Meer dan een eeuw aan muzikale ervaring; jubilarissen Mozart in het zonnetje gezet

Coby Elzinga, Marjell Speelman en Theo Steketee werden tijdens het 135-jarig jubileumconcert van de vereniging gehuldigd. Iedere vereniging die is aangesloten bij het KNMO (Koninklijke Nederlandse Muziek Organisatie), krijgt de mogelijkheid om jubilerende leden te huldigen met een speldje en een bos bloemen. Het jubileum is het totale aantal jaren dat diegene bij een muziekverenging heeft gezeten die is aangesloten bij het KNMO.

Voor bas-tubist Theo Steketee is het laatst genoemde meer dan toepasbaar, want bij Mozart zit hij nog slechts een aantal maanden. ‘’Ik heb gedurende mijn hele leven, sinds mijn elfde, bij verschillende verengingen gezeten. Van Concordia op Tholen tot Concordia in Krabbendijke’’, vertelt hij. ‘’Omdat het ledenaantal in Krabbendijke telkens kleiner werd en ik er telkens minder voldoening uit kon halen ging ik opzoek naar een nieuwe vereniging om mee samen te spelen. Die vond ik hier in Yerseke. Er was zelfs een instrument dat ik kon gebruiken, wat wil je nog meer?’’
Naast Mozart speelt Steketee onder meer ook nog bij een blaaskapel in Tholen en bij het Zeeuws Seniorenorkest. Bij elkaar opgeteld zijn dat dus een hoop optredens, en vooral repetities, per jaar. ‘’Gelukkig vindt mijn vrouw het niet erg dat ik zoveel met de muziek bezig ben en gaat ze nog altijd graag mee naar de optredens. Wat dat betreft is die bos bloemen voor mijn vrouw hoor!’’, lacht hij.

Een van de dingen die Steketee erg trok was de gezelligheid binnen de vereniging. En precies dat is de reden dat Coby Elzinga al vijftig jaar aan één stuk bij Mozart zit. ‘’Er is zo’n goede sfeer binnen onze vereniging, dat is altijd nog zo geweest’’, vertelt ze. ‘’Je maakt veel samen mee, repeteren, optreden. Soms zelfs hele speciale optredens, zoals toen we een aantal jaar geleden naar Duitsland gingen met Ons Boerengoed. Dat was heel leuk. En daarnaast natuurlijk alle leuke feestjes met de dweilband.’’
Elzinga begon vijftig jaar geleden, op negenjarige leeftijd, op de trom en stapte daarna over op de bugel. ‘’Ik vind het ook heel leuk dat twee van mijn zoons ook lid zijn geweest van de vereniging, bij de slagwerk’’, vertel ze. En al is het voor Marjell Speelman geen échte familie: ‘’Het voelt voor mij wel echt als een soort familie. Je ziet elkaar zo vaak en je repeteert met zijn allen naar een mooi eindproduct toe’’, vertelt ze. Iedere week reist de van oorsprong Zeeuwse op en neer vanuit Hoogerheide voor de repetities en uitvoeringen. ‘’Het is een klein halfuur heen en een klein halfuur terug, maar ik zou echt niet anders willen.’’

Na opnieuw een succesvol optreden vorige week zijn de drie jubilarissen zeker nog niet van plan te stoppen en blazen ze voorlopig nog met volle teugen door.