'Het lintje is de bekroning op mijn leven'

Koeijvoets is ontzettend trots op zijn koninklijke onderscheiding. Hij had namelijk niet verwacht dat hij er tijdens de lintjesregen eentje in ontvangst mocht nemen. ''Mijn jongste zus had mij gevraagd of ik haar die dag naar sporthal Baskenburg wilde brengen. Ik zocht daar verder niks achter. Ze is lid van de Vlissingse Turnvereniging (VTV) en moest dingen klaarzetten voor een uitvoering'', vertelt Cees. Eenmaal aangekomen in de sporthal, zag hij de burgemeester en de wethouders in de kantine staan. ''Dat vond ik al verdacht. Na het wegzetten van de spullen voor de uitvoering, liepen mijn zusje en ik naar de turnzaal. Wat ik toen zag, vergeet ik nooit meer. Achter het schot stonden mijn vriendin Jozien, andere familieleden en een aantal ereleden van de COVS te wachten. Ik stond perplex en besefte toen pas: ik krijg een koninklijke onderscheiding.'' De inwoner van Vlissingen denkt nog regelmatig terug aan de dag van de lintjesregen. ''Zo'n plechtigheid speciaal voor jou, dat doet wat met je hoor. Het geeft toch wel aan dat mensen mijn werk als vrijwilliger waarderen.''

Scheidsrechter
Het ontvangen van het lintje is volgens Koeijvoets een bekroning op zijn leven. Zijn nichtje Angela meldde hem aan voor een koninklijke onderscheiding. ''Ik ben haar heel erg dankbaar. Angela is mijn petekind en ik heb een bijzondere band met haar. Het is fantastisch dat ze dit allemaal voor mij in gang heeft gezet.'' De titel Lid in de Orde van Oranje-Nassau is er eentje die Cees toekomt. De inwoner van Vlissingen heeft namelijk een waslijst aan activiteiten op zijn naam staan. ''Ik ben al eenenvijftig jaar actief in het amateurvoetbal, voornamelijk als scheidsrechter'', vertelt Koeijvoets. Zelf voetbalde hij tot zijn achttiende op een laag niveau. Een gesprek bij de kapper bracht hem vervolgens op het idee om te gaan fluiten. ''Het was iets dat mij paste. Als scheidsrechter moet je direct en rechtlijnig zijn. Dat zit in mijn karakter'', verklaart Cees. Koeijvoets floot uiteindelijk 34 jaar door heel het land wedstrijden op hoog amateurniveau. Dat deed hij in dienst van de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond (KNVB). Zijn verste duel floot hij in Emmen. Het hoogtepunt van zijn scheidsrechtersloopbaan was echter toch wel het fluiten in de hoofdklasse Zondag. ''Dat was echt geweldig om mee te maken. Ik heb als scheidsrechter zelfs mogen ruiken aan het betaalde voetbal. Het fluiten van professionele wedstrijden is er helaas niet van gekomen. Desondanks kijk ik toch terug op een mooie periode als scheidsrechter.''

COVS

Naast zijn rol als leidsman zette Cees zich ook op andere manieren vrijwillig in. Zo was hij tussen 1977 en 1984 lid van de scheidsrechterscommissie van de COVS. Koeijvoets bekleedde daar vervolgens van 1987 tot 2002 ook de functies van bestuurslid en vice-voorzitter. De inwoner van Vlissingen was daarna tussen 2005 en 2015 actief als praktijkbegeleider van de KNVB en het COVS. De begeleiding van scheidsrechters is iets waar hij zich vandaag de dag nog mee bezig houdt. Door zijn eigen ervaringen over te brengen op andere leidsmannen, hoopt Cees bij te dragen aan hun ontwikkeling. Daarnaast bezoekt Koeijvoets al sinds 1974 ieder weekend één of twee amateurwedstrijden. ''Ik rapporteer dan mijn mening over de scheidsrechter. Fluit hij goed, dan schrijf ik dat op. Fluit hij slecht, dan noteer ik dat ook. Eromheen draaien heeft absoluut geen zin.''