Wilma van Ewijk: ‘Het leven gaat ook door in andere dingen’

DOOR EDWIN MIJNSBERGEN

Goedemorgen Wilma! Laten we beginnen bij het begin. Wie ben je en waar en hoe groeide je op?

“Ik ben Wilma van Ewijk, ik ben zestig jaar en ben geboren in Hilversum. Daar groeide ik ook op. Ik kom uit een katholiek gezin van zes kinderen, vier meiden en twee jongens. Mijn vader was hovenier. Hij had een groot tuindersbedrijf, mijn moeder was een particulier verpleegster, maar met zes kinderen kon ze haar vak niet meer uitoefenen. Ze hielp ook mee in het bedrijf van mijn vader. Dat deden we allemaal. Het was echt een groot bedrijf, in oppervlakte nog groter dan de Mortiereboulevard in Middelburg. Mijn vader deed veel voor de Keukenhof, maar hij werkte als hovenier bijvoorbeeld ook voor koningin Juliana. Later zijn mijn ouders verhuisd naar de Veluwe. Daar was mijn vader beheerder van een grote camping. Toen was ik al achttien en ging ik bijna het huis uit.”

Kijk je met een glimlach terug op je jeugd?

“Zeker! Ik heb een fantastische jeugd gehad. Dat we allemaal moesten helpen in het bedrijf vonden we niet erg. Je wist niet beter. En het heeft uiteindelijk z’n vruchten afgeworpen. Alle kinderen weten wat werken is. Omdat ik zowel oudere als jongere broers en zussen had groeide ik wat meer onder de radar op. Ik kon meestal doen wat ik wilde. Uitgaan was ook geen probleem, al moesten we ons wel aan bepaalde regels houden. M’n moeder kon heel streng zijn.”

Ondanks je fijne jeugd ging je al vroeg op jezelf. Waarom?

“Ik ging samenwonen! Tijdens een vakantiebaantje leerde ik de man kennen waarmee ik later zou trouwen. Ik heb mijn school nog gewoon afgemaakt, maar binnen een jaar woonden we samen. Niet veel later raakte ik in verwachting.”

Je kreeg een zoon en dochter en nu, zevenendertig jaar later, ben je ook oma. Kon je het opvoeden goed combineren met werken?

“Jawel hoor. De eerste jaren niet, maar na de scheiding, toen de kinderen al vijftien en zestien waren, deed ik van alles en nog wat. Ik werkte een paar jaar in de juwelierszaak van een vriendin. Die zaak zou ik eigenlijk overnemen, maar na een overval wilde ze er snel vanaf. Dat kwam er dus niet meer van. Vervolgens ben ik in de bloemen gegaan, en ik werkte nog geruime tijd in de meubelbranche, bij familie.”

Wanneer kwam Zeeland in beeld? Je woont officieel nog steeds op de Veluwe toch, en doordeweeks in Middelburg?

“Dat klopt. Ik had altijd al de wens om iets in de woonbranche te doen. Een vriendin uit Vlissingen zei in 2011 tegen me dat Trendhopper, dat zich net op de Mortiere had gevestigd, een bedrijfsleider zocht. Aanvankelijk zag ik daar niks in, ook vanwege de afstand, maar heb ik gesolliciteerd en werd ik aangenomen. Ik dacht dat ik het maar twee jaar zou doen, maar dat liep anders. De formule van Trendhopper werkte minder goed dan was verwacht, daarom werd het al snel TrendHome. Ik bleef de bedrijfsleider. Weer twee jaar later werd het M40 Styling & Wonen en werd ik de eigenaar. Dat was in een lastige tijd, op het dieptepunt van de crisis. We hebben toen flink gesneden in alle kostenposten, een efficiency-slag gemaakt. Daar voeg ik graag aan toe dat ik als zelfstandig ondernemer altijd veel steun heb gehad van de pandeigenaar. Hij heeft me altijd met raad en daad bijgestaan. Daar ben ik hem erg dankbaar voor!”

Over crisis gesproken: is M40 de coronacrisis zonder kleerscheuren doorgekomen?

“Gelukkig wel. We voelden het uiteraard wel, maar we kwamen er doorheen door de kop goed te gebruiken, zuinig te zijn en door naar nieuwe manieren te zoeken om klanten te bereiken. We hadden beide keren gelukkig een goede orderportefeuille aan het begin van de lockdowns, waardoor de cashflow niet meteen weg was. We hebben nog wel te maken met de nasleep. Tekorten en stijgende prijzen van materialen, duurder containervervoer: noem het maar op.

Houd je M40 aan totdat je met pensioen kan, of heb je nog andere plannen?

“Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar ik hoop het wel tot die tijd te kunnen blijven doen ja! Mits ik gezond blijf uiteraard. Ik heb plezier in de dingen die ik doe.”

Je besteedt veel tijd aan je werk. Zou je er nog zonder kunnen?

“Dat dan weer wel. Ik kan ook echt van het leven naast m’n werk genieten.”

Wat doen je dan zoal?

“Ik ga bijvoorbeeld dolgraag zeilen met vriendinnen, op het Veluwemeer. Dat is niet alleen geweldig als sport; we delen ook al ons lief en leed met elkaar, heerlijk! Ik geniet er ook van om oma te zijn. Dat is zo fijn! Verder mag ik graag schilderen, al kom ik daar momenteel niet zo gek vaak meer aan toe. Naast de uren in de winkel steek ik ook nog tijd in beurzen en bezoekjes aan leveranciers, aan de bezorging en administratie. Maar ik doe alles met plezier joh! Het is een beetje uit de koffer leven, maar dat ben ik nu wel gewend. En dingen die ik nog wil doen? Een lascursus bijvoorbeeld. Ik vind dingen maken super.” Lachend: “Maar als ik alles op mijn lijstje nog zou willen doen, dan moet ik wel honderdvijftig worden.”

Tot slot: met wie zou je zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten?

“Met een Dalai lama! Ik vind hun manier van leven heel mooi. Respect voor alles om ons heen. Voor elkaar zorgen. Het leven gaat ook door in andere dingen. Het enige dat je niet kunt kopen is liefde, en daar draait juist alles om!”[n]

Naam:
Wilma van Ewijk (60)

Functie:
Eigenaar

Bedrijf:
M40 Styling & Wonen

Sinds:
2011

Hobby’s:
Zeilen, wandelen, tuinieren, fietsen, schilderen