Rubriek Goes Gezien: Goud dat rijdt door de straten

‘Eerst jaren aan een toekomst bouwen’

‘Geen mens vindt je raar’

‘Heel het leven op de schop, op zoek naar een droomverhaal’

‘Wie durft het aan om voor een ander op te staan die je niet kent?’

‘Maar het is waar, goud dat ligt op de straten’

‘Toe geef je hart niet zomaar weg’

‘Ben ik iets kwijt of heb ik iets ergens laten liggen dan’

‘Tijd vliegt, zij vliegt, samen met de tijd’

De hoofdletters en interpunctie zijn hier precies als op de vuilniswagens. Onder de versregel staat op de vuilniswagen uit welk Racoonliedje deze afkomstig is. Dit alles staat rechtsboven op de bak van de vuilniswagen in een wat fragiele letter, niet heel makkelijk van afstand en in beweging leesbaar. Dat is het gedichtje dat sinds mensenheugenis ook op de vuilniswagens prijkt juist wél. U ziet het ook op de foto; het eindigt met ‘dat doen we samen!’ In gedachten – en soms hardop als ik me alleen waan – zeg ik er achteraan: ‘Amen!’ Dat doe ik om het gedichtje netjes af te maken (rijmschema aabb), maar natuurlijk ook omdat ik het er hartgrondig mee eens ben. Ik beaam het, zogezegd.

Racoon en vuilnis hebben wat met elkaar. Toen hun platencontract werd beëindigd en de bandleden niet van de muziek konden leven, hebben twee van hen rond 2004 twee jaar bij de gemeente als vuilnisman gewerkt. Zanger Bart van der Weide was een van die twee en hij omschreef voor Radio 2 in juli vorig jaar de verschijning van de regels op de vuilniswagens als ‘De cirkel is rond’. De zeggingskracht van de versregels in een liedje – dus met mooie muziek, op een ritme en in een rake context – is groot. Veel groter dan wanneer ze losgetrokken geplakt zijn op een kolos van een vuilniskar met als enige muziek het knotsebotsen van de kliko’s. Maar toch, het is waar, goud dat rijdt door de straten. En dat goud dat is Racoon.

Tekst en foto: Arend van der Wel