Willemien Treurniet neem afscheid van de Middelburgse gemeenteraad

De afscheidsrede:

En dan is het zover.
In januari heb ik aangegeven dat ik in de laatste raadsvergadering voor de zomer afscheid zou nemen als gemeenteraadslid. In januari lijkt juli dan nog heel ver weg, maar nu is het zover. Mijn laatste fractievergadering, mijn laatste presidiumvergadering, maar laatste voorzittersoverleg, de laatste keer commissievergadering maza voorzitten, mijn laatste commissievergadering AB zijn achter de rug, en nu dus ook echt mijn laatste gemeenteraadsvergadering. Gelukkig heb ik morgen nog mijn laatste werkgeverscommissievergadering….

In januari schreef ik dat mijn grens bereikt was. Samen, voor de inwoners, gericht op de toekomst, met die opdracht vanuit de ChristenUnieleden heb ik mij jaren in mogen zetten. Samen werken aan onze mooie gemeente, samen werken zodat juist de inwoners die de gemeente zo nodig hebben krijgen wat nodig is om mee te doen in de maatschappij. En juist dat laatste viel de laatste maanden  zwaar, steeds meer geluiden kwamen er vanuit de inwoners dat zij niet kregen wat nodig was, dat zij zich niet gehoord voelden. Dat de gemeente aangaf graag samen te willen werken met inwoners, instellingen, verenigingen maar dat dit zo anders ervaren werd door de inwoners. Besluiten werden voorbereid door het college en aangenomen in de gemeenteraad die niet mijn keuzes waren. Keer op keer heb ik hier bijna geroepen aan het college om de inwoners te zien, om te kijken wat besluiten doet met en voor de inwoners om niet alles door de financiele bril te bekijken, maar om de menselijke bril op te zetten. 

Ik heb wel eens gezegd dat dit helaas aan dovemansoren is gezegd en dit lijkt helaas nog steeds zo.Toch kijk ik met grote grote dankbaarheid terug op de afgelopen 11,5 jaar. Op 10 maart 2010 werd ik met Krijn Hamelink en Evert Heringa geïnstalleerd als ChristenUnie-raadslid. Zo waarlijk helpe mij God almachtig. Wat een grote woorden, maar o zo ware woorden, mocht ik uitspreken. Zo startte ik als gemeenteraadslid. Als fervent fietser werd mij snel duidelijk dat de woorden uit het gemeentelijke beleid ‘de fiets op nummer 1’, op papier mooi staat, maar in de praktijk vaak niet wordt uitgevoerd. Dat gold toen, maar helaas ook nu. Zolang we het prima vinden dat een doorgaande fietsroute wordt afgesloten zonder tijdige en goede omleiding, zolang we het niet voor elkaar krijgen om nieuwe verkeerssituaties fietsvriendelijk aan te leggen zijn er nog stappen te zetten.

Ook voor de gemeentelijke communicatie heb ik mij hard gemaakt. Dit werd mij niet altijd in dank afgenomen, maar ik was en ben overtuigd dat dit echt beter kon en kan. Op zoek naar de ja is hieruit voortgekomen. College, blijf dit voor ogen houden! Inwoners hoeven niet altijd hun gelijk te krijgen, ze willen wel gehoord én serieus genomen worden.Zo zijn er natuurlijk veel meer zaken geweest: behoud Cleene Hooge, terugdringen overlast vuurwerk, asielzoekers die niet naar Goes maar naar Middelburg naar school kunnen gaan, investeren in gezinnen, bestrijding laaggeletterdheid én eenzaamheid en natuurlijk nog meer.Dit had ik natuurlijk nooit kunnen doen zonder samenwerking met jullie, raadsleden! Dank voor de vele gesprekken, voor het meedenken, voor het opscherpen.Grote dank wil ik graag ook uitspreken aan de fractie. Wat hebben we het goed gehad met elkaar, wat konden we genieten met elkaar, maar ook scherp zijn naar elkaar toe. Ik heb het als zegen ervaren.College, dank voor het sparren, voor de gesprekken, voor de wandelingen en natuurlijk voor de vele informatie die jullie wilden delen.Ambtenaren, voor mij was het aan het begin wennen dat ik jullie zo maar mocht bellen om informatie te vragen. Het was onwennig dat jullie zoveel tijd vrijmaakte om kennis te delen. Wat heb ik deze gesprekken waardevol gevonden.

Griffie, ja waar was ik zonder jullie! Dank.Bodes, de eerste jaren van mijn raadslidmaatschap bezorgden jullie geregeld dikke, dikke enveloppen met papieren raadsstukken. Gelukkig is dit verleden tijd. Dank voor de vele, vele kopjes (en kannen) thee. Burgemeester, met plezier kijk ik terug op onze samenwerking, zeker in mijn rol als voorzitter van de vertrouwenscommissie.Werkgeverscommissie, Wilfried en Paul, wat hebben we fijne gesprekken gevoerd, de hele wereldproblematiek kwam aan de orde en daarnaast voerden we natuurlijk de taken uit die we moesten doen. ??

Natuurlijk ook een grote dank aan het thuisfront. Johan, dank voor de duw die ik nodig had om mij verkiesbaar te stellen, voor de duw die ik nodig had om lijsttrekker te worden, dank dat jij alle avonden thuis was als ik er niet was. Toen ik startte als raadslid was Nout 1 jaar, Loes 4, Rens 6 en Bart 12. Vaak legde ik de jongste drie kinderen voor een vergadering op bed, even snel voorlezen en hup naar de vergadering. Nu komt het geregeld voor dat als ik thuis kom uit een vergadering er nog kinderen beneden zijn of dat ze zelfs nog niet eens thuis zijn. Tsja tijden veranderen. Johan, Bart, Rens, Loes, Nout, dank voor jullie geduld als ik weer eens weg was. Nout gaf jaren terug al eens aan, ‘Mam, je bent nog thuis, moet je niet weg?’

Dank voor jullie geduld als ik wel thuis was, maar in gedachten bij inwoners, bij de politiek. Waar zou ik zijn zonder jullie. Beste mensen, aan al het goede komt een eind, zo ook aan mijn raadswerk. Ik heb in alle nederigheid willen dienen in de overtuiging dat je samen altijd verder komt en dat we dit met elkaar doen voor onze inwoners.In mijn eerste periode als raadslid heb ik bij een cursus vanuit de ChristenUnie op moeten schrijven wat ik beloof en wat ik hoop. Als afsluiting wil ik dit met jullie delen:Ik geloof in heldere, eerlijke, pure politiek. Bewogen, betrokken. Door God in beweging gezet, door Hem steeds voortgetrokkenIk beloof dat ik steeds op zal komen voor de mensen die het nodig hebben, om stem te geven aan degene die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Om zo te dienen.Voorzitter, ik dank u, allemaal, zeer zeer hartelijk voor al het goede. Doe het mooie werk voor onze inwoners met een menselijke bril! Zie de ander, zoek de ander!