Rubriek Goes Gezien: Brug der Zuchten?

De Brug der Zuchten uit 1603 is een romantische bezienswaardigheid en droeg mannen als Casanova en Galilei naar de overkant, van de rechtszaal naar de kerkers. Zij die deze enkele reis maakten, keken nog even door de raampjes naar de blauwe lucht en slaakten een diepe zucht. 

Hotel De Korenbeurs (1834-1978) aan de Grote Markt grensde van achteren aan de Stalstraat, zo genoemd vanwege de koetshuizen en stallen daar. Eerst was De Korenbeurs herberg of logement, maar in 1868 ging De Korenbeurs zich hôtel noemen, très chic. Eind jaren ’20 kocht het hotel twee pandjes in de Stalstraat en maakte daar een garage van; de automobiel was zeer in opmars toen. Later kreeg het hotel behoefte aan een grote zaal voor groepsdiners en vergaderingen. Daartoe werd in 1941 de ruimte boven de garage aangepast en de brug gebouwd, zodat de zaal simpel bereikbaar was voor personeel en gasten. Nadat De Korenbeurs stopte, is de brug niet meer als zodanig gebruikt. Momenteel wordt de gewezen feestzaal gehuurd door een yoga- en meditatiecentrum; het bruggetje functioneert als bescheiden wachtruimte. 

Van gezucht dus geen sprake in de geschiedenis van deze brug. Maar wel tijdens de voorbereidingen! De PZC meldde in april 1941 dat de gemeenteraad zich zorgen maakte, omdat “een gaaf gebouw er door geschonden wordt en er zeker in waarde door achteruitgaat.” Ook was men bang voor vermindering van het aanzicht der straat. De ondeugende journalist schreef zelfs dat men misschien beter een tunnel kon graven… Ook de aannemer moet wel ’s gezucht hebben, want dit was geen alledaags klusje voor hem. Maar toen de bouw achter de rug was, schreef diezelfde PZC op 3 september 1941 dat de Stalstraat “er meer mede gewonnen dan verloren heeft. Van een ‘onaanzienlijke’ straat is zij er één geworden met een geheel eigen en voor Goes eenig karakter.” Kleindochter is het er wel mee eens. Het haalt het natuurlijk niet bij dat bruggetje in Venetië, maar ze vindt deze brug toch ook wel wat hebben. Een zucht van verlichting ontsnapt mij. 

Tekst en foto: Arend van der Wel