Goes Gezien, door Arends oog: Hier zwaait er wat!

M’n kleindochter las een paar jaar geleden tijdens het lerenlezenproces alles wat losvast was; in die laatste categorie viel het zwaaibord toen al. Op de fiets kwamen we er langs en ze zei: “Zwaaien met voorste ven… Wat is een ven, opa?” Ik keek snel om me heen en ontwaarde geen bos- of heidemeertje, dus ik zei, best wel belerend: “Voorstéven staat er. Da’s de voorkant van een boot. Het kanaal is daar breder, zodat een boot daar kan omdraaien. Dan moet-ie eerst even achteruit richting Praxis, de voorsteven de andere kant op zien te krijgen en dan weer vooruit het kanaal op.” Tenminste, dat vermoedde ik, maar ik ben nautisch niet zo onderlegd. En ook al geen ervaringsdeskundige, want ik heb daar nog nooit een boot zien zwaaien, ‘keren’ dus.

Thuisgekomen nam ik direct Van Dale ter hand: ‘voor anker van ligging veranderen door de werking van wind of stroom of door eigen kracht’. Dat is duidelijke taal. En ik ontdekte op YouTube een zeer rustgevend, half uur durend filmpje uit 2014 van een roeister die in haar skiff vanaf de roeiclub aan de Westhavendijk naar de Oosterschelde roeit. Haar boot lag blijkbaar verkeerd om, dus ging ze eerst zwaaien bij het bord.

De zwaaikom is omstreeks 1963 aangelegd; het bord lijkt ook wel van die datum. Aan de overkant staan twee appartementenblokken en rechts op de foto komt er nog zoiets: hotel- en woonappartementen (Waterstate, ‘een zorgeloze investering’, aldus de advertentie). Kennelijk hoort een waterkant binnen de bebouwde kom helemaal bebouwd te worden. En dan niet met sociale huurwoningen of starterswoningen, waar je in verkiezingstijd zoveel over hoort. Als ooit alles aan de overkant volgebouwd is, kan het fietspad daar eindelijk doorgetrokken worden. Nu fietsen we nog om de Appie heen. Maar straks ligt daar pal aan het water het allermooiste fietspad van Goes. Lekker fietsen en zwaaien naar de bootjes, zorgeloos.

Tekst en foto: Arend van der Wel