Max (8) uit Kapelle heeft eigen oorlogsmuseum

De interesse van Max in geschiedenis is er altijd geweest, van ridders tot de oorlog. Toen hij een doos met oude oorlogsspullen vond op de zolder van zijn oom, ging er een balletje rollen. ‘’Ik vond het super interessant en ging er dingen over opzoeken’’, zegt Max. ‘’Ik heb toen mijn spreekbeurt gedaan over de oorlog. Daarvoor kreeg ik van Andries Looijen, voorzitter van het oorlogsmuseum Memorial 40-45 een hele doos met spullen die ik mocht laten zien.’’ Sinds iets meer dan een jaar werkt Max nu ook als vrijwilliger bij museum Memorial 40-45. Hij helpt daar met het poetswerk van oude uniformen maar bovenal vindt hij het leuk om tussen de oorlogsspullen te mogen kijken en de verhalen te horen. ‘’Toen ik als vrijwilliger bij het museum ging werken, ontstond het idee bij mij om zelf ook een museum te beginnen’’, zegt hij. De locatie was al snel gevonden, zijn opa en oma hadden nog wel een slaapkamer over waar Max zijn museum kon inrichten. ‘’Ik begon met wat spullen van de zolder van mijn vader en uit de diensttijd van mijn oom. Later kreeg ik ook nog heel veel spullen van Andries Looijen.’’

Uitbreiden

Het ondernemen is niet nieuw voor Max. Op vijfjarige leeftijd kreeg hij in 2019 zijn eigen winkeltje, officieel geopend door een wethouder. ‘’We hadden wat spullen uitgezocht om op de rommelmarkt te verkopen. Het was toen februari en wachten tot Koningsdag om de spullen te verkopen duurde Max te lang. Daarom besloot hij een eigen winkeltje te starten’’, vertelt zijn moeder Esther Vlieland. Het mooiste wat Max in zijn museum heeft, vindt hij zelf, is het ereteken voor oorlog en vrede met een bijbehorend certificaat, dat postuum is toegekend aan Harry Foudraine, de broer van zijn overgrootvader. Hij was dienstplichtig soldaat eerste klas bij de Koninklijke Landmacht en werd naar Sumatra in Indonesië gestuurd, waar hij sneuvelde op 22 augustus 1947 in Bendjei Sumatra. De complete museumcollectie van Max neemt inmiddels ook al een stukje van de overloop in en groeit nog steeds. ‘’We moeten toch een plekje gaan vinden om naar uit te breiden’’, zegt zijn oma. Want de collectie beperken is voor Max geen optie. ‘’Ik vind alles wat ik heb cool’’, zegt de achtjarige verzamelaar.  Hoewel het nu misschien nog wat hoog gegrepen is zou Max graag naast de kamer en de overloop ook nog wel een plekje op de oprit van zijn opa en oma  willen hebben. ‘’Ik zou in de toekomst best graag zo’n oude Jeep bij het museum willen hebben!”