'Het lesgeven zit mij in mijn genen'

Daarvoor werkte ze ruim vijftien jaar als leerkracht op De Regenboogschool in Middelburg. Vanwege de tweede lockdown is haar afscheid uitgesteld, maar zodra de scholen weer open gaan, zal juf Idith Scheele-Sikkes alsnog door alle leerlingen feestelijk worden uitgezwaaid.

Raar

Idith vindt het jammer dat haar laatste werkdag een beetje raar is verlopen. “Het was opeens zo druk met alle voorbereidingen rondom het thuisonderwijs dat mijn afscheid op 17 december werd uitgesteld. Dat heb ik dus nog tegoed. Hoe het er precies uit gaat zien is een verrassing, maar ik weet wel dat het een feest wordt met de hele school.”

Het gezamenlijk feest vieren is één van de dingen waar Idith de meest warme herinneringen aan koestert. “In de loop der tijd hebben we zoveel leuke dingen gedaan met elkaar: feestjes, projectweken en verjaardagen van collega’s zijn altijd in de hal gevierd. Daar vinden met de hele school ook de weekopeningen en -sluitingen plaats. Dan zingen en bidden we samen. Dat heb ik altijd mooie momenten gevonden.”

Karakteristiek

Idith is in 1984 op de Regenboogschool in Middelburg begonnen. Deze maakt net als De Wingerd deel uit van de scholengroep LEV-WN. Hier wordt onderwijs gegeven vanuit de bijbel. Voor Idith was het boek karakteristiek voor haar inzet. “Voor mij was dit altijd zeer wezenlijk en ik vind het bijzonder aan onze school. Op elke school kunnen kinderen leren lezen en schrijven, maar hier leren we de kinderen ook dat de Here altijd bij je is. Dit komt tot uiting in alle vakken die we geven, in geschiedenis en natuur bijvoorbeeld, en hij is aanwezig door de gesprekken heen. Ik vind het mooi dat ik dat door heb kunnen geven.”

Plezier

Idith gaat het contact met haar leerlingen en collega’s het meeste missen. “De sfeer op school is altijd zo goed”, vertelt zij. “Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn tijd in het onderwijs. De school was zo’n belangrijk onderdeel van mijn leven.”

Uitdaging

Het is voor Idith altijd een uitdaging geweest om kinderen een stapje verder te krijgen. “Dat gold natuurlijk voor kinderen die het moeilijk hadden, maar ook voor kinderen bij wie alles vlotjes verliep vond ik het mooi om hen dingen te leren en verder te laten komen. Ik wilde van kleins af aan al juf worden. Het zit een beetje in mijn genen want mijn opa was onderwijzer en één van de zussen van mijn vader was juf. Ook een aantal familieleden van de volgende generatie zit in het onderwijs.”

Idith denkt niet dat ze zich, nu ze gepensioneerd is, zal vervelen. “Ik ben net als mijn man vrijwilliger bij Tafeltje Dekje. Daardoor heb ik veel contact met mensen. Ook ben ik bewindvoerder voor mijn jongste zus, die het syndroom van Down heeft. En zowel de moeder van mijn man als mijn moeder leeft nog, dus op sociaal gebied zit ik niet stil. Ook fietsen we graag en we hebben een heerlijke tuin waarvan ik geniet.”

BIJDRAGE JESSICA ROVERS