Met PASpoort geven we mensen hun identiteit terug

Capriole is een familiebedrijf, in 1975 in Zeeuws-Vlaanderen gestart door Joyce’s vader Peter Ultee. Het bedrijf is sterk gegroeid en heeft naast de Coffee Service en eigen Capriole Café in Den Haag. “We leggen onze passie in dit product. Zo selecteren we de koffiebonen zelf en hebben we een eigen branderij. We hebben al diverse prijzen gewonnen, zoals de uitverkiezing tot de mooiste koffiezaak van Nederland en de Top 2 gehaald in Misset Horeca voor lekkerste koffie. Je vindt onze koffieautomaten vooral bij bedrijven, overheden en instellingen.”

Jaarlijks naar Goa in India
Zo druk als Joyce is in het bedrijf dat zij runt met haar broer Pascal, één of twee keer per jaar pakt zij het vliegtuig naar Goa in India. Het land waar zij, na haar geboorte, in een weeshuis terechtkwam. Toen ze nog geen twee jaar oud was, werd zij geadopteerd door Peter en Emy Ultee. Op haar twintigste bezoekt Joyce voor het eerst het land waar ze als kind vertrok. Die ervaring had een blijvende impact. “Natuurlijk wist ik al veel van India. Mijn vader had bijvoorbeeld destijds filmpjes gemaakt. Daarnaast hebben we altijd contact onderhouden met de maatschappelijk werksters van die tijd, Lydia en Jane. Zij zijn inmiddels echte vrienden geworden. Ook tijdens dat eerste bezoek, begeleidden zij ons. Direct bij aankomst ervoer ik een gevoel van thuiskomen. De geuren, de geluiden; India voelde direct goed. Dat heb ik nog steeds als ik er ben. Verder raakte de armoede me, en het besef dat dit mijn leven had kunnen zijn.”

Hulp aan de allerarmsten
Incidenteel deed de familie Ultee al wat projecten in India, maar deze eerste reis was het startpunt voor de stichting PASpoort. Het doel van deze stichting is vooral de allerarmste vrouwen en kinderen helpen. “We zetten sterk in op onderwijs voor de kinderen. Goed onderwijs is belangrijk om een maatschappelijke stap voorwaarts te kunnen zetten. Maar we doen meer. Denk aan het renoveren van de soms erg gammele huizen, het aanleggen van sanitaire voorzieningen en het geven workshops aan de vrouwen. Soms bieden we ook de mogelijkheid van een micro-krediet, bijvoorbeeld om een marktkraampje te kunnen starten of om een stukje land te verbouwen. Tot slot organiseren we ieder jaar een summercamp. Sommige kinderen zijn minstens een uur of anderhalf uur te voet onderweg om mee te kunnen doen. Het geeft zo’n goed gevoel om hen paar dagen lang te laten spelen, ontspannen en ondertussen ook te onderwijzen.”

Helpen met sponsoring
Alle vrouwen en kinderen die meedoen in de stichting worden voorgedragen door de katholieke kerk en/of de bevriende maatschappelijk werksters. Voordat er een definitieve toezegging is, maken Joyce en haar partner Paul Saman kennis. Door het overlijden van haar vader vier jaar geleden is Paul nadrukkelijker betrokken bij de stichting. “We kennen iedereen en de sponsoren die een kind sponsoren ook. Ze krijgen foto’s, filmpjes of schoolrapporten om een beeld te vormen bij het kind dat zij steunen. Met 10 euro per maand is een kind in India al enorm geholpen. Omdat onze stichting kleinschalig is, blijft er niets aan de strijkstok hangen. En omdat we al lang zo werken, zijn er al talloze jongvolwassen die van ons een duwtje in de rug hebben gekregen.”

Opgroeien tot zelfstandige volwassenen
Voor Joyce is deze stichting een mooie tegenhanger van het drukke en luxe leven in Nederland. “Luxe in de zin dat we hier in feite alles hebben. En als iets niet goed gaat, is er hulp. De situatie daar is soms echt erbarmelijk. Het geeft mij, maar ook onze sponsoren, een goed gevoel dat we iets voor deze mensen kunnen doen. Natuurlijk kunnen we niet iedereen helpen, maar iedere kind dat hierdoor kan opgroeien tot een zelfstandige volwassen, maakt dit werk meer dan waard.”

www.stichtingpaspoort.nl