Meester Alfons: 'De Horizon voelt als mijn schooltje'

Ter ere van het jubileum ‘mocht’ meester Alfons vorige week donderdag met de skelter naar school. “Ik fiets graag, maar die paar honderd meter met de skelter vielen niet mee”, blikt de 62-jarige jubilaris lachend terug. Maar eenmaal aangekomen bij de school was de zware rit snel vergeten, want alle kinderen en collega’s wachtten hem op voor een feestelijk onthaal. “Het was een geweldige dag.”

Saamhorigheidsgevoel

Veertig jaar zit Alfons Govers in het onderwijs en al die jaren bij dezelfde rooms-katholieke school. “Dit is mijn schooltje, ik ben zó blij hier”, vertelt hij met een twinkeling in zijn ogen. Dat komt onder meer door het saamhorigheidsgevoel. De medewerkers zijn betrokken, en de ouders en het meedenkende schoolbestuur ook. “Toen ik begon, waren we met zijn drieën en nu met zijn vijftienen, dus we zijn erg gegroeid, maar het voelt als één familie. We doen samen dingen en iedereen voelt zich verantwoordelijk voor de school. Door de jaren heen hebben ouders het drukker gekregen, maar bijvoorbeeld met de Koningsspelen vrijdag stond er weer een hele groep klaar om de activiteiten te begeleiden. Dat is geweldig.”

Geïnspireerd

Bijzonder is ook dat Alfons Govers altijd al voor de klas wilde staan. “Als klein jongetje zei ik al dat ik later meester wilde worden. Ik was leergierig en dan wil je kennis ook graag op anderen overbrengen, denk ik. Later vond ik mijn geschiedenisleraar geweldig. Hij vertelde verhalen zonder een boek nodig te hebben. Dat heeft me geïnspireerd.” Als leraar moet je in de ogen van de jubilaris open staan voor ieder individu en niet boven de kinderen staan. “Echt contact maken is belangrijk, ook met de ouders. Zo pakken we zaken meteen op en laten ze niet liggen.”

Papa

Meester Alfons - inmiddels ook adjunct-directeur - begon zijn carrière als invalkracht op de school die het Rillandse klooster in 1914 oprichtte. Toen hij een vaste aanstelling kreeg aangeboden, moest de Brabander uit Putte verhuizen naar Rilland. Daar hoefde hij niet lang over na te denken, want zijn eerste tijd was hem goed bevallen. “Dat kwam onder meer door de directeur, Jan Wouters. Hij was een warme man, die open stond voor al mijn vragen. Ik was natuurlijk nog een beginneling.”

Zo kwam hij samen met echtgenote Marie-José in Rilland te wonen. En een paar jaar later kreeg hij zijn kinderen Michiel en Carolien - nu dertigers - in de klas. “Dat ging heel goed. Ze konden het prima scheiden dat ik papa en meester was.”

Slikoapertje

En dan is het opeens, na de samenvoeging van kleuterschool ‘t Slikoapertje en de lagere school tot basisschool De Horizon, de naamswijziging van onderwijzer naar leraar en drie verbouwingen om uit te breiden, veertig jaar later. “En later dit jaar worden we onderdeel van een integraal kindcentrum, voor nul tot veertien jaar, dus we blijven vernieuwen. Er is ontzettend veel veranderd, maar daarin groei je mee.”

Vliegen

Officieel was het jubileum op 7 januari, maar de school vierde het afgelopen donderdag, met de theatervoorstelling Hilaria in dorpshuis Luctor et Emergo. Meester Alfons deed de kinderen twee nieuwe bankjes cadeau, die hij zelf in elkaar zette. "Voor onder het afdakje op het schoolplein." De jubilaris is de kinderen dankbaar voor de plezierige tijd. Hij heeft al ontzettend veel mooie herinneringen verzameld, maar kan er toch twee noemen. “Ooit hadden we een ouder die piloot was en konden we vliegen tijdens de schoolreis. We vlogen van Antwerpen naar Brussel en reden vervolgens met de bus naar Walibi”, grinnikt hij. “En we hebben ook nog een rondvlucht boven Rilland gedaan.”

Ren je Rot

Een andere mooie herinnering is de deelname van de school aan de televisiequiz ‘Ren je Rot’, die van 1973 tot 1983 werd uitgezonden. “Natuurlijk wonnen we”, lacht de jubilaris. “Je moest na iedere vraag naar het vak van het juiste antwoord rennen en iedereen ging gewoon achter Betsie Verberk aan, want zij wist alles.”

Pensioen

Meester Alfons hoopt tot zijn pensioen bij De Horizon te blijven. “Ik heb altijd gezegd dat ik ermee stop als ik het niet meer leuk vind, maar het zal afkicken worden als ik met pensioen mag. Ik voel me zo verbonden met de school. Ik denk er nog maar niet te veel aan, haha.”