Vlissinger rijdt in op opsporingsambtenaar

Intratuin Koudekerke is een begrip in Zeeland en omstreken. Het tuincentrum aan de Vlissingsestraat lijkt er altijd geweest te zijn, maar de naam Intratuin bestaat pas sinds 1980. Toen sloegen acht ondernemers in het land de handen ineen, omdat ze ervan overtuigd waren dat ze samen sterker zouden staan, makkelijker initiatieven zouden kunnen ontplooien en goed zouden kunnen inspelen op trends en ontwikkelingen. De ouders van Sjacco en Sjaak Joziasse sloten zich in 1990 aan. Vrij snel daarna gaven ze het stokje over aan Sjacco en Sjaak. Intratuin heeft nog steeds een coöperatief karakter. “Samenwerken, open naar elkaar toe zijn en van elkaar leren”, is de filosofie. Sjacco en Sjaak, die in tegenstelling tot wat veel mensen denken geen broers maar neven zijn, voelen zich daar goed in thuis.Intratuin Koudekerke is in 1990 ‘ontstaan’. Wat zat er daarvoor op deze locatie? Sjaak: “Wij komen uit een tuindersfamilie. Onze familie is op deze plek begonnen, hier ligt de oorsprong. Onze ouders hadden hier een tuin- en plantenkwekerij. Als tuinderij gingen we al spullen verkopen. Dat deed mijn opa al, vanuit een schuurtje. In de jaren ‘60 en ‘70 zag je steeds meer land- en boerderijwinkels langs de weg verschijnen. Wij verkochten daar pot- en kamerplanten.”Sjacco: “Van een partij planten moest je vijf procent weggooien, er ging negentig procent naar de veiling en de beste vijf procent verkochten we in deze winkeltjes. De inwoners kregen dus de crème de la crème. Als we naar de veiling gingen, reden we aanvankelijk met een lege oplegger terug, maar van lieverlee gingen we andere producten meenemen: violen, hei, potten, hekwerkjes en plantenbakken van hout en dan heb je het al bijna over schuttingen en grote zaken. Wij gingen die spullen verkopen. Zo is tuincentrum Moesbosch ontstaan. Het is een naam die mensen nog steeds kennen.”Hoe hebben jullie de taken verdeeld?Sjaak: “Ik ben commercieel directeur veel op de vloer. Ik houd me bezig met de indeling van de winkel en stuur de mensen aan. Verder maak ik plannen, richt me op de inkoop en houd me bezig met vernieuwingen.”Sjacco: “Als algemeen directeur ben ik bezig met facilitaire zaken, financiën, verzekeringen, techniek en personeelszaken. Bovendien pak ik een stukje marketing mee, in overleg met Sjaak. Tijdens vakanties nemen we overigens de taken van elkaar over. We weten wat de ander doet.”Gaat het samenwerken altijd goed? Sjaak: “Ja, het gaat goed, omdat we redelijk verschillend zijn van elkaar. Er is geen onderlinge strijd. Natuurlijk is deze constructie best link. Het gaat immers niet altijd goed met familiebedrijven, maar hier wel.”Sjacco, jij hebt drie zonen en Sjaak, jij hebt een zoon en een dochter. Hebben jullie kinderen interesse om in de zaak te stappen? Sjaak: “Alle vijf hebben ze hier wel eens gewerkt, op verschillende afdelingen. Buiten, bij de planten, achter de kassa, tijdens de vuurwerkverkoop en in de horeca. We hebben echter nog geen idee of één van hen een opvolger is. We laten het ook los. Ze mogen het zelf ontdekken.”Sjacco: “Ze zijn allemaal tussen de 20 en 25 jaar en aan het studeren. Binnen nu en vijf jaar moet het wel duidelijk zijn wat ze willen. Als je iemand goed wil inwerken, heb je wel een jaar of vijf nodig.”Welke gevolgen heeft de coronacrisis op jullie werkzaamheden? Sjaak: “Onze klanten en het personeel staan voorop. Veiligheid is het allerbelangrijkste. Verder zorgen we dat binnen de regelgeving alles kan worden gedaan en dat het goed gaat. We hebben een goede naam en proberen onze klanten zo goed mogelijk te faciliteren met nieuwe diensten als bel en bestel, een drive-in en een webshop. Zo kunnen we onze klanten helpen.”Waar liggen jullie wakker van? Sjaak: “We zijn betrokken bij ons personeel. Een doosje is een doosje en een plant is een plant, maar we werken met mensen. Hun gezondheid en welzijn gaan ons aan het hart. We vinden ons personeel heel belangrijk. We zijn betrokken. Dat maakt je ook kwetsbaar.”En waar genieten jullie juist van? Sjacco: “De dynamiek, het aan staan en de sfeer in de winkel. We hebben een hele leuke winkel. Mensen komen voor hun plezier en de beleving. Dit is anders dan boodschappen doen. Dat zie je aan de mensen. Ik word daar gelukkig van, zeker als je de dag met een betere omzet afsluit dan de vorige.”Hebben jullie nog toekomstdromen? Sjaak: “Zo doorgaan, dit verder uitbouwen en alles goed wegzetten voor een volgende generatie. Of dat iemand binnen de familie is, zullen we zien. We willen dit zo actueel en gezond mogelijk overdragen.”Wat bedoel je met actueel en gezond? Sjaak: “Het concept van Intratuin staat. We zijn heel bezig met biodiversiteit en het vergroenen. Op dat gebied is er veel aan de hand. Wij spelen daar op in.”Sjacco: “In 2015 en 2016 hadden we het moeilijk. We hebben toen als Intratuin besloten om ons echt op die vergroening te richten. Als het even kan vervangen we spullen voor biologische producten, op alle afdelingen. We voelen ons daar goed bij.”Sjaak: “Op dat gebied gaat nog veel meer gebeuren. Kijk eens naar kamerplanten. Vijf of zes jaar geleden had niemand die meer. Vensterbanken werden niet eens ingetekend op bouwtekeningen. Als je nu ziet wat er allemaal aan de hand is. Dat is ongelooflijk. Jonge mensen stekken zelfs hun kamerplanten.”Met wie zouden jullie wel eens aan de keukentafel willen zitten? Sjaak: “Ik ben een keer in Jamaica op vakantie geweest. Daar heb ik bij het museum over Bob Marley leuke gesprekken gehad. Hoe de inwoners daar tegen bepaalde zaken aankijken, daar kun je veel van opsteken. Het is anders, maar leerzaam.”Sjacco: “Mijn ouders zijn jaren geleden overleden. Ik zou nog wel eens een kop koffie met hen willen drinken. Ik hoef dan geen diepgaande gesprekken te voeren, maar wil gewoon praten: ‘Hoe gaat het?’ en ‘Hoe is het?’ Dat soort vragen.”

VEERE - Museum Veere zag net als andere musea haar bezoekersaantallen in 2020 met de helft slinken. Veronica Frenks heeft genoeg te doen nu de Schotse Huizen en het stadhuis weer dicht zijn, maar hoopt in de voorjaarsvakantie open te kunnen. De directeur wilde tijdens een nieuwe lockdown op ‘één van de schapenvachtjes op zolder een boek lezen’. “Maar dat komt er niet van”, lacht ze. Veronica Frenks is vrijwel elke dag in één van de gebouwen om zaken af te handelen, fondsen aan te vragen die het verwachte verlies van enkele tienduizenden euro’s beperken en tentoonstellingen te bedenken. “We willen ook de toegankelijkheid verbeteren.” LeerlingenVerder zocht Frenks contact met leerlingen van Nehalennia. Ze legde hen uit dat zij elke dag in een leeg gebouw zit en vroeg of zij ideeën hadden om daar iets aan te doen. Een van de suggesties was om lokale kunstenaars een plek te geven. “Daarop hebben we kunstenaars gevraagd om de kunst die zij in deze coronatijd hebben gemaakt te laten zien.” Het is een schot in de roos, want Frenks heeft al tientallen aanmeldingen binnen. Aan de ene kant ziet ze werk over ‘dingen die iedereen mist’, maar er zit ook donkerder kunst tussen. Frenks wil in de voorjaarsvakantie weer open, maar weet niet of dat kan. “Het zou fijn zijn als mensen dan ook weer wat kunnen drinken op het terras bij onze buren en naar een winkel kunnen. Ik mis de bezoekers. En ik wil alle vrijwilligers weer zien, in goede gezondheid.” Meer info over deelname aan de ‘corona-expositie’ via museum@museumveere.nl.

GOES - Vita Anthonisse krijgt er een treurig gevoel van als ze op dinsdag en zaterdag haar boodschappen doet op de markt en naar de dichte deuren van haar café De Snor kijkt. “Ik vroeg me na de eerste lockdown al af hoe we de winter moesten overleven. Toen was er nog niet eens sprake van een nieuwe sluiting.” Net als andere (horeca)ondernemers teert ze fors in op haar reserves. “Ik ben 27 weken dicht. Alles wat je hebt opgebouwd in elf jaar zie je in één jaar door je vingers glippen.” Ook Vita Anthonisse krijgt steun van de overheid, maar deze dekt lang niet alle kosten. “Hoogstens de helft. En alle vaste lasten lopen door. Ik heb voor het eerst betalingsachterstanden. Dat voelt rot, zeker omdat het komt door iets waarvoor je niet eens verantwoordelijk bent.”KerstboomOm bezig te blijven, contact te houden met klanten en voor wat extra inkomsten maakt ze taarten. “En bierpakketjes en ik heb kerstbomen verkocht. Het is leuk als mensen een kerstboom bij je kopen om je te steunen, maar het maakt het verlies niet goed. Het is lastig om het te bolwerken, zeker nu het zo stil is in januari.” Ze heeft niet eens gekeken naar de persconferentie van vorige week, omdat ze wist welke kant het op zou gaan. Ze hoopt in het voorjaar weer open te gaan. Als het aan haar ligt, heeft ze dan weer een groter terras, zodat ze afstand kan garanderen en een redelijk normaal inkomen kan verdienen. “Dan kun je het een beetje goedmaken. Ik sta te popelen om weer te beginnen en iedereen te zien.”

VLISSINGEN - Momenteel wordt de Rijksmonumentale Timmerfabriek in Vlissingen getransformeerd tot Urban Leisure Hotel. Onderdeel van deze transformatie is het terugplaatsen van het torentje, een historisch moment.Het torentje is in 1943 helaas verloren gegaan. Voor het moment van terugplaatsing zouden wij graag in contact komen met oud-werknemers van De Timmerfabriek.Op zoekWe zijn op zoek naar mooie verhalen uit de tijd dat in deze fabriek prachtige scheepsinterieurs vervaardigd werden. Tips zijn welkom via 088 1900 222 of marketing@teamforreal.nl

GOES – Met het project Sportintro probeert Mark Aalders mindervalide kinderen aan het sporten te krijgen. In samenwerking met Sport Zeeland wil het initiatief een brug slaan tussen deze doelgroep en sportverenigingen. Niels Luteijn, bewegingsagoog van Revant in Goes, kreeg vorige week symbolisch het eerste Golden Ticket uitgereikt.Natuurlijk zouden ze het liefst willen beginnen met een groot evenement of sportdag, maar iedereen begrijpt dat zoiets nu lastig is. Daarom bedachten ze het Golden Ticket, naar het boek van Sjakie en de chocoladefabriek.Niels Luteijn sport dagelijks met kinderen met een beperking. Hij kreeg uit handen van gedeputeerde Jo-Annes de Bat het eerste ticket. “Wij kunnen het symbolisch uitdelen aan de kinderen, zodat ze kunnen gaan kijken welke sport ze leuk vinden.” Dat is precies het idee, legt Luteijn uit. “Ze gaan korfballen, voetballen, fitnessen, boogschieten. Alles komt voorbij. Kinderen kunnen eerst vier à vijf weken kennismaken met een sport en daarna een keuze maken.”GoudeerlijkLuteijn, zelf voetballer bij Zeelandia Middelburg en al jarenlang actief betrokken bij het G-voetbal van de club, komt als bewegingsagoog dagelijks in aanraking met mindervalide kinderen die graag willen sporten. “Ik houd mij bezig met sporten en bewegen, in de breedste zin van het woord. We proberen sporten uit, kijken wat ze leuk vinden, geven zwemles aan kinderen met een spierziekte en begeleiden veel één op één.”Sinds een aantal jaar doet hij dat bij Revant, het centrum voor medische revalidatie. Hij werkt daardoor niet alleen in Goes, maar ook in Breda. Hij praat met veel passie en genoegdoening over zijn werk. “Ze zijn goudeerlijk, zeggen altijd wat ze vinden. De pure emoties vind ik het mooiste. Het is vaak al moeilijk genoeg voor ze om ergens bij te horen, daar probeer je ze bij te helpen. Dat geeft voldoening.”Het begon te kriebelen toen de 27-jarige Luteijn voor een stage in Indonesië was. “Daar kwam ik voor het eerst in aanraking met de doelgroep. Vanaf dat moment wilde ik graag mensen die het lastig hebben helpen.”ZelfvertrouwenInmiddels loopt hij al een tijdje mee in deze wereld en weet precies waar de knelpunten liggen. “Soms hebben kinderen een leuke sport en vereniging gevonden, maar is het vervoer lastig. Daar proberen we bij te helpen, maar vaak komt het toch neer op de ouders. Dat is soms wel frustrerend.” Het aanbod is ook te beperkt. “In Zeeland zijn sommige sporten er niet voor kinderen met een beperking, dat doet best wel zeer.” Hij hoopt dan ook dat het initiatief van Mark Aalders, die het project samen met Linda Hulstein begeleidt, voor meer kansen en mogelijkheden zorgt. “Extra aandacht is altijd goed. Dat mensen of verenigingen denken: ‘Goh, laat ik daar ook eens wat mee gaan doen!’” Het belang van sporten kan hij niet genoeg benadrukken. “Natuurlijk voor de gezondheid, maar ook het sociale aspect. Ergens bij horen en een vriendengroep hebben, dat geeft ze zoveel zelfvertrouwen.” Hij doet het niet alleen. “Mark en Linda verdienen de complimenten. Zij hebben dit opgezet.” Toch zullen ze geduld moeten hebben, want het Golden Ticket kan nog niet worden verzilverd. “Het is lastig in deze tijd om zoiets te organiseren. Het is even afwachten.”

WAARDE - In een sloot achter een woning aan de Kerkweg in Waarde is zaterdag een dode man gevonden.Hulpdiensten arriveerden om de persoon te redden, maar de hulp mocht helaas niet meer baten. Hoe het slachtoffer in het water terecht is gekomen is, is niet bekend. De politie zette de vindplaats van de man af als plaats delict en doet onderzoek naar de oorzaak van het overlijden.

OVEZANDE - De politie heeft in de nacht van zaterdag op zondag een illegaal feest in een schuur in Ovezande beëindigd. Tegen de aangetroffen bezoekers en de organisatoren wordt proces-verbaal opgemaakt.Agenten gingen rond 01.00 uur af op een melding over geluidsoverlast in een loods. De agenten hoorden muziek en zagen rondom de loods auto’s, campers en fietsen staan. Er waren vermoedelijk meer dan 30 personen binnen. Terwijl meerdere politie-eenheden nog onderweg waren, ging de muziek uit. Kennelijk was de komst van de politie bij de feestgangers doorgedrongen. Vervolgens zijn de agenten, waaronder enkele hondengeleiders, naar binnen gegaan. Daar werd een party tent aangetroffen. Diverse bezoekers hadden zich verstopt. Uiteindelijk werden er zestien aanwezigen gelokaliseerd en bekeurd voor onvoldoende afstand houden van elkaar. Tegen de organisatie van het feest, moeder en haar zoon, wordt proces-verbaal opgemaakt vanwege het illegaal organiseren van een evenement. De bevindingen worden op papier gezet ten behoeve van een bestuurlijke rapportage.