Hector Loontjens: ‘Ik heb respect voor mensen die kunnen en wíllen delen’

Dag Hector! Wil je jezelf voorstellen?

“Nou, graag! Ik zit hier als gepensioneerde man van bijna 83 jaar, met een lang zakelijk verleden in het Zeeuwse. Ik ben in Middelburg opgegroeid. Mijn broer Stan en ik traden bij de firma Loontjens in de voetsporen van onze vader, die in 1938 overleed en die ik helaas nooit heb mogen kennen. Wij stonden als tweede generatie dik vijftig jaar aan het roer van het bedrijf, sinds 2000 doet de derde generatie dat.”

Ben je nog actief betrokken bij het bedrijf?

“Wel betrokken, maar niet actief. Soms adviseer ik nog, als daar om wordt gevraagd, maar de neven redden zich prima zonder mij. Er is ondertussen veel veranderd bovendien. Ik heb dus alle tijd voor andere hobby’s nu.”

Welke hobby’s zijn dat?

“Ik ben niet uitgesproken sportief, maar ik houd van zeilen. Verder reis ik graag, ook voor ons ontwikkelingswerk in Azië, én ben ik dol op wijn. Een beetje Bourgondiër ben ik dus ook wel.”

Hoe kijk je terug op al die jaren in het familiebedrijf?

“Ik deed het werk altijd heel graag, maar in onze begintijd, in de jaren 50, was het wel ‘hard voor weinig’. We maakten lange dagen, werkten vaak zeker zeventig uur per week. Aan vakantie deden we niet. Voor de oorlog was het natuurlijk ook crisistijd, maar pa had desondanks een goede naam opgebouwd. Het staat me nog goed voor de geest hoeveel vruchten we daar nog jaren van plukten, in al die café’s die we aandeden met onze biljarttafels. We konden wel een paar potjes breken. In 2020 vierden we het 100-jarig jubileum van het familiebedrijf. Mooi was de tijd dat we onze eerste jukeboxen en flipperkasten importeerden uit de VS. We hadden soms maanden nodig om die op te knappen en om te bouwen naar Nederlandse normen en standaarden. Maar wat sloegen ze aan! De eerste jukebox leverden we af bij cafetaria Jansen in Middelburg. Daar stond het altijd vol met jongelui. Het leek wel of daar vierentwintig uur per dag plaatjes werden gedraaid! De investeringen waren best groot, maar de opbrengsten, al was het maar dubbeltjeswerk, ook. Zo zijn we begonnen.”

Er is in de jaren daarna wel veel veranderd hè?

“Enorm veel ja. Je kunt er veel voorbeelden van opsommen, van de verkoop van alle speelautomatenactiviteiten in 2013 tot de stijgende verkoop van biljarts in Zuid-Korea, waar driebanden erg populair is. De tijden veranderen. Vroeger deden we goede zaken met speelautomaten in de horeca, maar dat werd snel minder door veranderde wet- en regelgeving, en door - bijvoorbeeld - het verdwijnen van traditionele kroegen.”

Je stond recent ook in de bode, met nieuws over jullie stichting Sawasdee. Hoe kwamen jullie er bij om die stichting te beginnen?

“De drang kansarme jeugd te gaan helpen  startte na de adoptie van onze dochter en zoon in 1974 en 1976. Vanaf dat moment steunden we niet alleen tien kinderen, maar waren we ook actief als weldoeners, donateurs en fondswervers voor pater Visser, die actief was voor de organisatie Don Bosco. Zijn inspirerende verhalen, en zijn ervaringen met het opzetten en begeleiden van schoolprojecten, bleven ons boeien. Daarom richtten we in 1996 Stichting Sawasdee op. De stichting Sawasdee heeft 5 bestuursleden en de St. Kinderfonds 4 bestuursleden met totaal 35 vrijwilligers. Niemand ontvangt een vergoeding voor het werk. Al het geld dat wordt opgehaald, komt volledig ten goede aan de meest kwetsbare groep, de kinderen in Cambodja. Duizenden kinderen hebben we zodoende gratis onderwijs kunnen bieden. Het verhaal over pater Visser is prachtig, maar te lang om hier uit de doeken te doen. Ik verwijs graag naar www.sawasdee.nl, en naar het boek over Visser, ‘Father John’, van Charles Schwietert.”

Dat verhaal is waarschijnlijk van invloed geweest op de mens die je nu bent?

“Ik heb heel veel respect gekregen voor mensen die kunnen en wíllen delen. Ik wil het niet doen overkomen alsof ik zelf nu zo’n goed mens ben. Zoals gezegd ben ik ook Bourgondisch. Ik kan er goed van leven en doe dat dan ook. Maar er is in de loop van mijn leven wel iets veranderd. De idealen die je hebt op jongere leeftijd, die ga je op zeker moment relativeren. Bij mij kwam die relativering rond mijn zeventigste. Ik was en ben nog steeds blij met alles wat ik heb en kan doen, maar van pater Visser heb ik echt leren delen. Van onze jaarlijkse bezoekjes aan Thailand en Cambodja werden ik en mijn vrouw letterlijk andere mensen.”

Met wie zou je zelf aan de keukentafel willen zitten?

“Met alle mensen die me inspireren, en met weldoeners die komen uit alle groeperingen van de maatschappij. Ik heb een passie ontwikkeld voor hulp aan de kansarme medemens. Ik vind het mooi als mensen zich daar ook voor inzetten, op hun eigen manier. Ik denk aan die jonge medewerker die mij jarenlang zijn kerstgratificatie teruggaf in een ongeopende enveloppe. Op hem was de uitspraak ‘liefdadigheid is slechts een deugd naarmate het een offer is’ zeer van toepassing. Ik denk ook aan mijn trouwe sponsors en bekende mensen zoals Bill Gates en Bill Clinton, die met hun stichting Global Fund samen het aidsprobleem aanpakten door de peperdure medicijnen gratis te verstrekken. En wat te denken van de familie Brenninkmeijer (C&A), die vanuit hun stichting structureel wereldwijd katholieke ontwikkelingsprojecten ondersteunt? Zulke initiatieven mogen ook wel eens onderstreept worden!”

PASPOORT

Naam:
Hector Loontjens (82)

Functie:
Bestuurslid

Bedrijf:
Stichting Sawasdee

Sinds:
1992

Hobby’s:
Zeilen, reizen, wijn