Na ruim 50 jaar is het klaar: kapiteins Tonny en John Beeke met pensioen

Na bijna dertig seizoenen maakten John en Tonny Beeke uit Kamperland zondag hun laatste rondjes met hun pontje tussen Kortgene en Wolphaartsdijk. Ze gaan het contact met de passagiers op hun schip MS Hoop missen, maar Tonny (70) en John (72) vinden het tijd voor pensioen. Ze kijken ernaaruit om zelf als toeristen van Zeeland te genieten. “We zijn nog nooit naar het ringrijden geweest.”

De Hoop is verkocht en aan een opvolger voor de veerdienst over het Veerse Meer wordt gewerkt. Daarmee komt het werkzame leven van het schipperspaar ten einde. Enkele jaren geleden stopten ze al met de sportvisserij.

Flower power

John Beeke, geboren in Goes, heeft zijn hele leven zelfstandig op het water gewerkt. “Leren was niets voor mij”, vertelt hij. “Op mijn veertiende ging ik van school af. ‘Dan ga je maar varen’, zei mijn vader. Dat heb ik nu 58 jaar gedaan. En Tonny 54 jaar.” Toen deze Brabantse John tegen het lijf liep en ze verliefd werden, koos ook zij voor een leven ‘aan boord’. “We waren een beetje flower power, hielden van reizen en avontuur”, legt ze uit. 

John had toen al zijn sportvisserijbedrijf en voortaan gingen ze samen de Oosterschelde op. Per 1 juli 1997 kwam daar de veerdienst tussen Kortgene en Kamperland bij, voor wat toen nog ‘Fiets een rondje met een pontje’ heette. Met hun motorschip Hoop zijn ze ontelbare keren heen en weer gevaren over het Veerse Meer. “De overtocht duurt vijf minuten, maar als ik wil, lukt het in drie”, lacht John. “Normaal gesproken gaan we veertien keer per dag heen en weer, maar als het druk is wel 25 keer.” Sinds 23 juni is het stel dagelijks aan het werk en dat gaat er door de jarenlange ervaring routineus aan toe. Zonder iets te hoeven zeggen weten ze wie wat doet en wanneer. Toch zijn er geen twee kapiteins op het schip, lacht John. “Tonny is de kapitein. Ik ben haar matroos.” Tonny en John zijn 52 jaar getrouwd en hebben altijd samenwerkt. “We houden van dezelfde dingen”, verklaren ze hoe het al zo lang goed gaat.

Humor

Eind 2015 stopten ze met de sportvisserij op de Oosterschelde, maar van afbouwen was nauwelijks sprake. Ze breidden hun veerdienstrooster zelfs uit. “We wilden gaan stoppen, maar het was zó leuk dat we er steeds weer een seizoen aan vast plakten”, legt Tonny uit. “En nu zijn we acht seizoenen verder.” Dit keer is het wel het laatste. “Het zal zeer doen, maar dat hoort erbij. Ik zal de gezelligheid met de mensen missen. Veel toeristen kennen we inmiddels ook, omdat ze hier steeds vakantie komen vieren. We krijgen lieve briefjes, flesjes wijn, bijvoorbeeld van Duitsers die hier al dertig jaar komen.” John ziet nog de man voor zich die van boord was gegaan, wegfietste en daarna terugkwam. “‘Ik ben mijn vrouw vergeten’, zei hij. Dat is toch humor? Bij slecht weer duurde de dag lang. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Maar 99 procent van de tijd wel.”

Nu ze niet meer hoeven te werken, gaan de twee wandelliefhebbers reizen. Ook verheugen ze zich erop om zelf toerist in zomers Zeeland te zijn. “We zijn nog nooit bij het ringrijden of een solexrace geweest! Daar hebben we volgend jaar alle tijd voor.”