'Wist niet dat Middelburg zó fotogeniek was'

Een camera is nooit ver te zoeken bij Aart van Belzen. Hij heeft er een rond zijn nek voor zijn werk, maar ook in zijn privéleven fotografeert hij graag. Zijn kleinkinderen en de visserij zijn geliefde onderwerpen, op vakantie staat zijn echtgenote Lia regelmatig op hem te wachten en als het stormt, gaat Van Belzen het liefst zo snel mogelijk naar de boulevard in Vlissingen. Toen de gemeente Middelburg ruim tien jaar geleden een fotograaf zocht, solliciteerde hij dan ook meteen. Op dat moment was hij al als badmeester in dienst bij de gemeente.

Kippenvel
“Het maakt mij niet uit wat ik moet fotograferen”, vertelt Van Belzen. “Mensen, gebouwen, ik vind alles leuk. Al houd ik wel het meest van spontane foto’s.” Toch noemt hij juist de plechtige uitreiking van de Four Freedoms Awards vorig jaar mei als een van de meest indrukwekkende momenten uit zijn carrière. Bij deze ceremonie in de Nieuwe Kerk in Middelburg waren vele internationale hoogwaardigheidsbekleders aanwezig. Van Belzen was er onder meer getuige van dat mensenrechtenactiviste Urmila Chaudhary uit Nepal de award voor de vrijwaring van vrees in ontvangst nam. “Ik hoorde haar vertellen dat ze als kind door haar broer is verkocht als slaaf. Ik kreeg er kippenvel van. Herman van Veen reikte haar de prijs uit en werd in zijn toespraak zo emotioneel dat hij even niet verder kon praten. Dat heeft nog wel een tijd in mijn hoofd gezeten.”

Kijken
Van Belzen maakt in zijn werk de meest uiteenlopende dingen mee en dat vindt hij ook mooi aan zijn vak. “Geen dag is hetzelfde, je komt overal en je ontmoet veel mensen. Ik krijg van de gemeente alle vrijheid in mijn werk. En in 2013 gaven ze me de kans om naar de fotovakschool te gaan. Daar ben ik dankbaar voor. Ik wist natuurlijk wel hoe een camera werkt, maar ik heb er veel geleerd”, lacht hij. “Bijvoorbeeld echt leren kijken, het juiste perspectief zien voor een foto.”
Door zijn werk leerde hij ook nieuwe dingen over zijn geboortegrond. “Ik had niet gedacht dat Middelburg zó fotogeniek was. Ik vind bijvoorbeeld het bolwerk mooi en met het ouder worden waardeer ik de monumenten ook meer. De historie is interessant en er gebeurt hier veel.”

Japan
Van de voortgang van grote projecten voor de aanvraag van een Europese subsidie, zoals de herinrichting van het Molenwaterpark, tot evenementen, gemeenteraadsleden, de lintjesregen, Dodenherdenking en koninklijke bezoeken, Van Belzen heeft er beeld van. Hij gaat op pad om de vele monumenten in de stad vast te leggen voor brochures en schiet aansprekende plaatjes waarmee de gemeente zich uit op sociale media. Zijn foto’s gaan de hele wereld over. Zo kreeg hij aanvragen uit de Verenigde Staten, Zweden en Japan voor respectievelijk foto’s van de Four Freedoms Awards, een herdenkingsplaquette van de Tweede Wereldoorlog en een vissersfoto. Die laatste had met een uitwisselingsproject tussen Middelburg en Nagasaki te maken.

Helpen
Exposeren hoeft voor hem niet, maar hij vindt het wel leuk als mensen zijn foto’s gebruiken. Van Belzen stelt er vele ter beschikking via de website Beeldbank Middelburg. Zo lijkt hij iets willen terugdoen als dank voor zijn leuke werk. “Ik heb een stikgoed leven”, stelt hij. “Ik kon van mijn hobby mijn werk maken.” Omdat het hem zoveel plezier geeft, zegt Van Belzen dan ook niet gauw ‘nee’ als hem iets gevraagd wordt. “Regen of sneeuw, ik ben er. Als je mensen kunt helpen, waarom niet? Ik doe het allemaal uit liefde voor de fotografie.”