'Trouw beloven is prachtig'

Huwelijksreisje

“Het was een mooie, geslaagde dag,” zegt Arnold. “Je trouw beloven voor het leven is een prachtig iets om te doen.” Een huwelijksreis hadden ze niet, of eigenlijk wel, maar dan heel kort. “’s Avonds gingen we naar mijn kamer in het huis van mijn ouders en de volgende morgen om half zes werden we al weer geroepen,” vertelt Cecile. “Dat was onze huwelijksreis.”

PSD

Arnold werkte als matroos op de veerdienst van de PSD (Provinciale Stoomboten Dienst). De lijn Vlissingen-Breskens was zijn standplaats en zodoende ging het jonge koppel in Vlissingen wonen. Het was gebruikelijk dat het PSD-personeel in de noodwoningen van het havendorp aan de rand van Vlissingen ging wonen, maar dat vond de vader van Cecile geen goed idee. Hij stond garant voor een lening bij de bank, zodat zijn dochter en kersverse schoonzoon een huis aan de Pluimstraat konden kopen. “Het was een opknapwoning, waaraan ik altijd heb geklust”, zegt Arnold. “Om de lening af te betalen, hebben we beiden hard gewerkt. Als ik thuis kwam van de PSD, ging ik helpen bij een sloopbedrijf, om iets bij te verdienen.”

Ploegendiensten

Naast de veerlijn Vlissingen-Breskens voer Arnold ook de andere zes lijnen van de PSD. “Ik moest tickets verkopen, mensen hun plek aanwijzen en zorgen voor de veiligheid aan boord. Ik had veel contact met de passagiers en dat maakte het leuk werk.” 35 jaar heeft hij ploegendiensten gedraaid. Soms was hij de klok rond van huis, wat het leven zwaar maakte. Cecile heeft hem altijd ondersteund. “Ze maakte eten voor me, moest ik er vroeg uit dan kwam zij ook uit bed. Zij heeft net zo goed ploegendienst gedraaid. Het was niet gemakkelijk, maar we hebben het goed gedaan samen.” Cecile werkte in de thuiszorg, bij een kapsalon en in een confectiewinkel. Onderwijl zorgde ze met veel liefde voor hun zoon Alex. “Mijn moeder was altijd thuis als ik thuis kwam", vertelt Alex. "In de weekenden gingen we naar de boerderij van mijn opa en oma in Biervliet, daar hadden we een hele hechte band mee.”

Thuis
Sinds zestien jaar woont het echtpaar in een appartement in Oost-Souburg, uitkijkend over de groene weilanden. “Het is hier net als in de polder van Biervliet,” zegt Cecile. “Ik kwam binnen en voelde me gelijk thuis.” De dagen zijn nu rustiger dan tijdens het werkzame leven en worden gevuld met hobby’s en uitstapjes. Samen met hun zoon en schoondochter hebben zij het 60-jarig huwelijksfeest gevierd bij de Stoomtrein Goes-Borsele. Ook kwam burgemeester Bas van den Tillaar van de gemeente Vlissingen het Souburgse paar feliciteren.

BIJDRAGE MARIELJA TEN BRUGGENCATE