‘Wat er op mijn pad kwam heb ik omarmd’

Wilt u vertellen hoe u in Middelburg terecht bent gekomen?

“Ik ben opgegroeid in Lisse. Met zes broers en twee tussen had ik altijd wel iemand om me heen. Mijn ouders hadden een hotel-café-restaurant in de buurt van de Keukenhof en ik ging graag naar mijn oom die een bloembollenkwekerij had. Daar heb ik leren ondernemen. Als achtjarige jongen ging ik met grote jutezakken langs bloembollenkwekers. Daar werden de bloemen gekopt. De bloemkop werd eraf gehaald zodat de bloem alle energie in de bol stopt en de bol groter wordt. Ik vroeg de koppers de bloemen in de zakken te doen in ruil voor een paar sigaretten. Dat deden ze, want anders werden de bloemen toch weggegooid. Ondertussen ronselde ik vriendjes om op zaterdag bloemenkransen te komen maken. We zaten in een opslagruimte van het café, op lege bierkratjes. Ik betaalde hen ervoor. De kransen verkocht ik op het terrein van mijn oom aan toeristen die naar de Keukenhof kwamen kijken. Sommige weken verdiende ik veel, andere weken was er weinig publiek en moest ik meer betalen aan mijn vriendjes en aan sigaretten dan dat ik verdiende. Zo gaat dat met ondernemen. Ik ben de middelbare tuinschool gaan doen met bollenteelt als hoofdvak. Daarna ben ik enige tijd vertegenwoordiger van een bloembollenexportbedrijf geweest. Ik reed heel Duitsland door.”

Hoe bent u van de bloembollen in de boeken terechtgekomen?

“Dat ging via nog twee stappen. Op mijn achttiende moest ik in dienst. Het was een goede tijd om te overdenken wat ik met mijn leven wilde. Altijd in de bloembollen? Nee. Na mijn diensttijd ben ik een pedagogische opleiding gaan volgen om maatschappelijk werk te kunnen doen. In 1972, ik was 23, ging ik met mijn toenmalige vrouw op vakantie naar Camping De Zandput in Vrouwenpolder. We gingen naar een landbouwmanifestatie in Kamperland waar ze tractors en werktuigen lieten zien. Daar waren ook kraampjes van instanties en ik vroeg bij de vereniging kinderzorg of ze nog een stageplek voor me hadden. Dat was zo. Diezelfde week schreef ik een brief en mocht ik op gesprek komen. Een aantal weken later verhuisden we vanuit Lisse naar Middelburg.”

U was dus maatschappelijk werker. We zijn nog niet bij de boeken aanbeland, vertel verder.

“Ik werkte eerst in de jeugdzorg en later deed ik personeelsmaatschappelijk werk bij de gemeente. We bouwden een vriendenkring op en op een dag vroeg een maat of ik het leuk vond om samen op de rommelmarkt op de Vismarkt te gaan staan. Ik had nog wel wat spullen op zolder die weg konden, dus dat deed ik. Tussen die spullen op mijn kraam had ik ook een stapel boeken liggen. Aan het einde van de dag kwam een man naar me toe en vroeg of ik ook boeken inkocht. Hij had een kast vol staan. Als ik de boeken kocht, kreeg ik de kast erbij. Zo begon mijn handel. In de jaren erna ging ik regelmatig naar beurzen en rommelmarkten met boeken. Ik ben ook eens met een auto vol lege dozen naar de snuffelmarkt in Goes gegaan. Daar kocht ik ’s ochtends boeken van anderen waar ik handel in zag en verkocht die boeken dezelfde dag al door. Ik ging naar huis met een auto vol boeken en vijfhonderd gulden op zak. Toen ik veertig jaar geleden, in 1982, het pand aan de Turfkaai te koop zag staan heb ik bij de bank een lening gevraagd. Ik kocht het pand en heb het opgeknapt. Toen had ik naast mijn werk als maatschappelijk werker De Boekenbeurs. In de loop der jaren heb ik mij gespecialiseerd in Zeelandica, waterbouwkunde, maritieme geschiedenis, oude kaarten en prenten.”

Na veertig jaar gaat u stoppen met de fysieke winkel. Hoe voelt dat?

“Ik ben in al die jaren boeken leuk gaan vinden; niet alleen om de tekst maar ook om de uitvoering van het bindwerk en de verschillen papier- en linnensoorten. Ik heb mooie momenten meegemaakt. Bijvoorbeeld als ik bij een familie kwam om de boeken te bekijken, dat er exemplaren bij waren die van generatie op generatie waren doorgegeven. Ik ben naar beurzen en veilingen geweest en heb hele kostbare en unieke exemplaren in mijn handen gehad. Helemaal afstand doen van het antiquariaat wil ik niet, daarom blijf ik mijn webshop aanhouden. Ik ga mijn collecte verkleinen tot 9000 bijzondere titels, die kostbaar en door verzamelaars geliefd zijn. Die ga ik thuis opslaan, maar daarvoor is wel eerst een verbouwing nodig van de bovenverdieping. In de laatste maanden van dit jaar zal ik de andere boeken met korting verkopen. Iedereen is dan welkom.”

Als u straks meer vrije tijd heeft, wat gaat u dan doen?

“Samen met mijn vriendin Jannet maak ik graag lange fietstochten. We zijn al naar Zuid-Afrika en China geweest en hebben van Sevilla naar Santiago de Compostella in Spanje gefietst. Ook met een vriendengroep ga ik graag fietsen en wandelen. Dat zijn mooie reizen en fijne momenten om samen te delen. We hebben daar dingen beleefd die ik van tevoren niet had kunnen bedenken, en als ik het wel had bedacht dan was ik misschien niet gegaan. Dat is zo mooi aan zo’n reis, je neemt de dag hoe die komt. Zo heb ik mijn hele leven geleefd. Wat er op mijn pad kwam dat heb ik omarmd.”

Met wie zou u wel eens aan de keukentafel willen zitten?

“Ken je het boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman? Hij is filosoof en ik zou graag met hem sparren over waar het met de wereld naartoe moet. Ik vind het leuk om met mensen van gedachten te wisselen over hoe zij dingen zien en hoe ik dingen zie. Ik schrijf wel eens een ingezonden brief naar de NRC, gewoon om mijn gedachten te delen. Ik vind het fijn om zaken te overdenken en daar met anderen over te praten.

PASPOORT:

Naam:

Fred Duivenvoorde (73)

Beroep:

Antiquaar

Burgerlijke staat: 

Latrelatie met Jannet

Hobby’s: 

fietsen en wandelen