Jannie van de Vreugde-Eijke in Goes viert honderdste verjaardag

Jannetje Eijke is op 15 april 1922 geboren in Zaamslag, waar ze een fijne jeugd heeft gehad. Ze groeide op in een warm gezin. Als kind mocht ze de toenmalige koningin Wilhelmina tijdens een bezoek aan Zaamslag bloemen aanbieden en de latere koningin Juliana aan tafel bedienen (’rechts bedienen en links afnemen, Jannetje’).

Rond haar twintigste kwam een jongeman uit Zuid-Beveland, Huib van de Vreugde, op het gemeentehuis in Zaamslag te werken. In datzelfde gemeentehuis zijn ze getrouwd. Een tijd woonden ze in Zaamslag, maar toen Huib overgeplaatst werd naar Goes, bouwden ze daar een bestaan op. “Huib en Jannie hadden veel talenten”, vertelt de familie. “Jannies passies waren mode, het huis herinrichten - zowat wekelijks een andere inrichting - en sociale contacten onderhouden.”

Dammen

Huib werd voorzitter van de Nederlandse Dambond en later van de Werelddambond en Jannie was de ideale gastvrouw voor de vele nationale en internationale dammers die bij hen overnachtten. ‘Iedereen was welkom, zelf sliepen we in de caravan’, zei Jannie. Samen maakten ze veel reizen naar damtoernooien in binnen- en buitenland. Voor haar inzet verleende de Koninklijke Nederlandse Dambond Jannie het erelidmaatschap voor bijzondere verdiensten. Een dammer uit Leeuwarden onderhoudt nog steeds vriendschappelijk contact met haar.

Helaas maakte het paar ook intens verdriet mee. “Hun zoontje Jankees stierf op 6-jarige leeftijd aan leukemie. Dat is een levenslang diep verdriet en voor Jannie het ergste wat je kan overkomen.” Een ander groot verdriet was het plotselinge overlijden van Huib, op 57-jarige leeftijd. “Ondanks verdriet, ziektes en pijn kon ze de moed opbrengen om haar leven weer op te pakken.” Ze is daarbij geholpen door familie, vrienden en kennissen. Ook haar zorgzame buren, die dagelijks bij haar een kopje koffie kwamen drinken (‘Is het café al open?’) steunden haar en hielpen haar toen ze hulpbehoevend werd. ‘Humor houdt mij op de been’, aldus de honderdjarige. Het is haar manier om met haar verdriet te kunnen leven. In een anekdote haalt de jarige de dokter aan: ‘Er is niet veel goeds meer aan u, alleen uw verstand is nog goed. Jannie: ‘Dat klopt, want dat heb ik nooit gebruikt.’

Muziek

De honderdjarige is nu nagenoeg blind, zeer slechthorend en heeft doorlopend pijn van niet-levensbedreigende ziektes. “Gedreven mensen in Sint Maarten in De Groe verzorgen haar. Met haar zorgen kan ze terecht bij twee nichten en een neef. Ondanks de pijn en afhankelijkheid geniet ze nog van de sociale contacten met medebewoners, de vele bezoekjes, activiteiten in het woonzorgcentrum, bezoekjes aan de kapper en schoonheidsspecialiste en vooral van muziek. Met name liedjes uit haar jeugd zijn een bron van vreugde. Die zingt ze met veel plezier mee. Ze voelt zich in haar smaakvol ingerichte kamer erg dankbaar voor alles wat het leven haar nog biedt.”

Gedicht

Jannie schreef een gedicht over haar geliefde Zaamslag:

Ode aan Zaamslag

Zaamslag tussen brede dijken

In het mooie polderland.

Met je kerken en je torens

Aan jou heb ik mijn hart verpand.