'Nu kan ik de zee weer zien, ruiken en horen'

Machteld, we kennen elkaar wel van gezicht maar eigenlijk weet ik weinig van je.
“Ik ben geboren in Gorinchem. Op mijn vierde zijn we naar Vlissingen verhuisd. Daar hebben mijn ouders, zusje en ik vier jaar gewoond. Op mijn achtste zijn we in Westkapelle gaan wonen. Dat was wel even wennen, ik voelde me er niet meteen thuis. Iedereen behalve ik praatte plat. Gelukkig kreeg ik een vriendinnetje die me op sleeptouw nam en waar ik veel bij over de vloer kwam. Na het behalen van mijn vwo-diploma begon ik aan een studie kunstgeschiedenis in Leiden.”

“Maar ik kon niet wennen in de Randstad. In het dorp voelde ik me veilig, daar kende en vertrouwde ik iedereen. Ik was helemaal niet voorbereid op een leven in de grote stad. Na drie maanden was ik terug in Westkapelle. Ik ben op een strandtent gaan werken. In die periode leerde ik mijn ex-man kennen. We wilden snel kinderen en die kwamen ook. Op mijn 21ste is de oudste geboren.”

Waarom heb je zo’n sterke band met het Westkapelle?
,,Het is een heel sociale gemeenschap. Ik ervaar dat niet als benauwend, eerder als behulpzaam en veilig. Je kan de deur hier gewoon open laten staan. Je weet wat je aan een Wasschappelaer hebt. Het dorp voelt als een soort familie voor mij.’’

Toch heb je een tijd in Middelburg gewoond.
“Toen mijn ex-man en ik uit elkaar gingen lukte het me niet een huisje in Westkapelle te vinden. Toen ben ik naar Middelburg verhuisd waar ik dertien jaar heb gewoond. Toch ben ik blij dat ik sinds anderhalf jaar weer in Westkapelle woon. Nu kan ik de zee weer zien, ruiken en horen. Er ligt weer zand in mijn huis. Terugkijkend heb ik het dorp al die tijd gemist.”

Wat voor werk deed je in die periode?   
“Toen de kinderen klein waren bleef ik thuis. Tussen het zorgen door volgde ik een thuisstudie rechten. Na het behalen van mijn diploma kon ik als jurist bij de Provincie aan de slag. Daar had ik leuke en lieve collega’s, het was een goede baan en prettige werkgever, maar toch… Ik had weinig energie, ik sleepte me echt voort. Van het werken als jurist werd ik niet bepaald gelukkig. Ik probeerde me te bedenken waar ik wél gelukkig was, en dat was in de horeca. Ik miste het. Dat was reden om naast mijn kantoorbaan een dag in de week op strand te gaan werken, als een soort experiment. Ik merkte meteen verandering bij mezelf. Ik had weer energie en voelde me zo veel beter. Na twee jaar kon ik helemaal stoppen met mijn kantoorbaan en fulltime in de horeca  gaan werken.”

Dat is best dapper, je zekerheden achterlaten!
“Natuurlijk, het was een risico. Ik weet als geen ander dat je niet alles te zeggen hebt in het leven, maar je werk kan je wel kiezen en ik ben blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Ik vind dit werk heel leuk, ik verveel me nooit en kan er alles in kwijt. Het is zo lekker om fysiek moe te zijn van een dag werken en van echte moeheid in slaap te vallen. Ik vind mijn werk ook belangrijk omdat je op een positieve manier met mensen bezig bent en ze een fijn moment kan bezorgen, iets voor ze kan betekenen. Ik word er echt gelukkig van.”

En nu ben je begonnen aan een nieuw project; de Boschhoek in Oostkapelle. 
“Ja, ik mag de Boschhoek opnieuw opstarten, echt fantastisch om te doen! De buitenkant blijft hetzelfde, maar binnen verandert er veel. Er is een stuk serre bijgekomen met uitzicht op het bos en de weg naar het strand. Dankzij die die glaspartij is er een grotere verbinding met het natuurgebied ontstaan. En er komt een haard, ook zo leuk. Het wordt echt een plaatje. Elke keer als ik binnenkom ben ik trots op wat ik zie!”

“We willen voor de Pasen klaar zijn en gasten ontvangen. De veranderingen bij De Boschhoek zijn voor sommige mensen wel ingewikkeld. Ze zijn heel erg gehecht aan hoe het was. Ik wil dat De Boschhoek straks nog steeds een plek is waar iedereen zich welkom voelt. Het is aan mij een team te vormen dat zo’n goede sfeer kan creëren. Dat is een uitdaging in deze tijden van personeelstekort. We kunnen zeker nog enthousiaste mensen gebruiken.”

Als ik je over een jaar weer spreek, wat zou je me dan willen vertellen?
“Dan zou ik willen kunnen zeggen dat het team en ik de tent op de rit hebben, dat de zaak goed draait. Dat gasten zich welkom voelen en terugkomen. Het liefst meerdere keren per dag. Dat we het adres zijn voor een kopje koffie in de ochtend, later op de dag een borreltje of diner. Dan doen we iets goed. Dan kan ik trots zijn.”

Met wie zou je zelf weleens aan de keukentafel willen zitten? 
“Met Connie de Lange en Kees Rijn. Dat zijn Middelburgse ondernemers die ik bewonder. Zij werken met hart en ziel, dat voelde je altijd wanneer je restaurant de Vriendschap binnenkwam. En hoe ze café Seventy-Seven recentelijk hebben verbouwd vind ik knap. Ook al is alles vernieuwd, de vertrouwde sfeer is gebleven. Je voelt je er weer meteen thuis. Ik hoop dat wij dat gevoel bij de Boschhoek ook kunnen creëren.”

PASPOORT:

Naam
Machteld van der Wijst

Leeftijd
47 jaar

Familie
In een relatie

Hobby’s
Lekker ergens wat eten of drinken alleen of met een van mijn vele lievelingsmensen

Werk 
Bedrijfsleider bij Brasserie en Minigolf De Boschhoek