Wereldkampioene Monique Verschuure is moeder, atleet en kroegbaas: 'Ik wil goed zijn in wat ik doe'

Vitaal kun je Verschuure dan ook zeker noemen, al moest ze van ver komen na een coronabesmetting. Bijna een jaar kampte ze met de naweeën van dit virus. “Dat ik zo lang nodig had om te herstellen, zie ik als pech, want ik heb een sterk lijf. Maar ik verg er ook het uiterste van, dus dan balanceer je wel eens op het randje.”

Zwanger

Fanatiek sporter werd Verschuure pas op latere leeftijd. “Ik was altijd al druk en beweeglijk, deed als kind aan paardrijden en turnen. Als ik iets doe, wil ik het ook goed doen. Dat gold ook voor mijn werk in de horeca. Op mijn 26e ben ik De Sportvisser begonnen en door de vele uren die ik daar maakte, deed ik weinig tot niets meer aan sport. Toen ik zwanger raakte, wilde ik mijn levensstijl aanpassen. Ik at onregelmatig, rookte en dronk. Daar ben ik mee gestopt. Nadat mijn zoontje was geboren, leek het me dom om mijn gezonde leefstijl niet voort te zetten. Ik wilde in shape komen en besloot te gaan hardlopen, want dat is een makkelijke manier van bewegen.” Je kunt het doen wanneer je wilt en er al bij de voordeur mee beginnen. “Ik merkte dat hardlopen me goed afging en werd steeds fanatieker, ging meedoen aan wedstrijden.”
Door een blessure kon ze een tijd niet hardlopen en stapte ze op de fiets om in beweging te blijven. “Ik vond er niets aan, maar ik wilde wat doen om in conditie te blijven. Inmiddels vind ik het bijna leuker dan hardlopen, dus koers ik nu ook bij een damesploeg.”

Balans

Hoe lukte het Verschuure om door te gaan met fietsen, terwijl ze het niet leuk vond? “In het begin voelt het als ‘moeten’ en de truc is dan om door te gaan. Onthoud dat, wanneer je geen zin hebt om te sporten, je altijd thuiskomt met een goed gevoel en vol energie. Na een paar maanden doorbreek je iets, wordt het sporten onderdeel van je leven. Ik baal als ik een dag niet kan sporten. De combinatie met werken in de horeca is natuurlijk niet zo handig, haha. Het is soms zoeken naar de balans tussen mijn zaak, trainen en rusten. Na een wedstrijd is het niet zo makkelijk herstellen als ik dan weer over het terras vlieg. Gelukkig kan mijn lijf veel aan.”

Coach

Toen Verschuure maar niet herstelde van de corona wendde ze zich tot een sportarts. Hij hielp haar erbovenop te komen en begeleidt haar nog steeds. In Zwitserland begint ze straks aan een duathlon van tien kilometer hardlopen, honderdvijftig kilometer fietsen en nog eens dertig kilometer hardlopen. “Daarvoor heb ik meer inhoud nodig dan de middenafstand van tien-veertig-vijf kilometer die ik op Ibiza heb gedaan. Dat vraagt langere trainingen en met de drukke zomer in mijn zaak wordt die combi ook een uitdaging. Gelukkig liggen langere afstanden mij wel.”

Om zich meer te kunnen toeleggen op het sporten en als coach daarin ook anderen te kunnen begeleiden, heeft ze haar café te koop gezet. “Ik hou van het praatje aan de bar, mensen een glimlach bezorgen, maar het is een drukke baan en ik zit al meer dan twintig jaar in de horeca. Als ik een dag niet sport, word ik chagrijnig. Ik heb een cursus sportpsychologie gedaan toen ik corona had en ik wil graag andere mensen helpen hun leefstijl te verbeteren. Of je nou met of zonder doel sport, en ongeacht het niveau, iedereen voelt zich na het sporten beter. Daar gaat het om. Geloof in jezelf, dan is bijna alles mogelijk. De juiste mindset is zo belangrijk.”