heeft niet lang meer te leven en hij wandelde zo graag door het bos…”, vertelt ze.José uit Goes bezoekt de boom die ze samen met haar man heeft geplant voor hun zoontje. Hij overleed kort na de geboorte. Het emotioneert haar nog altijd om tussen de bomen door te lopen.Vijftien jaarIn totaal staan er nu 337 bomen in het Bos van de Toekomst bij Kapelle. Daar komen er, begin 2021, meer dan zeventig bij.Wie een boom wil planten, kan zich hiervoor het hele jaar door aanmelden. Wie dat vóór 15 september doet, krijgt hetzelfde jaar nog een boom om te kunnen planten. De boompjes kosten per stuk 325 euro. Daarvoor garandeert Staatsbosbeheer vijftien jaar lang de boom en het paaltje met het gedenkbordje. Mocht de boom dood gaan, dan zorgt Staatsbosbeheer voor een nieuw exemplaar. Hetzelfde geldt voor een beschadigd of verdwenen bordje. Na vijftien jaar eindigt de garantie van Staatsbosbeheer, maar de boom blijft uiteraard doorgroeien.Meer informatieKijk voor meer informatie op de website van Staatsbosbeheer, www.staatsbosbeheer.nl.BIJDRAGE ELLEN DE VRIEND

THOLEN - Binnenkort worden er op het eiland Tholen drie stenen schaaktafels geplaatst. Dat laat de gemeente Tholen weten. Het gemeentebestuur maakt 4500 euro vrij voor het project. Het geld komt uit de pot Stimuleringsfonds Samenleven. Het is nog niet bekend waar de tafels komen te staan.Er zijn plannen om drie stenen schaaktafels op verschillende plekken op het eiland Tholen te plaatsen. Insteek hiervan is om de inwoners (na coronatijd) samen te brengen en de leefbaarheid te vergroten. Om deze tafels te kunnen plaatsen is de gemeente gevraagd om een bijdrage gevraagd. Het college van B&W kent een lager bedrag toe dan gevraagd, maar is wel bereid 4500 euro bij te dragen. Het geld komt uit hetStimuleringsfonds Samenleven. Het is nog niet bekend waar de tafels uiteindelijk komen te staan. “Ze zullen aangewezen worden in overleg met betrokkenen in de diverse kernen”, zegt de gemeente.

HOOGERHEIDE - Paul vervulde in de afgelopen jaren diverse functies bij Jumbo en begeleidde veel andere Jumbo-ondernemers. Hij werkte zich op binnen de organisatie en in januari 2016 kocht hij de Jumbo in Hoogerheide. Dit jaar werd zijn zaak volledig vernieuwd en twee maal zo groot. Onlangs werd de winkel onderscheiden met het Super Supermarkt Keurmerk. Dit is een keurmerk voor zelfstandige supermarktondernemers die zich bijzonder inzetten voor de leefbaarheid in en rondom hun supermarkt.Waarom Jumbo?“Ik had als puber gesolliciteerd bij C1000 bij ons in het dorp, maar daar was geen plek. Bij Jumbo werd ik wel aangenomen. Bij C1000 werkte een fanatieke vriend van mij die ooit eens zei: ‘C1000 gaat Jumbo nog wel eens overnemen’. Ik geloofde dat het andersom zou zijn. Dat is uitgekomen.”Word jij gezien als een lokale ondernemer?“Als er wordt gesproken over ‘steun de lokale ondernemer’ worden met name de reguliere winkels bedoeld. Wij worden naar mijn mening nog té vaak gezien als ‘die grote supermarkt’. Dat vind ik jammer, want wij zijn lokaal zeer actief en betrokken. Dat blijkt ook uit het Super Supermarkt Keurmerk dat we onlangs hebben ontvangen. Daarnaast ben ik als franchiser verantwoordelijk voor mijn eigen toko, ook financieel. Ik heb de lusten en lasten van een eigen zaak. De enige verschillen tussen iemand die een winkel heeft en mijn Jumbo is dat ik het pand huur van Jumbo en een fee betaal voor het gebruik van de naam.”‘Waar ik heel blij mee ben, is dat de sfeer binnen het team goed is’Wat zou jouw personeel zeggen als ik ze vraag wat voor baas je bent?“Ik denk dat het gros mij waardeert als baas. Ik interesseer me in de mensen achter de medewerkers. Ik vind het prachtig om het personeel te motiveren en kan er echt van genieten als iemand zelf dingen gaat ondernemen. Ik kan ook best een strenge baas richting mijn personeel zijn, want we hebben wel een verplichting die we met z’n allen na moeten komen. Zo voel ik dat echt. Het doel is om een goede winkel te presenteren aan onze klanten. Waar ik heel blij mee ben, is dat de sfeer binnen het team goed is. Dat zie ik ook terug in de resultaten van de klantonderzoeken. Onze medewerkers worden heel erg gewaardeerd. Daar ben ik trots op.”Hoe gaat het in de winkel in coronatijd?“Het is een ontzettend heftig jaar. Onze medewerkers en ik hebben normaal gezien veel contact met de mensen. We vervullen daarin een belangrijke sociale rol. Een groot deel van de klanten komt bij ons om een gesprekje te hebben. Voor hen is boodschappen doen een uitje. En dat is sinds de coronacrisis een stuk minder. Ook missen we best veel klanten. Daarnaast zie je dat ze minder vaak komen. Als ze de winkel bezoeken, zijn ze ook snel weer weg. Natuurlijk is het belangrijk dat er regels zijn, maar laat de overheid ook eens realistisch zijn over de gevolgen. Er zijn meer mensen depressief geworden en de eenzaamheid neemt toe. Wat gaan we daaraan doen?”Wat vind je het leuke aan ondernemen?“Het leuke van ondernemen is een band opbouwen met klanten. Dat valt door de crisis grotendeels weg. Pas dacht ik nog: ‘Als dit nog een jaar doorgaat, vind ik het dan nog wel leuk?’ Ik merk die band met mijn klanten ook in mijn persoonlijke leven. Mijn vrouw is momenteel zwanger en dan krijgen we soms cadeautjes voor de kleine. Hartverwarmend, zulke gebaren.”Waar lig je wakker van?“Toen ik vijf jaar geleden startte als franchiser in Hoogerheide kon ik persoonlijk inzitten over een klacht van een klant. Ik lag er niet wakker van, maar het deed wel pijn. Ik heb in de loop der jaren gemerkt dat sommige mensen makkelijk kritiek uiten richting de winkel of mij. Gelukkig heb ik door de jaren heen een wat bredere rug gekregen en kan er steeds beter mee omgaan. Natuurlijk proberen we klachten altijd netjes aan te pakken en suggesties van klanten vinden we hartstikke waardevol. Wat we koesteren is dat het gros van de klanten tevreden is. Dit blijkt uit het jaarlijkse klantonderzoek. 88 procent van de mensen die meededen aan dit onderzoek zei onze winkel aan te raden bij anderen. Daar zijn we trots op.”Werk je ook samen met lokale leveranciers?“Ja, dat is erg leuk om te doen! We verkopen bijvoorbeeld eieren van de familie Van Hooijdonk uit Huijbergen, kruiden van Joris van Schilt en zuivel van De Zuidgeest. Ook hebben we de rookworsten van slager Ron Tak een podium gegeven in de winkel. Geweldig dat hij zijn eigen worsten hier komt brengen. Het is mooi dat dan alle partijen blij zijn met zo’n samenwerking. Wij vinden het fijn om unieke, lokale producten aan te bieden. Dat wordt door onze klanten ook echt omarmd.”Hoe is het om in Hoogerheide te ondernemen?“Fijn, het is een mooi dorp met veel verschillende ondernemers. Die ouderwetse winkelstraat met allerlei soorten winkels zorgt ervoor dat Hoogerheide niet alleen mensen uit de omgeving trekt, maar ook uit Zeeland en België. Vooral Belgen maken er een uitje van als ze hier zijn.”Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?“Met minister-president Mark Rutte. Voor die man heb ik echt respect. Hij luistert naar de mening van alle eigenwijze Nederlanders en doet zijn best om ons door deze crisis heen te loodsen. Ondanks de kritiek die hij krijgt, gaat hij gestaag door en trekt zijn plan. Dat kan ik wel waarderen.”

Melanie de Graaf en Lienke Barentsen runnen samen al elf jaar Cityspa Goes. Samen bewijzen ze al jaren dat je als moeder en dochter samen goed kunt ondernemen. Cityspa Goes is een kleine oase van rust in de binnenstad. Je kunt er onder meer terecht voor gezichts-, manicure- en pedicurebehandelingen, massages en schoonheidsbehandelingen. Bovendien kunnen bezoekers de drukte even ontvluchten en relaxen in een floatcabine of een infraroodsauna.Vertel eens over het begin van Cityspa Goes?Lienke: “We waren op zoek naar iets wat we met zijn tweeën konden doen. Ik werkte zelf in een andere branche, maar Melanie had haar diploma’s als schoonheidsspecialiste en pedicure en wilde iets voor zichzelf beginnen. We gingen regelmatig op stap naar wellnesscentra. Dat bracht ons op dit idee. Toen dit pand eenmaal vrijkwam, hebben we de stap gezet.”Gaan jullie samen nog steeds naar andere wellnesscentra en schoonheidssalons of hebben jullie daar geen tijd meer voor? Melanie: “We doen dat nog regelmatig, maar honderd procent ontspannen zit je nooit. Je let op alles en hoort, ziet en voelt dingen. Altijd is er wel iets wat je anders zou doen of wat je zelf wil doen. Als je een zaak hebt, bestaat de kans dat je bedrijfsblind wordt. Dan is het nuttig om af en toe ergens anders te kijken.”Lienke: “Soms lig je ook wel eens ergens met kromme tenen. Als je in een salon komt krijg je altijd een warm doekje om te ontspannen. Wij hebben daarvoor een oventje, zodat de doekjes precies op temperatuur zijn. Als ik ergens kom en ik hoor de kraan aangaan om vervolgens een natte, lauwe lap op mijn gezicht te krijgen, dan vind ik dat jammer. En dat komt vaker voor dan je denkt.”Zijn jullie altijd met het werk bezig?Melanie: “Mijn werk is mijn hobby, dus ik heb niet het gevoel dat ik ons bedrijf overal mee naartoe neem. Dit is een branche waarin het leuk is om je vrije tijd er ook aan te besteden. Als je privé naar een andere salon gaat, is dat geen ramp.”Lienke: “Melanie is opgegroeid in een ondernemersfamilie. Toen zij klein was, stonden de aardappelen niet elke dag om zes uur op tafel. Ze snapt het ondernemerschap. Zelf lig ik soms in mijn bed lig en ga dan malen. ‘Misschien kunnen we dit anders doen of dit of dat moet ik morgen nog oppakken’. Er gaat dan van alles door mijn hoofd. Melanie en ik schelen 28 jaar in leeftijd, maar ik heb van haar geleerd dat ik het af en toe moet loslaten. Zij is daar makkelijker in.”Melanie: “Mijn man en mijn vader werken ook bij hetzelfde bedrijf, dus zij kunnen daar ook altijd over kunnen praten. Als je bij elkaar op visite bent, moet het echter niet altijd over werk gaan.”Hoe hebben jullie de taken in Cityspa Goes verdeeld?Lienke: “Melanie concentreert zich vooral op de behandelingen in de salon, ik werk meer op de achtergrond en houd me bezig met planning. We willen sowieso dat er altijd iemand van ons aanwezig is op de zaak. Daarom zijn we ook nooit aan een tweede zaak begonnen. Je kunt je zelf immers niet in tweeën delen. We weten wat we aan elkaar hebben en wat we graag doen. Stel dat ik ziek word, dan kan Melanie de taken echter zo van me overnemen. Andersom is dat ook het geval.”Wat is het moeilijkste aan het ondernemerschap?Melanie: “Het werken met personeel is soms lastig. Je hebt te maken met ontzettend veel factoren. Ze kunnen ziek worden, al hebben we daar gelukkig weinig last van, een andere baan vinden of op vakantie willen als het eigenlijk niet kan. Dat zorgt soms voor lastige keuzes. Veel werknemers staan er toch anders in dan jij, omdat het niet hun zaak is. Wij werken veertig, vijftig uur per week, maar personeelsleden willen soms maar twintig uur, maximaal. Daar moet je mee ook kunnen gaan.”Lienke: “Ik heb zelf jaren voor een baas gewerkt, dus ken de andere kant ook. Als ondernemer moet je soms een gladde rug hebben. Het is fijn dat wij met zijn tweeën zijn. Als er bepaalde dingen spelen, kunnen we altijd even sparren.”Zijn jullie verschillende typen ondernemers?Melanie: “Ik ben creatief. Ik vind het leuk om nieuwe producten te zoeken, nieuwe behandelingen te bedenken en bezig te zijn met marketing en de website.”Lienke: “Ik kan volgens mij best streng zijn. Als ik zie dat dingen niet goed gaan, zeg ik dat. Dan kan ik even boos zijn, maar ik ben het daarna weer snel vergeten.”‘Soms leek elke minuut te lang te duren’Heeft de coronacrisis veel invloed gehad op jullie werk?Melanie: “We hebben onze deuren acht weken moeten sluiten, dus ja. Dan krab je je wel eens achter de oren. Soms leek elke minuut te lang te duren.”Lienke: “Dit was iets waar we niets aan konden doen. Als je naar het casino gaat en je vergokt 25.000 euro dan kun je dat jezelf kwalijk nemen. Dit niet. Je bent en blijft echter bezorgd en zoekt perspectief. Gelukkig hebben we veel steun aan elkaar. Het was fantastisch toen we weer open gingen. De klanten stonden in de rij en waren ontzettend blij.”Hoe zien jullie de toekomst?Lienke: “Ik denk dat ik op termijn wat minder ga werken en de achtergrond meer op zoek. Het is nu echter nog te vroeg. Ik wil en kan het nog niet loslaten, maar de jeugd heeft de toekomst.”Melanie: “Ik zal me meer gaan bezighouden met administratie en planning. Soms zullen er te weinig uren in een dag zitten.”Met wie zouden jullie wel eens aan de keukentafel willen zitten?Melanie: “Ik vind Fred van Leer een leuke man. We hebben hem al een keertje ontmoet. Hij is aardig, grappig, is een echte ondernemer en zegt wat hij denkt. Dat vind ik zelf nog wel eens moeilijk.”Lienke: “Nick en Simon mogen ook best een kopje koffie komen drinken. Of Gordon! Ik denk dat je ontzettend met hem kan lachen, maar dat je hem aan het einde van de dag helemaal beu bent.”

Melanie de Graaf en Lienke Barentsen runnen samen al elf jaar Cityspa Goes. Samen bewijzen ze al jaren dat je als moeder en dochter samen goed kunt ondernemen. Cityspa Goes is een kleine oase van rust in de binnenstad. Je kunt er onder meer terecht voor gezichts-, manicure- en pedicurebehandelingen, massages en schoonheidsbehandelingen. Bovendien kunnen bezoekers de drukte even ontvluchten en relaxen in een floatcabine of een infraroodsauna.Vertel eens over het begin van Cityspa Goes?Lienke: “We waren op zoek naar iets wat we met zijn tweeën konden doen. Ik werkte zelf in een andere branche, maar Melanie had haar diploma’s als schoonheidsspecialiste en pedicure en wilde iets voor zichzelf beginnen. We gingen regelmatig op stap naar wellnesscentra. Dat bracht ons op dit idee. Toen dit pand eenmaal vrijkwam, hebben we de stap gezet.”Gaan jullie samen nog steeds naar andere wellnesscentra en schoonheidssalons of hebben jullie daar geen tijd meer voor? Melanie: “We doen dat nog regelmatig, maar honderd procent ontspannen zit je nooit. Je let op alles en hoort, ziet en voelt dingen. Altijd is er wel iets wat je anders zou doen of wat je zelf wil doen. Als je een zaak hebt, bestaat de kans dat je bedrijfsblind wordt. Dan is het nuttig om af en toe ergens anders te kijken.”Lienke: “Soms lig je ook wel eens ergens met kromme tenen. Als je in een salon komt krijg je altijd een warm doekje om te ontspannen. Wij hebben daarvoor een oventje, zodat de doekjes precies op temperatuur zijn. Als ik ergens kom en ik hoor de kraan aangaan om vervolgens een natte, lauwe lap op mijn gezicht te krijgen, dan vind ik dat jammer. En dat komt vaker voor dan je denkt.”Zijn jullie altijd met het werk bezig?Melanie: “Mijn werk is mijn hobby, dus ik heb niet het gevoel dat ik ons bedrijf overal mee naartoe neem. Dit is een branche waarin het leuk is om je vrije tijd er ook aan te besteden. Als je privé naar een andere salon gaat, is dat geen ramp.”Lienke: “Melanie is opgegroeid in een ondernemersfamilie. Toen zij klein was, stonden de aardappelen niet elke dag om zes uur op tafel. Ze snapt het ondernemerschap. Zelf lig ik soms in mijn bed lig en ga dan malen. ‘Misschien kunnen we dit anders doen of dit of dat moet ik morgen nog oppakken’. Er gaat dan van alles door mijn hoofd. Melanie en ik schelen 28 jaar in leeftijd, maar ik heb van haar geleerd dat ik het af en toe moet loslaten. Zij is daar makkelijker in.”Melanie: “Mijn man en mijn vader werken ook bij hetzelfde bedrijf, dus zij kunnen daar ook altijd over kunnen praten. Als je bij elkaar op visite bent, moet het echter niet altijd over werk gaan.”Hoe hebben jullie de taken in Cityspa Goes verdeeld?Lienke: “Melanie concentreert zich vooral op de behandelingen in de salon, ik werk meer op de achtergrond en houd me bezig met planning. We willen sowieso dat er altijd iemand van ons aanwezig is op de zaak. Daarom zijn we ook nooit aan een tweede zaak begonnen. Je kunt je zelf immers niet in tweeën delen. We weten wat we aan elkaar hebben en wat we graag doen. Stel dat ik ziek word, dan kan Melanie de taken echter zo van me overnemen. Andersom is dat ook het geval.”Wat is het moeilijkste aan het ondernemerschap?Melanie: “Het werken met personeel is soms lastig. Je hebt te maken met ontzettend veel factoren. Ze kunnen ziek worden, al hebben we daar gelukkig weinig last van, een andere baan vinden of op vakantie willen als het eigenlijk niet kan. Dat zorgt soms voor lastige keuzes. Veel werknemers staan er toch anders in dan jij, omdat het niet hun zaak is. Wij werken veertig, vijftig uur per week, maar personeelsleden willen soms maar twintig uur, maximaal. Daar moet je mee ook kunnen gaan.”Lienke: “Ik heb zelf jaren voor een baas gewerkt, dus ken de andere kant ook. Als ondernemer moet je soms een gladde rug hebben. Het is fijn dat wij met zijn tweeën zijn. Als er bepaalde dingen spelen, kunnen we altijd even sparren.”Zijn jullie verschillende typen ondernemers?Melanie: “Ik ben creatief. Ik vind het leuk om nieuwe producten te zoeken, nieuwe behandelingen te bedenken en bezig te zijn met marketing en de website.”Lienke: “Ik kan volgens mij best streng zijn. Als ik zie dat dingen niet goed gaan, zeg ik dat. Dan kan ik even boos zijn, maar ik ben het daarna weer snel vergeten.”‘Soms leek elke minuut te lang te duren’Heeft de coronacrisis veel invloed gehad op jullie werk?Melanie: “We hebben onze deuren acht weken moeten sluiten, dus ja. Dan krab je je wel eens achter de oren. Soms leek elke minuut te lang te duren.”Lienke: “Dit was iets waar we niets aan konden doen. Als je naar het casino gaat en je vergokt 25.000 euro dan kun je dat jezelf kwalijk nemen. Dit niet. Je bent en blijft echter bezorgd en zoekt perspectief. Gelukkig hebben we veel steun aan elkaar. Het was fantastisch toen we weer open gingen. De klanten stonden in de rij en waren ontzettend blij.”Hoe zien jullie de toekomst?Lienke: “Ik denk dat ik op termijn wat minder ga werken en de achtergrond meer op zoek. Het is nu echter nog te vroeg. Ik wil en kan het nog niet loslaten, maar de jeugd heeft de toekomst.”Melanie: “Ik zal me meer gaan bezighouden met administratie en planning. Soms zullen er te weinig uren in een dag zitten.”Met wie zouden jullie wel eens aan de keukentafel willen zitten?Melanie: “Ik vind Fred van Leer een leuke man. We hebben hem al een keertje ontmoet. Hij is aardig, grappig, is een echte ondernemer en zegt wat hij denkt. Dat vind ik zelf nog wel eens moeilijk.”Lienke: “Nick en Simon mogen ook best een kopje koffie komen drinken. Of Gordon! Ik denk dat je ontzettend met hem kan lachen, maar dat je hem aan het einde van de dag helemaal beu bent.”

GOES - Het jubileumjaar van Muziektheater Zeeland is door het coronavirus in duigen gevallen. De musical ‘Michiel de Ruyter’, waarmee de vereniging in het kader van het 75-jarig op de planken zou staan, is onlangs voor de vierde keer verzet. Hij staat nu gepland voor november volgend jaar. “Als het dan niet kan, hebben we een probleem”, zegt penningmeester Rinus Snoek.Hij gaat voorlopig niet van dat meest zwarte scenario uit. De première van de musical over de Zeeuwse zeeheld staat gepland voor 12 november volgend jaar in Theater de Mythe in Goes. Daarna is het stuk nog te zien in de theaters in Middelburg en Terneuzen. “We hebben eerst nog gedacht aan maart volgend jaar, maar we hebben het hele jaar niet kunnen oefenen. Van maart tot na de zomer hebben we elkaar niet gezien en daarna een paar weken met dertig man maximaal, op anderhalve meter afstand. Nu ligt alles weer stil. En je bent niet zomaar weer op het oude niveau”, vertelt Eddie Bogaert, die verantwoordelijk is voor de public relations van Muziektheater Zeeland. “Een stem is net een instrument. Als je een paar maanden niet zingt, gaat deze achteruit. We hebben iedereen gevraagd het bij te houden, maar snappen dat het lastig is”, aldus Rinus Snoek.FilmpjesHet bestuur van Muziektheater Zeeland heeft de leden onlangs gevraagd of ze ‘Michiel de Ruyter’ in november volgend jaar nog wel willen spelen. Allemaal zeiden zei volmondig ‘ja’. “We gaan het dus gewoon doen.”De leden hebben de afgelopen maanden onderling contact gehouden, via de telefoon, mail en een besloten groep op Facebook. “Ik ben daarop filmpjes gaan plaatsen van oude producties om de onderlinge band te behouden. Je moet wat”, zegt Bogaert. “Zelf heb ik een paar musicals helemaal terug gekeken.”AfhakenHij mist het contact met de anderen. Snoek ook. Extra treurig is dat de vereniging dit jaar 75 jaar bestaat. Geen enkele activiteit, zoals het jubileumfeest, kon doorgaan. “Toch is bijna niemand afgehaakt, alleen iemand die is verhuisd en een ander lid die het te druk heeft met zijn studie”, weet hij. “Zij hadden gelukkig geen dragende rollen in ‘Michiel de Ruyter’.”EvitaDe leden zijn trouw, maar het publiek ook. De voorstellingen in Goes waren al zo goed als uitverkocht. Driekwart van de mensen gaat met de tickets naar de voorstelling van volgend najaar. “We hebben een trouw publiek. Ik denk dat het aan de musicals van de afgelopen jaren ligt: ‘Ciske de Rat’, ‘Jesus Christ Superstar’ en ‘Evita’. De mensen weten wat ze kunnen verwachten en waarderen dat. We hebben veel krediet”, aldus Bogaert.DecorsToch heeft de coronacrisis wel degelijk gevolgen. Zo gaan vaste kosten door, waaronder de loods waarin de club decors maakt, en zijn de rechten voor musical ‘All shook up’, die ze in 2022 willen spelen, betaald. “En steun hebben we niet gehad. We hebben alles proberen aan te vragen, maar komen nergens voor in aanmerking”, zegt Snoek. De vereniging hoopt in januari weer te kunnen repeteren voor ‘Michiel de Ruyter’, de musical die door de vereniging zelf is gemaakt. Omdat alle rollen al verdeeld zijn, is instromen lastig, maar nieuwe leden zijn van harte welkom. “Meezingen kan altijd.” Meer informatie staat op www.muziektheaterzeeland.nl.