Jopie Minnaard schrijft in dialect voor Dag Moedertaal

Noe wil ik het es over leeftied è, wan het liekt wè of a de mènsen d’r eigen vandaege de dag schaeme da ze ouwer worre. Jonk en dynamisch, da’ s in. Je lees ’t in de krante, je zie ’t op de televisie, je kan d’r nie om’ene. Aollemille adviezen om jonk te bluven. Machtig lieve, a je die aol op zou motte volge dan zou je een êle dag bezig weze. Mè dat is ’t noe juust. Oe ouwer a je bin, oe korter a je padje ommes geworre. De daegen sliere deur j’n anden as ’t waeter deur ’t gotegat! Dan ka je die tied toch beter gebruke? En ouwer worre, dat is noe net iets wat a iedereên overkomt, dus ‘t is gin doen om dì j’n eigen druk over te maeken. Dat kost wat kost jonk d’r uut wille zie, dat motte me toch nie wille, ee!

Dì bin vrouwen die a d’r eigen zò oppoeletoere, da je d’r leeftied glad nie mì kan schatte. Mè het bluuf toch verdoezele. Een vrouwe van zeventig krieg gries aer, mè ja, ’t kan ok everfd weze. An ôgen ka je de leeftied schatte, aorden ik lest zègge, mè dat klopt ok a nie. De luukjes kunne g’n ange, soms zò erg da je nie mì kan leze en dan worre de oôgleden op’etrokke en kieke de ôgen wee vinnig de wèreld in. Mè bie vuuftigers, die a op’eslokt worre deur het jachtige leven, kunne die ôgen wee op steeltjes stae. Dust ja…

Soms bin mènsen zò dege mie d’r eigen da ze groas vraege: ”Oe oud dienk je noe da’k bin?” Nou, da’s spele mie vier. Je kan ze dan beter vee jonger schatte as a je dienkt. Zit je d’r dan nog neffen, dan ei je ’t verkorve.

Slechter slaepe oar soms ok bie ’t ouwer worren. Zurgen binne in d’n doenker aoltied vee erger. En dan kom je uut bède mie een gezicht van ouwe lappen en duurt het uren voeda de frommels d’r wee een klein bitje uutbin. Mè dì oef je nie mie op je lief te lôpen, ’t oar t’r bie. Iedere rumpel en iedere groeve, die bin verdiend. Dì zit diepte in. En zô’n deurleefd gezicht is toch vee moaier as een opgeblaeze botoxtronie! Het leven is kort, kostbaer en kwetsbaer. Niks gin verkrampt gedoe. Geniete zòvee as a een lepel geve kan.

Klaer! Ik è ’t miene d’r van ezeid.

Jopie Minnaard-Verheijke