Mattanja Hiensch jubileert: ‘Onderwijs is echt mijn passie’

Van jongs af aan wilde Mattanja Hiensch al onderwijzeres worden. Ze speelde schooltje met haar drie broertjes en wilde thuis van alles organiseren. In 1981 rondde ze de PABO af en werd ze invalster op basisscholen en wiskundedocente aan het ROC (vroeger de Open School). Door de destijds toenemende werkloosheid gingen veel van haar medestudenten alsnog een andere richting op, maar de net afgestudeerde PABO-studente niet. ‘’Het was, en is nog steeds, echt mijn passie’’, zegt ze. Een jaar later kwam er een vacature vrij bij De Kring, een school voor speciaal onderwijs voor kinderen met een taal-ontwikkelingsstoornis of slechthorendheid. ‘’Waar er nu te weinig leraren zijn, waren er toen juist heel veel.’’ Uit de ruim honderd sollicitanten werd Hiensch gekozen als nieuwe leerkracht.

Uitdagen

In de jaren daarna is ze binnen de school onder andere leerkracht, intern begeleider, ambulant begeleider en orthopedagoog geweest, waarna ze in 2002 schoolleider van de school werd. ‘’Ik heb in mijn tijd op De Kring wel eens gedacht om iets anders te gaan doen, maar de interessante doelgroep en de sfeer op school hielden me op De Kring. De spontaniteit van de kinderen, het samenwerken met het team, de schoolse sfeer, de oudercontacten en het werkelijk iets betekenen, maakt het werk nooit saai of vervelend. Ik ga iedere dag met een blij gezicht naar mijn werk en terug naar huis!’’
Er is in de afgelopen jaren veel veranderd in het onderwijs, vertelt de jubilaris. ‘’Het onderwijs is veel digitaler geworden in de afgelopen jaren. Dat maakt dat we voor de kinderen op De Kring meer oefenstof hebben en veel kunnen visualiseren. Vroeger maakten we bijvoorbeeld zelf na het werk video-opnames voor de zinsbouwontwikkeling. Dat hoeft nu niet meer.’’ Waar docenten bij het digitaliseren van onderwijs veel baat hebben, zijn er ook veranderingen in het onderwijs geweest die meer werk geven. ‘’Vroeger schreven we één kantje per jaar over een leerling, nu zijn dat volgsystemen en plannen die we bijhouden. Waar we eerst zelf kinderen konden aannemen, zijn er nu allerlei procedures en onderzoeken nodig voordat een kind op Auris De Kring kan komen.’’ Desondanks verliest de school de aandacht voor de kinderen niet. ‘’We proberen de kinderen tegenwoordig zoveel mogelijk uit te dagen, in plaats van hen alleen maar te volgen en hulp te bieden waar dat nodig is. Door ze uit te dagen, krijg je namelijk vaak hogere resultaten en dat geeft de kinderen zelfvertrouwen.’’, aldus de schoolleider. “Dit kan doordat we werken met kleine groepen en met leerkrachten en logopedisten die gespecialiseerd zijn.” Voorlopig geeft het werk Hiensch nog veel energie en voldoening en blijft ze het werk het liefst nog zo lang mogelijk doen.