Hanny Jansen overleefde de Ramp: 'Pas nu denk ik, wie heeft ons toen naar Goes gebracht?'

In haar huiskamer hangen foto’s van het ondergelopen erf en daar kan Hanny Jansen-Walraven zonder emotioneel te worden naar kijken. Ze vertelt gelukkig nooit bang te zijn geweest dat een dergelijke ramp zich zou herhalen. “We hebben het overleefd”, verklaart de 90-jarige Kruiningse dat gevoel kort en krachtig. “Het zal ook meespelen dat ik een nuchter persoon ben. En mijn man was nóg nuchterder.”

Dankbaar

Die bewuste zaterdagavond, zeventig jaar geleden, is Hanny alleen thuis met baby Ria. “Mijn man was bij zijn ouders in Hansweert-Oost. Bij thuiskomst smeet hij de deur open en stoof naar binnen. ‘Naar boven!’, riep hij, ‘de dijk is doorgebroken!’”

Het gezin kan zich ternauwernood op de eerste verdieping in veiligheid brengen. “Het water golfde naar binnen. Onvoorstelbaar hoe vlug dat ging. We konden maar net op tijd boven komen. Daar zaten we dan, met niets. Ik was versuft door alles wat er gebeurde. Alle spulletjes voor de kleine lagen beneden, want daar sliepen we ook. Ik had boven geen voedsel voor haar.”

Buiten horen ze hun vee loeien. “We hadden koeien, varkens en kippen. Twee koeien overleefden het water in eerste instantie, maar die zijn later ook gestorven. Ze hadden twaalf uur in het water gezwommen.” Piet heeft nog geprobeerd de dieren te redden. Dan hoort hij ook de buurkinderen om hulp roepen. “‘Papa en mama verdrinken’, schreeuwden ze. De buren waren niet wakker geworden van het water.” Gelukkig hebben zij de Ramp kunnen navertellen, maar meerdere families uit de buurt zijn overleden. “Piet zei, het is zielig voor onze beestjes, maar wees maar dankbaar dat we er nog met z’n drietjes zijn. Ik kan nog zo voor me halen hoe we daar boven lagen.” 

Moederinstinct

Het gezin kan zondagmorgen bij de dageraad, net voor het tweede getij, gered worden door via het dakraam in de hoge golven op een vlot van redders uit Yerseke te klimmen. “Om me te helpen erop te stappen, wilde iemand Ria vasthouden, maar nooit van mijn leven dat ik haar zou afstaan. Mijn moederinstinct had de overhand.” Het gezin is in veiligheid gebracht, maar had helemaal geen bezittingen meer. “De schuur stond er nog, maar van ons huis was niets meer over. We zijn geëvacueerd naar Goes, waar we zo’n zes weken verbleven. Pas nu denk ik, wie heeft ons toen naar Goes gebracht? Ik ben een behoorlijk stuk kwijt van die tijd, ik was van de wereld.”

Noodbarakken

Het zou drie jaar duren voordat het gezin haar intrek kan nemen in een nieuw huis op het oude adres. Na Goes wonen ze tijdelijk op zolder bij familie en vervolgens in een van de noodbarakken in Hansweert. Daar is hun dochter Addie geboren. “Ik ben nooit bang geweest dat er nog eens zoiets ergs zou gebeuren, ook niet alleen met Ria in het barakje. Want Piet was veel van huis, aan het werk voor de dijkversterking.”

Hun leven na de Ramp bestaat uit hard werken en veel genieten met hun drie kinderen, vertelt de in Bath geboren Hanny. Piet, geboren en getogen in Kruiningen, is 22 jaar geleden op 73-jarige leeftijd gestorven. Hanny bezoekt de herdenkingen van de Watersnoodramp trouw. “Ik vergeet die dag niet. Dan denk ik aan mijn familie en alles wat er gebeurd is. Ik kan niet geloven dat het nu al zeventig jaar geleden is.”