Marlies Poortvliet: ‘Helemaal fijn als er geen geld meer aan te pas komt’

Wat een leuke plek heb je hier voor jezelf gecreëerd, Marlies. Het geeft je huis meteen een heel andere sfeer dan wat je meestal bij een rijtjeshuis voelt. En dit heb je helemaal zelf gebouwd en ontworpen? Petje af, hoor!

“We noemen dit ‘het hok’, maar dat klinkt misschien een beetje neerbuigend. Het staat los van het huis, anders had ik het officieel niet mogen bouwen, maar het lijkt net alsof het aan het huis vast zit. Het doet dienst als mijn werkplaats, maar het is hier ook heel lekker zitten. Al het gebruikte materiaal heb ik op straat gevonden, ergens opgehaald als restpartij of het was afvalhout, klaar voor de stort. Die mentaliteit van materiaal hergebruiken, heb ik van mijn opa overgenomen. Hij kon toveren met zijn handen, was altijd bezig met creëren en gooide niets weg. Als jong meisje was ik vaak in zijn werkplaats te vinden. Dat ik zelf ook serieus die kant op zou gaan, had ik toen nog niet kunnen bedenken. Ik moest er wel eerst een omweg voor afleggen.”

Kun je daar een beetje meer over vertellen? Welke wegen leidden jou tot het hier en nu?  

“Op dit moment vul ik mijn tijd met het knippen aan huis en met NOEST Design. NOEST is van vele markten thuis: ik maak zelf dingen, werk in opdracht, doe klussen aan huis en renovaties. Zowel het timmerman-designvak als het kappersvak zijn bij mij ontstaan als een soort ‘van de nood een deugd maken’. Nadat ik van het MDGO kwam, had ik geen idee wat ik wilde gaan doen. Ik werd in de richting van peuterspeelzalen geleid, men dacht dat dat wel bij me paste. Nou, niets bleek minder waar! Vervolgens ging ik een zorgopleiding doen en kwam terecht bij Zorgstroom. Dat vond ik leuk werk, maar mijn echte passie werd het nooit. Ik was toen getrouwd en we kregen twee dochters. Mijn schoonzusje ging een kappersopleiding volgen en omdat het me wel handig leek om mijn dochters zelf te kunnen knippen, ging ik met haar mee. ‘Wil je hier niet mee verder? Je hebt het echt in je vingers!’, zei die cursusleidster tegen mij. Zo begon dat balletje te rollen. Ik deed nog een paar opleidingen en haalde tenslotte mijn kappersdiploma. Nadat ik eerst bij haar in de zaak had gewerkt, begon ik uiteindelijk als ZZP’er.”

Het klinkt identiek aan hoe je met NOEST Design bent begonnen. Kennelijk zien eerst andere mensen dat jij ergens talent voor hebt. Hun aansporing zorgt ervoor dat je zelf stappen gaat zetten om je talent naar een hoger niveau te tillen. Klopt die observatie?

“Daar zit zeker wat in. Mijn carrièremoves zijn in ieder geval niet vooropgezet geweest. Toen ik ging scheiden in 2014, moest ik, samen met mijn dochters, in alle opzichten helemaal opnieuw beginnen. Voor mij stond één ding als een paal boven water: ik zou niet in de bijstand terecht komen. Waar kon ik allemaal op besparen? Nou, meubels ging ik dus niet kopen, die maakte ik zelf. Mijn eigen creativiteit en alles wat ik vroeger van mijn opa had geleerd kon ik nu goed gebruiken. Het begon met een televisiekastje, maar al snel stond mijn halve huis vol en maakte ik ook veel voor anderen. ´Je moet die spullen gaan verkopen, wat jij maakt is hartstikke goed!´, zei een vriend me. Ik nam zijn advies ter harte.”

“De naam NOEST – een vondst van mijn moeder - dekt de lading: de noesten laat ik lekker in het hout zitten, maar ik houd ook van noeste arbeid! Ik heb intussen ook een eigen stijl ontwikkeld; robuust, degelijk, natuurlijk en industrieel. Het werk dat ik nu doe, heeft mijn passie. Terwijl ik vroeger met lood in mijn schoenen weer aan een nieuwe dag begon, vind ik het nu jammer wanneer de dag voorbij is. Werken met hout is voor mij bovendien een soort meditatie; het zorgt ervoor dat ik uit mijn hoofd ga. En dat is heel erg welkom!”

Als ondernemer moet je een beetje zakelijk zijn en wordt er van je verwacht dat je sociale media inzet voor klantenwerving. Je vertelt me dat dat niet je sterkste kant is. Hoe los je dat op?

“Bezig zijn met sociale media en met mijn website: ik probeer het wel en doe ook mijn best, maar het levert me niet op wat ik wel zou willen. Het kost me ontzettend veel tijd; tijd die ik liever zou spenderen aan iets anders. Stiekem hoop ik dat ik iemand tegenkom die mij hierbij kan helpen. Trouwens, als je me vraagt naar de toekomst, dan heb ik ook nog wel dromen. Het liefst zou ik ergens een locatie vinden waar ik zelfvoorzienend kan leven en werken. Een oude loods bijvoorbeeld, en die dan helemaal ombouwen. Wat me ook geweldig lijkt is om samen met anderen een mooi project te starten. Dat we gebruiksvoorwerpen die geen dienst meer doen, helemaal uit elkaar halen en er vervolgens andere dingen van maken. En dat die dan weer gebruikt kunnen worden door mensen die ze heel hard nodig hebben. Helemaal fijn als er geen geld meer aan te pas komt, want daar mogen we wat mij betreft ook vanaf. Helaas hebben we het nog nodig om van te leven, maar ik zal blij zijn wanneer dat niet meer zo is!”

Tot slot, met wie zou jij zelf wel eens een goed keukentafelgesprek willen voeren?

“Ik ben nieuwsgierig naar het verhaal van Maarten Pol, hij zit ook in het hout- en interieurvak. Hij is vorig jaar vertrokken bij een zeer goedlopend bedrijf in Middelburg om voor zichzelf te beginnen. Hij heeft een gezin, een huis, kortom flink wat verantwoordelijkheden. Ik vind het knap dat hij zo’n stap heeft durven zetten.”[n]

Naam:
Marlies Poortvliet (41)

Beroep:
houtbewerkster, kapster

Burgerlijke staat:
gescheiden, moeder van Maryn (16) en Suus (14)

Hobby’s:
werken met hout, muziek maken, wandelen met hond Harley