Op zoek naar goud in de kieren, gaten en spelonken (deel 2)

De bovenverdieping van de woning ergens in Zeeland was helemaal afgezocht met de metaaldetector. Een munt gevonden, maar niet de munten waar ik naar op zoek was. Het trapgat leverde niets op, dus op naar de benedenverdieping. Een trap is een erg bekende verstopplek, dus die kreeg al mijn aandacht. Eerlijk gezegd was ik teleurgesteld hier geen afwijkende signalen te horen. De bovenetage kon ik afvinken als afgezocht. De hal, trapkast, douche, keuken en woonkamer waren vervolgens aan de beurt. Ook hier reageerde de metaaldetector op vele metalen die aanwezig waren. Echter het signaalpatroon waar ik naar op zoek was bleef uit. Er wachtten nog twee mogelijke plekken in het huis waar de vermiste munten verstopt konden liggen. Onder de begane grond kon je via buiten nog naar onder, waar een grote berging zat met een aantal afscheidingen voor voorraadkasten. Rechtop staan ging niet, de stahoogte van deze ruimte bedroeg niet meer dan 140 centimeter. Bukken dus.

Kruipen
Van achter naar voren werken leek mij het meest voor de hand liggend in deze krocht van het pand. Achter de voorraadkasten was nog een ‘loze’ ruimte die ik al zittend/liggend afzocht als acrobaat omdat staand zeker niet lukte. Van daaruit even de rug strekken en de vele hoeken en balken boven mij afzoeken richting ingang. Ook in deze ruimte geen bijzondere signalen. Natuurlijk was ik teleurgesteld, maar aan de andere kant is mijn metaaldetector baas, en weet deze precies waar wel en niet iets ligt. Zo was er nog maar één ruimte over. De gevreesde kruipruimte die onder de hal en een gedeelte van de woonkamer liep. De kruipruimte was alleen te bereiken via de afdekplaat bij de voordeur waar ik met mijn ranke lichaam (niet dus) net doorheen kon. De plaat was ongeveer zo’n 70 cm bij 50 cm. Ik kan jullie melden dat het passen en meten was voordat ik beneden aankwam. Deze kruipruimte bestond uit niets meer dan gestort puin dat diende als vloer terwijl de leidingen maar net boven mijn kruin hingen. Ik had een oud houten plaatje gevonden. Dat zou gaan dienen als provisorische kniebeschermer. Het laatste stukje in de hoeken kon ik alleen liggend afzoeken, waarbij mijn hoofdlamp de meest onmogelijke hoekjes verlichtte, zodat ook hier gezocht kon worden. Na bijna 7 uur intensief zoeken in alle hoeken en gaten kwam het eindoordeel. Met grote zekerheid konden we aannemen dat er geen gouden munten meer verstopt lagen in het pand. Zeker geen plekken met meerdere gouden munten. Die zou ik gevonden hebben. De kans op een enkele gouden munt tussen allerlei signalen, loze ruimtes in een spouwmuur, tja ....... die kans was er. Maar ga je daarvoor een heel huis afbreken?

Leerzaam
Tevreden? Ja, en natuurlijk ook nee. Het ligt er maar net aan hoe ik het bekijk. Tevreden dat ik de opdrachtgever kan geruststellen dat er echt niks meer achter is gebleven in het huis. Zeker jammer dat ik geen verborgen goudschat heb gevonden en een keihard Eureka had kunnen roepen of wat er maar op dat moment in mijn hoofd zou zijn opgekomen. Uiteindelijk gaat het er om dat de nabestaanden nu dit hoofdstuk kunnen afsluiten en ik terug kan kijken op een leerzame uitdaging.

Zie ook deel 1 van dit verhaal.