Peter en Jeroen Blankenburgh: ‘We zijn tussen de tapijtrollen geboren’

Laten we bij het begin beginnen. Waar en hoe zijn jullie opgegroeid?

“We komen uit een gezin met vier kinderen. Vier jongens. We zijn geboren en getogen in Nieuwdorp. Je zou kunnen zeggen dat het bedrijf ons met de paplepel is ingegoten. We woonden boven de winkel, aan de Havenweg. We hielpen op jonge leeftijd al mee in het bedrijf, dat was de gewoonste zaak ter wereld. Nieuwdorp was een fijne plek om op te groeien. Het is natuurlijk een klein dorp, maar dat heeft ook z’n charmes. Wij zijn als vier broers christelijk opgevoed, maar braaf waren we lang niet altijd. We haalden veel kattenkwaad uit. Nooit iets ernstigs hoor, maar oom agent stond wel eens aan de deur, ja.”

Jullie hielpen al op jonge leeftijd in de zaak. Lag het ook al vroeg voor de hand dat jullie uiteindelijk in zouden stappen?

Peter: “Voor mij in ieder geval wel. Ik vond het als kind al geweldig allemaal. Mijn opa en oma woonden in het huis naast ons. Opa begon het bedrijf ooit, als timmerman. Op zeker moment namen mijn vader en zijn broer het bedrijf over, om het geleidelijk steeds verder uit te bouwen. We hadden in Nieuwdorp feitelijk twee zaken. Een winkel in woninginrichting en een meubelstoffeerderij. Meubels verkochten we ook nog een tijdje, maar dat was kortstondig. Ondernemen en hard werken stonden altijd centraal.” Jeroen: “ook ma werkte altijd mee. Om dat te combineren met het gezin had ze een huishoudster in dienst, Hannie. Zij was als een tweede moeder voor ons. Als pa na het werk thuiskwam werden we vaak nog naar beneden geroepen voor allerlei klusjes. Ik zeg altijd dat we tussen de tapijtrollen zijn geboren. Die typische lucht ervan zit gewoon in onze neuzen. Peter ging als klein ventje al heel vaak mee met opa.” Lachend: “er is zelfs een verhaal dat hij een keer niét mee mocht, naar een klus in Middelburg. Als jongetje van acht stapte hij dan gewoon op zijn fietsje om over de oude Sloeweg naar Middelburg te rijden.”

Maar niet alle broers zijn in het bedrijf gestapt...

Peter: “dat niet nee, maar we zijn wel alle vier ondernemers geworden. De oudste broer, Marco, wilde altijd graag naar het buitenland. Daar zit hij nog steeds. De jongste, Joop, is ook ondernemer.” Jeroen: “ik werkte rond mijn achttiende ook al even in de zaak, via school, maar ik heb daarna nogal wat omzwervingen gemaakt. Ik werkte onder meer vijf jaar bij de HEMA en vijf jaar in de computerbeveiliging. Ik deed van alles en nog wat. Maar uiteindelijk heb ik toch weer gesolliciteerd bij Blankenburgh.”

Moest je daadwerkelijk solliciteren, ja?

“Zeker! Ik werd gewoon gelijkgesteld met de rest. Ik ging op gesprek bij de bedrijfsleider. Als het team het niet in je ziet zitten schiet het ook niet op. Zelfs daarna ben ik nog even weggeweest, maar nu heb ik mijn draai gevonden hoor. Achteraf ben ik wel blij dat ik ook elders heb gekeken. Die ervaring neem je toch mee.”

Jullie draaien beiden jullie eigen vestiging. Peter op de woonboulevard in Middelburg, Jeroen aan de Gildeweg in Vlissingen. Toch werken jullie veel en nauw samen. Gaat dat goed, als broers?

Jeroen: “Ja hoor. Onze oudste broer is gespecialiseerd in het maken van profielen van allerlei personen, en heeft ons ook eens getest. Hij concludeerde dat we totaal verschillend zijn, maar ook dat als je onze profielen boven op elkaar legt, je de perfecte zakenman hebt. We vullen elkaar dus goed aan. Het zegt misschien ook wel iets dat we in de afgelopen acht jaar geen enkele keer woorden hebben gehad. Dat vind ik best bijzonder.” Peter: “we betrekken onze medewerkers ook vaak bij de besluitvorming, dat scheelt ook. We kunnen het wel eens oneens zijn, maar daar komen we altijd wel uit.”

Er waren genoeg ontwikkelingen bij jullie, de afgelopen jaren. Ik denk bijvoorbeeld aan het verruilen van de winkel die decennialang in de Langeviele zat voor die in Vlissingen, vier jaar geleden, en recent de uitbreiding van de winkel in Middelburg Waren dat goede keuzes? Staan jullie er goed voor?

Jeroen: “gelukkig wel. We hebben natuurlijk al wel het een en ander meegemaakt. 2008 was nog een prima jaar, maar in 2009 werd het heel slecht. Dat heeft echt een poos geduurd. Daarna was het vijf jaar lang sappelen. Maar de laatste zes jaar zitten we in een prima flow. We zijn zelf gemoderniseerd en er zijn tegenwoordig meer ketens dan speciaalzaken. De spoeling is minder dun geworden. Daar komt bij dat veel mensen een voorkeur hebben voor persoonlijk contact en goede service én de uitstraling van een vertrouwd familiebedrijf weten te waarderen. Met dat gegeven doen we ons voordeel.”

Tot slot, de altijd terugkerende laatste vraag: met wie zouden jullie zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten?

Jeroen: “ik zou wel eens een goed gesprek willen voeren met een boer. Mijn vrouw kijkt altijd naar ‘Boer zoekt vrouw’. Aanvankelijk moest ik daar niets van hebben, maar op zeker moment ben ik mee gaan kijken, en kreeg zo steeds meer waardering voor al die boeren die zo hard werken. Ik zou mezelf wel eens een weekje uit willen roosteren om een week mee te draaien op een boerderij. Maar een keukentafelgesprek zou ook al interessant zijn.”

Peter: “ik ben altijd gefascineerd door ondernemers die met helemaal niets zijn begonnen, die het thuis niet breed hadden en uiteindelijk heel succesvol zijn geworden. Ik zou graag horen hoe zij het voor elkaar hebben gekregen, en toch gewoon zijn gebleven. Zulke verhalen vind ik echt mooi.”

PASPOORTEN:

Naam: 
Jeroen Blankenburgh

Leeftijd: 
48

Gezin: 
Getrouwd, drie kinderen

Hobby’s: 
Muziek luisteren en verzamelen (vinyl).
Werken voelt meestal ook als hobby.

Naam: 
Peter Blankenburgh

Leeftijd: 
52

Gezin: 
Samenwonend, drie dochters

Hobby’s: 
Zingen (in een koor), uit eten, vakanties