'Veere moet geen Rivièra, Knokke en al zeker geen Dubai worden'

GOES - Moeilijk is het niet en vermoeiend geenszins. Een flesje of papiertje in de bak gooien kan iedereen.Met de campagne ‘Afval in de bak, je kan het’ probeert de gemeente Goes iedereen ‘het duwtje in de goede richting te geven’. “We willen op een positieve manier mensen bewegen om het goede te doen in plaats van alleen ‘je mag niet ...’ te zeggen”, legt wethouder Cees Pille uit. “Met relatief weinig moeite kunnen we Goes schoon houden. Dat is goed voor het aanzicht van stad en dorpen en het het milieu.” VrolijkDe gemeente laat de vrolijke posters overal ophangen. Ook schenkt ze aandacht aan het onderwerp op sociale media, betrekt ze scholen in de regio en komen er ludieke acties. De aandacht gaat vooral uit naar de ‘snoeproutes’, waar veel flesjes, blikjes en papiertjes op de weg en in de berm liggen. Langs deze doorgaande routes komen tien extra blikvangers te staan. Passanten kunnen daarin hun afval gooien. AfvalcoachesHet foodcourt op De Poel is ook een aandachtsgebied. Daar staat al een aantal blikvangers. “Ik vind het goed dat de restaurants daar iemand laten rondlopen om het afval op te ruimen.” Verder belooft Goes snel te reageren als mensen melding maken van zwerfafval en komen er afvalcoaches, die winkeliers en ondernemers helpen. Inwoners zelf kunnen opruimspullen halen bij MEC De Bevelanden. “Ik spreek regelmatig mensen die tijdens een wandeling afval opruimen. Dat is fantastisch. Dat moeten we mogelijk maken. Eigenlijk moet het niet nodig zijn, maar laten we Goes gewoon met zijn allen schoon houden.”

Visplûûs (stukjes visnet), accu’s en teenslippers zijn een paar soorten afval die de vissers van de ARM-46 regelmatig binnenbrengen in de haven van Vlissingen. Schipper Henry Caljouw en zijn mannen doen mee aan het afvalproject Fishing for Litter.“Jaren geleden kwam Kimo met een filmpje over Fishing for Litter”, vertelt Caljouw. “Als visserman zijn wij gebaat bij een schone zee, dus we deden direct mee. Sindsdien staat er een bigbag aan boord voor het opgeviste afval.” Voor zover hij weet doen alle Vlissingse vissers mee aan het project. Gevulde vuilniszakken“In het ankergebied vissen we vooral verfblikken, leidingen, gevulde vuilniszakken en accu’s op. Voor het strand meer plastic, slippers en dobbertjes.” Dat HZ-studenten voor hun afvalproject op vrijdag afval van schepen in de haven zien, ontkent Caljouw niet. “We kijken onze netten na en repareren ze. Het visplûûs ligt dan op een hoop en er kan wel eens iets overboord gaan tijdens het schoonspuiten van het dek. De ene visserman is daar preciezer in dan de ander. Het gebeurt niet opzettelijk.” Hij merkt dat de samenleving zich bewuster is geworden van de natuur en is blij dat hij daaraan kan bijdragen.BIJDRAGE ELLEN DE VRIEND

Toen de Schotse Jordan Paterson een aantal weken geleden vanuit zijn geboorteland een berichtje kreeg van een vriend die worstelde met suïcidale gedachten, wist hij het zeker. “Ik wilde altijd al een keer iets terugdoen voor de hulp die ik had gekregen. Dit was het moment.” En dus liep hij voor het goede doel, meer dan zestig kilometer, van Goes naar Zoutelande.De 22-jarige Jordan kwam bijna vier jaar geleden van Schotland naar Nederland. Hij praat meer dan goed Nederlands, maar doet zijn indrukwekkende verhaal in het Engels. Want dat hij iets wilde doen voor Stichting 113, die zich richt op zelfmoordpreventie, is niet zomaar. “Twee jaar geleden kreeg ik last van een depressie en suïcidale gedachten. Het was geen vraag óf ik therapie nodig had, het was bittere noodzaak. ‘That was the turning point’.”KrachtHoewel hij zichzelf eerst niet voor kon stellen dat iemand die niet in zijn schoenen stond hem kon helpen, werden juist daar zijn ogen geopend. “Je gaat begrijpen waar bepaalde gevoelens vandaan komen. Een lastige jeugd en vroeg van school. Dan kom je in een nieuw land, wil je alles goed doen, maar zo werkt het niet.”Hij leerde anders naar de wereld te kijken. “Focus op het grotere plaatje, waar wil je heen? Het is niet erg als dingen niet goed gaan, maar zo voelde het wel.” Hij heeft zijn emoties nu beter onder controle. “Het is een proces, daar moet je ook van genieten. Je moet niet alleen naar het resultaat kijken, dat gaat met vallen en opstaan.”Hij begon boeken te lezen, maar haalde vooral veel kracht uit zijn teamgenoten van rugbyclub Tovaal in Goes. Een soort tweede familie voor de geboren Schot. “Bij een teamsport doe je het samen, niet voor jezelf. Die band is heel hecht.”MentaalMaar hoe komt een rugbyer erbij om tientallen kilometers langs de Zeeuwse kust te gaan hardlopen? “Een vriend vertelde mij dat hij in de afgelopen lockdown vier keer een zelfmoordpoging had gedaan. Holy shit, dacht ik.” En dus moest hij iets doen. Het doel was om 500 euro in te zamelen, maar dat liep snel op. “We begonnen met 44 kilometer, maar voor elke 100 euro meer, zou ik een extra kilometer lopen.” Inmiddels staat de teller op bijna 3000 euro en daar had hij best een paar dagen zware benen voor over. “Lopen is voor 90 procent mentaal. Zonder de steun van teamgenoten was het niet gelukt.” Ruim zes uur na zijn vertrek in Goes, bereikte Jordan de finish in Zoutelande. Daar stonden zijn vrienden hem op te wachten “Met een biertje en een pakje sigaretten!”PratenEen mooi bedrag, maar het creëren van bewustzijn is net zo belangrijk. “Iedereen kent de cijfers over zelfdoding, maar dat zijn nummertjes. Mensen zijn geen nummers, het is je vriend of een familielid.” Want praten, helemaal in deze tijd, is het belangrijkste dat we kunnen doen. “Iemand vertellen hoe je je echt voelt, is heel lastig. Dat durfde ik zelf ook niet, omdat je bang bent dat ze je niet serieus nemen.” Daar moet meer aandacht voor komen. “Vraag aan je vrienden hoe het gaat en neem het serieus.” Hij heeft nu dan misschien de eindstreep gehaald, eigenlijk is dit pas het begin. “Het stopt natuurlijk niet, hier moet altijd aandacht voor zijn.” En dus hoopt hij anderen te inspireren, maar stiekem heeft hij alweer een nieuw doel. “Ik wil 100 kilometer doen. Wel in de zomer, als het weer wat beter is, haha!”BIJDRAGE DANIËL WISSEL

THOLEN - Jaap Verbruggen is politieagent, pastoraal medewerker, vrijwilliger op verschillende vlakken in de samenleving en heeft tevens een eigen stichting opgezet voor de ouderen in Ethiopië. Buiten dat is hij ook nog een liefhebbende echtgenoot, vader van vier kinderen en opa van vijf kleinkinderen.Toen Jaap 25 jaar was, inmiddels getrouwd met Carin en politieagent begon hij zich meer en meer te verdiepen in de bijbel. Via een vriend kwam hij terecht op een open dag van de theologieopleiding. Dit kwam op zijn pad zoals Jaap zelf mooi vertelt. In 5 jaar tijd rondde hij de opleiding af terwijl hij ook nog eens fulltime aan het werk was als politieagent. Inmiddels was Jaap ook vader geworden van zijn twee oudste dochters.In 1995 besloot Jaap deeltijds bij de politie te gaan werken, de andere twee dagen was hij pastoraal medewerker bij de Hervormde Kerk in Tholen. Het was voornamelijk zijn taak om de ouderen te bezoeken. “De ouderenzorg trok mij enorm aan. Mijn liefde voor ouderen groeide enorm”, vertelt Jaap. Vervolgens deed Jaap vijf jaar lang pastoraal- en diaconaal werk in een achterstandswijk in Rotterdam. Hij werkte toen ook al als pastoraal medewerker in Ten-Anker. Later kwam daar nog een zorginstelling voor ouderen in Zierikzee bij, al stopte Verbruggen toen wel met zijn werk in Rotterdam. Al die jaren bleef Jaap ook werkzaam als politieagent. “Ik ben nooit gestopt omdat ik het gewoon heel mooi werk vind. Ik ben ook wel een beetje een buitenmens en de actie heb ik ook wel nodig. Toch stop ik als ik 64 ben, dan vind ik het mooi geweest. Ik ben dan 44 jaar politieagent geweest en ik wil graag meer vrije tijd hebben voor mijn kleinkinderen.”In 2009 maakte het gezin Verbruggen een rondreis door Ethiopië, het land waar één van hun dochters vandaan komt. “Het is een prachtig land maar er heerst verschrikkelijk veel armoede. In Ethiopië lijdt de mens echt nog honger.” Het gezin sloot de rondreis af met gemengde gevoelens. Na een jaar besloot Jaap terug te gaan. Hij vertrok op eigen houtje naar een weeshuis om daar klusjes te doen. Het was vlakbij het weeshuis waar Jaap werd geconfronteerd met nog meer leed. “Rondom de kerk waren een hoop bedelaars, voornamelijk ouderen. Ik ben deze mensen dagelijks eten gaan geven.”Toen Jaap thuiskwam besloot hij te informeren wat er daar voor de ouderen gedaan wordt. “In Nederland wordt er goed voor de ouderen gezorgd. In Ethiopië zitten ze aan de kant van de weg te bedelenen, echt verschrikkelijk. Het zouden je opa en oma maar zijn”, vertelt Jaap. Jaap besloot een stichting op te zetten, Godanaw-Holland. Deze bestaat nu zo een tien jaar en ieder jaar gaat er groep vrijwilligers naar Ethiopië. Men begon met een opvang voor zes ouderen, inmiddels zijn dit er vijftig. Iedere keer als Jaap er nu heen gaat is het doel om minstens tien huisjes van de ouderen op te knappen. “Wij vinden het belangrijk om samen met de plaatselijke bevolking te werken. Het is hun land, wij willen enkel ondersteunen. Wij zijn nog opzoek naar vrijwilligers evenals donaties. Maar niet te vergeten mensen die willen bidden voor de ouderen, niet alleen in Nederland maar over de hele wereld’, vertelt Jaap. Bescheiden als Jaap is vertelt hij nog het volgende: “Het lijkt misschien veel werk maar het komt op je pad. Ik krijg de kracht van de Heere God hiervoor. Ik doe het uit liefde voor de ouderen, zij hebben gewoon mijn hart veroverd”.

GOES - Kwetsbare inwoners van de gemeente Goes kunnen op 15 en 16 maart al stemmen in Omnium, de Ontmoetingskerk aan de Kornetstraat, het stadskantoor en de Zeelandhallen. Ook rijdt er op deze dagen een mobiel stembureau door de Goese dorpen waarin mensen hun stem kunnen uitbrengen. “We willen dat ondanks alles iedereen kan stemmen”, zegt burgemeester Margo Mulder.De extra stemdagen en rondrijdende bus moeten ervoor zorgen dat iedereen veilig zijn stem kan uitbrengen. “Hiermee denken we het voor iedereen zo makkelijk mogelijk te maken”, zegt burgemeester Margo Mulder. De touringcar staat op maandag op vastgestelde tijden in Kattendijke, Kloetinge en Wilhelminapolder en op dinsdag in ‘s-Heer Arendskerke, ‘s-Heer Hendrikskinderen en Wolphaartsdijk.NieuwOp woensdag 17 maart is het daadwerkelijk verkiezingsdag. Dan zijn er 23 stemlokalen open in de gemeente Goes, net zoveel als bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen. De gemeente heeft vervangende plekken moeten zoeken voor verzorgingshuizen en scholen, die vanwege het coronavirus niet mogen worden gebruikt. Het gaat om zeven locaties. De Zeelandhallen, Bethelkerk, gymzaal De Krul, wijkcentrum Jan Ligthart, het dorpshuis in ‘s-Heer Arendskerke en Omnium zijn de nieuwe plekken.UitslagenavondZowel in de Zeelandhallen als in wijkcentrum De Spinne zijn dubbele stembureaus ingericht. Op alle plekken worden voorzorgsmaatregelen getroffen tegen de verspreiding van het virus. Inwoners krijgen bij de deur een gezondheidscheck en moeten binnen een mondkapje dragen. In de bureaus staan de stemlokalen op anderhalve meter afstand en wordt alles regelmatig gereinigd. Ook staan er kuchschermen tussen de leden van het stembureau en mensen die komen stemmen. Zeventigplussers mogen dit jaar per brief stemmen en je kunt dit jaar maximaal drie in plaats van twee stemmen voor andere kiezers met een volmacht uitbrengen. Op de dag van de verkiezingen zijn de stembureaus open van 7.30 uur ‘s ochtends tot 21.00 uur ‘s avonds. De vier stembureaus zijn op 15 en 16 maart ook op deze tijden open. Het tellen zal vanwege alle maatregelen langzamer gaan dan normaal, voorspelt Mulder. “En een uitslagenavond is natuurlijk uit den boze”, aldus de burgemeester. Alle extra maatregelen kosten 30.000 euro. De landelijke overheid vergoedt deze.

ZOUTELANDE – De Protestantse Gemeente Zoutelande stelt zondag een nieuwe predikant aan. Er is gezocht naar iemand die het begrip ‘Kerk voor het gehele dorp’ kan omzetten naar de praktijk. In dominee Maria Baan verwacht de kerkgemeente de juiste persoon te hebben gevonden. “Ik kijk er erg naar uit om de gemeenschap van Zoutelande te bedienen”, vertelt Baan.Afgelopen zomer ging dominee Gerrit Ruitenburg met emeritaat en kwam de functie vacant. Maria Baan kreeg de oproep onder ogen en zag een nieuwe uitdaging voor zich. “Na de middelbare school ben ik theologie gaan studeren, omdat ik zingeving aan mijn geloof wilde geven. Als predikant ben je met maatschappelijke zaken bezig en heb je persoonlijk contact met mensen. Ik vind het belangrijk om verbinding te maken met de gemeenschap waaraan ik verbonden ben, dus de positie in Zoutelande sprak me gelijk aan.”NicaraguaVerhuizen van Kerkdriel naar Zoutelande was voor de predikante een logische stap. “Twee van mijn kinderen zijn het huis uit en mijn jongste dochter zit in het bovenbouw van het atheneum, dus ik heb tijd voor een nieuwe uitdaging.” 25 jaar geleden begon ze in Groningen waarna ze vertrok naar Nicaragua, in Centraal-Amerika. Ze werkte daar als docente nieuwe testament en praktische theologie aan het baptisten seminarie in Managua.VerbindenEenmaal terug in Nederland ging Baan naar Bredevoort in de Achterhoek en daarna naar Kerkdriel, tussen Zaltbommel en Den Bosch. “Ik vind het fijn om deel te nemen aan het gemeenschapsleven. In een kleine plaats zoals Kerkdriel of Zoutelande gaat dat gemakkelijk. Je komt mensen tegen tijdens het wandelen met de hond of maakt een praatje bij de bakker. Het verbinden met mensen vind ik belangrijk en dat is wat de Protestantse Gemeente Zoutelande ook wil uitdragen. Ze willen een kerk zijn voor het gehele dorp, dus ook voor de mensen die geen lid zijn.” In Kerkdriel was ze betrokken bij het taalonderwijs van statushouders en arbeidsmigranten. “Mensen met elkaar verbinden en iets betekenen voor een ander past bij mijn christelijke geloofsovertuiging.”ContactZeeland kent ze nog niet, maar dat zal geen enkel probleem opleveren. De gemeenschap van Groningen en Bredevoort in de Achterhoek kende ze ook niet voordat ze daar verbonden werd aan een kerk. “In mijn jeugd gingen we niet op vakantie naar Zeeland en ook in mijn volwassen leven ben ik er niet veel geweest. Zeeland is als een blinde vlek, maar ik weet zeker dat ik de mensen en de gebruiken snel leer kennen. Door in het dorp te gaan wonen en mijn hond die ik regelmatig moet uitlaten zal het contact snel tot stand komen.”Speciale dienstZondag (28 februari) wordt dominee Maria Baan in een speciale kerkdienst als predikant verbonden met de Protestantse Gemeente Zoutelande. Dominee Sytze de Vries zal haar bevestigen. Het belooft een bijzondere dienst te worden, waaraan velen een bijdrage zullen leveren, zoals de sopraan Maartje Stroo, haar vader Ad Stroo op cornet en de organisten Arie Hoek en Bert Geleijnse. Door de coronamaatregelen zal het een dienst zijn zonder dat er fysiek mensen in de kerk bij aanwezig mogen zijn. De dienst wordt daarom rechtstreeks uitgezonden via kerkdienstgemist.nl en pknzoutelande.nl. De dienst begint om 14.30 uur en is ook later terug te kijken.

VLISSINGEN - Eigenlijk wilde Henk Schotanus geen hondje meer. Maar zijn vrouw zette door en Pip deed haar entree. Na een ernstig eenzijdig verkeersongeval werd uitgerekend het uitlaten van Pip en zwerfvuil opruimen een therapeutische onderbreking van de dag voor de Vlissinger. Schotanus (64) is vrijwilliger bij Schoon Zeeland. “Museum Terra Maris vroeg helpende handen om mondkapjes op te ruimen”, vertelt hij. “Bij het uitlaten van de hond ergerde ik me enorm aan de hoeveelheid zwerfvuil. Ik nam voortaan een plastic tasje mee, voelde het als mijn burgerplicht om een bijdrage te leveren aan een schone leefomgeving. Later ben ik bij de gemeente Vlissingen een knijpertje gaan halen. Vooral een rondje langs de voetbalvelden levert veel op. Driemaal daags een volle plastic zak kan ik kwijt in de ondergrondse containers. Van de opbrengst van drie statiegeldflesjes koop ik een lekker bosje radijs voor 69 cent. Dat heb ik dan verdiend.”RitmeSchotanus was tot aan het ongeluk ijzerwerker bij Actemium (het vroegere Imtech). Hij fietste dagelijks 42 kilometer naar zijn werk. Dankzij de fietshelm kan hij het ongeluk navertellen. “Er zitten acht schroeven in mijn rug en de spieren staan de hele dag strak gespannen. De mountainbike en racefiets heb ik aan de wilgen moeten hangen.” Hij heeft nu wel weer een ritme in zijn dagen gevonden. Daar horen de wandelingen met Pip en het opruimen van zwerfvuil helemaal bij.BIJDRAGE ERICA VAN STRIEN