Maya Kik: ‘Acceptatie is voor mij de sleutel tot geluk’

“Ik heb mijn verhaal geschreven, omdat ik het mooi vind om dit te delen”, vertelt Kik. “Je hoort zoveel negatieve verhalen over adoptie, maar voor mij is het heel positief verlopen. Ik wilde graag de andere kant belichten. Geadopteerd zijn was zeker niet altijd gemakkelijk en mijn eigen geluk vinden, ontdekken wie ik ben en vooral mezelf accepteren, was een hele reis. Dit is voor veel jongeren zo, maar als je geadopteerd bent, duurt deze reis net iets langer.”

Leegte

Kik is op zoek geweest naar haar biologische familie, maar heeft deze zoektocht inmiddels gestaakt. “Ik ben er achter gekomen dat niet mijn familie in Indonesië de leegte die ik altijd voelde kan vullen, maar dat alleen ik zelf dat kan. De liefde van God, mijn kinderen, man, mijn lieve vriendinnetjes en vriendjes, maar vooral mijn eigen kracht die ik heb ontwikkeld, hebben mij sterk gemaakt. Ik voel mij gelukkig en ben blij met mezelf. Ik weet nu dat ik mij overal ter wereld thuis zou kunnen voelen, want ik heb mijzelf altijd bij mij.” 

Vervalst

Hoewel Kik gelukkig is met haar leven dat zij in Nederland leidt, is zij een voorstander van de adoptiestop. “Als geadopteerde kan ik mijn ervaring delen en hopen dat er naar geluisterd wordt. Ik ben voor het geluk van elk kind, ik vind dat elk kind recht heeft op een fijn en warm thuis. Maar als het op de manier gaat zoals het bij mij ging, ben ik een absolute tegenstander.” 

Bij Kiks adoptie zijn haar documenten vervalst. Door de Nederlandse overheid werd toen onvoldoende onderzoek gedaan naar de legaliteit van adopties. “Het allerbelangrijkste voor een kind is dat hij of zij weet wie de biologische familie is. Voor mij heeft het niet kunnen achterhalen wie mijn biologische familie is grote gevolgen gehad. Voor adoptieouders is het belangrijk dat zij zich realiseren dat hun kind uit een ander land komt, andere wortels heeft. Een kind adopteren naar Nederland betekent dat je ook zijn of haar cultuur en achtergrond meeneemt en dat deze niet zomaar verdwijnt. Mijn biologische moeder heeft mij, zo ver ik weet, ‘Maya’ genoemd en dat is zo gelaten. Daar ben ik blij om. Het accepteren dat ik misschien wel nooit antwoord zal krijgen op mijn vragen zorgt ervoor dat ik gelukkiger kan zijn. Acceptatie dat is voor mij echt de sleutel tot geluk en ik hoop dat andere geadopteerden dit, op hun eigen manier, ook kunnen vinden.”

BIJDRAGE JESSICA ROVERS