Lizzy-Mae's schilderkunst gaat hele wereld over

Al sinds vroeg op de basisschool is Lizzy-Mae’s passie tekenen en gedurende de afgelopen drie jaar is ze ook aan de slag gegaan met schilderen. Dat bevalt haar goed, want nog altijd staat ze graag voor haar ezel of zit ze achter haar bureau te tekenen. “Eigenlijk doe ik dat tekenen veel te weinig”, lacht ze, terwijl ze terugdenkt aan de basisschool.

Robuust
“Ik tekende vroeger het liefst paarden en ogen. Ik weet ook niet waarom, maar dat zijn nu eenmaal de dingen die ik het liefst tekende. Nu ik er zo over nadenk is tekenen echt heel leuk om te doen en ook nog eens sneller klaar. Maar toch is er iets aan het schilderen en het laag voor laag opbouwen van een schilderij dat ik gewoon extra leuk vind.” Lizzy omvat haar schilderwerk als ‘puur decoratief, felle kleuren en veel contrast’. “De scènes die ik schilder zijn niet gebaseerd op iets bestaands en ik bedoel er ook niets mee, het is slechts het resultaat van wat mijn ogen kunnen zien in de vlakken waarmee ik begin en wat mijn handen daarvan maken. Ik werk niet, zoals sommige andere kunstenaars, met vakjes die heel gedetailleerd afgeschilderd worden om zo een groot schilderij te maken. Wat dat betreft is mijn werkwijze vrij robuust en begin ik vaak gewoon met wat gekleurde vakken waar ik laag voor laag overheen ga tot er iets uitkomt. Of niet, want dan leg ik een doek net zo makkelijk een hele tijd aan de kant tot ik weer nieuwe inspiratie heb, of ik schilder hem met wit weer over.”

Commissiewerk
De jonge kunstenares doet naast haar eigen creatieve werk ook commissiewerk, voor mensen over de hele wereld. “Op Facebook volgen ruim zestienhonderd mensen mijn account en sommigen van hen, zelfs vanuit Amerika, vragen dan of ik bijvoorbeeld hun hond, kat of een fotoportret wil naschilderen. Maar ook mensen uit de omgeving vragen of ik een schilderij wil maken. Zo heb ik ook ooit eens een portret van de eigenaren van De Zwaan in Kapelle gemaakt.” Inmiddels heeft ze al meer dan vijfentwintig opdrachten gedaan, en soms gaat daar meer tijd in zitten dan verwacht. “Als ik een origineel schilderij maak met een fictief iemand erop dan maakt het niet uit als een neus en een oog een paar millimeter verder uit elkaar staan. Maar schilder je een portret van iemand dan maken die millimeters juist het verschil”, legt ze uit.

Kunstbende
Recent deed ze mee aan de creatieve wedstrijd Kunstbende en wist daar de derde plek te bemachtigen. “Ik wist wel dat Kunstbende bestond, maar ik had er nooit aan gedacht om mee te doen, tot iemand vroeg of het me leuk leek. Ik mocht die dag mijn kunst exposeren, wat natuurlijk superleuk is en helaas vrij uniek hier in Zeeland, en daarna werd me gevraagd iets over het werk te vertellen. Dat zag ik niet helemaal aankomen en ik had niets voorbereid, dus toen moest ik iets improviseren. Wat ik overigens vrij lastig vond, want er zit niet echt betekenis achter mijn werk behalve het werk van mijn pols en de ideeën in mijn hoofd. Maar dan toch de derde prijs bemachtigen, dat was hartstikke leuk!”