Luc Markies doet na zestig jaar het licht uit

Markies is geboren in Rotterdam maar kwam door de evacuatie in mei 1940 in Zeist te wonen waar hij zijn kinderjaren doorbracht. Zijn tienerjaren bracht hij door in Den Haag. Op zijn 23e is hij begonnen in de detailhandel. “Bij een winkel in Wassenaar zochten ze een bedrijfsleider, daar ben ik gaan werken. Het was de bedoeling dat ik de zaak op termijn zou overnemen. Maar toen daar na twee jaar nog niks van terecht was gekomen ben ik verder gaan kijken”, vertelt Markies. “Ik zag toen een advertentie van een winkel die kon worden overgenomen in het zuidwesten van het land. Dat bleek in Vlissingen te zijn, de winkel van de familie Baart op de Nieuwendijk. Het klikte goed met de familie Baart en in 1963 heb ik de winkel overgenomen. Het was toen nog een bazaar, we verkochten er van alles: souvenirs, rijwielonderdelen en ook al wat verlichting.”

Marge
Na een jaar gooide Markies het roer om en bouwde de winkel op de Nieuwendijk om tot verlichtingsspeciaalzaak. “Dat bleek een schot in de roos”, zegt Markies. “Het was de eerste verlichtingsspeciaalzaak in Zeeland. Na mijn militaire dienst heb ik een tijdje bij een grote zaak in verlichting in Den Haag gewerkt, daar kreeg ik al gauw door dat er een interessante marge zit in verlichting. En dan vooral het populaire genre, geen designverlichting.” Het ging Markies voor de wind en hij opende zaken in Middelburg, Terneuzen, Hulst en tevens een groothandel in verlichting in Goes. “Ik behoorde toen tot de vijf grootste ondernemers in de branche”, vertelt Markies met gepaste trots.

Galerie Marquis
De zaken liepen goed en het legde Markies geen windeieren. “Tijdens de hoogconjunctuur ging het me erg voor de wind. Ik kocht samen met mijn vrouw veel kunst en heb zo een mooie collectie opgebouwd.” Markies opende in 1979 op de Nieuwendijk een galerie met internationale allure. “Ik hield tien exposities per jaar met wereldberoemde kunstenaars. Het was in korte tijd een groot succes. Maar het werd me niet echt gegund, in Vlissingen lag het moeilijk, het oversteeg het Zeeuwse. De galerie werd gezien als een rijkeluisspeeltje, en dat was het ook eigenlijk.” Toen de crisis van eind jaren ‘80 kwam ging het mis. De galerie sloot gedwongen de deuren en Markies bleef achter met een forse schuld. “Die heb ik in tien jaar kunnen aflossen. Die galerie heeft met uiteindelijk geen goed gedaan.”

Leegverkoop
Markies is al eens eerder gestopt met zijn verlichtingsspeciaalzaak, vijfentwintig jaar geleden verkocht hij zijn zaak aan een medewerkster die al sinds haar 15e bij hem werkte. “Maar zo’n 5, 6 jaar geleden liep het niet meer. De zaak dreigde failliet te gaan en toen heb ik de winkel weer teruggekocht, eigenlijk met het idee de winkel leeg te verkopen en definitief te sluiten. Maar toen begon het weer te lopen...” Vanaf 14 oktober is de zaak van Markies weer geopend. “Met hulp van vrienden en familie ga ik drie middagen per week open van 13 tot 17 uur om alles leeg te verkopen. Daarna ga ik eens om me heen kijken wat ik verder nog kan doen. Maar de winkel stopt nu echt, ik wil ook niet de volgende Trimpe worden.”