‘Westkapelle wilde ik al heel lang schilderen’

Dumon Tak is in mei 2010 bij het Panorama Walcheren betrokken geraakt. “Ik was toen werkeloos keukenmonteur,” herinnert Dumon Tak zich. Ik had bijna 25 jaar niet meer getekend en geschilderd. Ik ben toen gevraagd om een proefschilderij te maken voor het eerste panoramadoek. Toen heb ik gekozen voor de ingang van de Koopmanshaven in Vlissingen met zicht op de Nieuwendijk.” Inmiddels is Dumont Tak gestopt bij het Panorama Walcheren. “De constante ruis om dit project de toekomst in te helpen is me tegen gaan staan. Dat we constant lokaal besturend Walcheren moeten zien te overtuigen dat hier iets bijzonders gebeurt. Maar de erkenning blijft uit en de onzekerheid over de locatie doet me ook geen goed. Ik had er geen zin meer in. Wat ik hier bij elkaar gesopt heb is toch het grootste kunstwerk van Europa.” 

Westkapelle

Het voorlopig laatste panorama dat Dumon Tak schilderde is een zicht op Westkapelle. “Westkapelle wilde ik al heel lang schilderen. Het standpunt van de compositie was een tip van een Westkappelaar. Ik wilde de kreek in beeld brengen want dat is natuurlijk een open wond als restant van de inundatie. Het is een eerbetoon aan de veerkracht van de mensen die het bombardement in 1944 hebben meegemaakt. Door de gebeurtenissen in Oekraïne krijgt het schilderij nu een heel andere lading voor mij. Het is actueel en het is het hopen dat ook de mensen daar over genoeg veerkracht beschikken om deze ellende te boven te komen.” Dumont Tak zou het Panorama Walcheren graag afmaken. “Maar dan moeten de omstandigheden toch wel heel anders worden. Ik heb zo nog een paar panorama’s in mijn hoofd: een industrieel schilderij van Vlissingen-Oost, een kerkring van bijvoorbeeld Meliskerke, een ruige herfstige zee. Er zijn eindeloos veel onderwerpen.”