Verbijstering over Russische inval in Oekraïne

De ouders van Vladimir en zijn zus en haar man zijn nog in Oekraïne. “Gelukkig is er nog elektriciteit en internet en hebben we nog dagelijks contact,” vertelt Vladimir. “Mijn vader en moeder zijn 81 en 76 jaar oud en wonen op de achtste verdieping. Een paar keer per dag gaat het luchtalarm. De eerste paar dagen zijn ze dan steeds naar de schuilkelder gegaan, maar de lift is kapot en dat is niet te doen voor ze.” Vladimir en Katrien voelen zich machteloos dat ze niets kunnen doen. Katrien: “We zijn radeloos, je kan niks doen. Vladimir heeft zich nu wel opgegeven als tolk/vertaler. Maar je kan gewoon heel weinig.” Ze houden zich via radio en televisie op de hoogte van de toestand in Oekraïne. Vladimir: “Ik luister ook naar de Oekraïense radio, maar soms volg ik het liever helemaal niet want ik word er ontzettend droevig van.”

Neef en nicht
Sinds anderhalve week zijn de zoon en dochter van Vladimirs zus in Nederland. “We hebben ze opgehaald bij de grens,” zegt Vladimir. “Mijn zus heeft ze naar de grens gebracht en is zelf terug naar Lviv gegaan om voor onze ouders te zorgen. Ze heeft uren in de file gestaan en uiteindelijk heeft ze de auto laten staan en is ze met de kinderen en wat spullen naar de grens gelopen.” Vladimirs neef, een uit de kluiten gewassen jongen van 14 jaar, moest kunnen aantonen dat hij nog geen 16 jaar is. “Jongens vanaf 16 mogen het land niet meer uit en moeten meevechten. Gelukkig wordt er in Lviv nog niet gevochten en zijn ze niet geconfronteerd met de oorlog zelf.” De kinderen logeren nu bij Vladimir en Katrien in Vlissingen. “Ik heb zelf 26 jaar bij het COA gewerkt,” vertelt Katrien. “Dus ik weet wel wat een oorlog doet met een kind, dat wilde ik voorkomen. Maar het is allemaal erg dubbel. Ze fietsen hier met onze kinderen, wandelen over het strand en eten een ijsje en 1750 kilometer verder zitten de mensen in de schuilkelder.”

School
Hoelang de kinderen in Vlissingen blijven weet niemand. “Ze dachten zelf dat het hooguit een week ging duren,” aldus Vladimir. “Maar ik ben bang dat dit heel lang gaat duren. Ze beginnen dat nu ook wel te beseffen. Mijn nichtje zou het liefst terug gaan om te helpen, maar het is gewoon niet veilig daar.” De Oekraïense scholen van de kinderen doen er alles aan om ervoor te zorgen dat er online lessen komen. “Door corona hebben ze daar ervaring mee,” vertelt Katrien. “Als dat niet lukt dan moeten ze hier in Nederland naar school, dat zal niet eenvoudig zijn want ze spreken de taal niet.”

Toekomst
Vladimir is somber over de toekomst van zijn vaderland. “Ik ben bang dat dit lang gaat duren. En het ging er juist zo ontzettend goed, er werd hard gewerkt om het land op te bouwen ook door de jongeren. Maar als Poetin daar nu een idioot regime wil vestigen dan is het land terug bij af...”