'Fouten heb je nodig om vooruit te komen'

Wim, je hebt een flinke staat van dienst, maar waar is het allemaal begonnen?
‘Ik heb ooit militaire ambities gehad. Ik wilde officier worden en heb daarvoor ook een opleiding gevolgd. Helaas kon ik door een operationeel ongeluk niet doorgaan met die opleiding en daardoor ben ik alsnog de ‘burgerij’ ingerold. Toen ben ik maar Rechten gaan studeren en ik heb me daarbij gespecialiseerd in fiscaal- en intellectueel eigendomsrecht. Dat juridische deel is eigenlijk als een rode draad door mijn leven blijven lopen.”

Je bent ook al vroeg een eigen onderneming begonnen. Hoe kwam dat zo?
‘Toen ik nog studeerde, heb ik mijn eerste bedrijfje opgericht. Eigenlijk was dat gewoon een uit de hand gelopen hobby. Ik was toen een jaar of 21. Het was een evenementenbureau voor artiesten en theatervoorstellingen. Daarnaast ben ik meteen ook een ticketbureau gestart voor al die producties. Dat was wel bijzonder. Ik zat zelf nog op de universiteit, maar ik had wel mensen in dienst die gewoon aan het werk waren. Ik had een afspraak gemaakt met de dames van de bibliotheek, dat zij faxen voor mij zouden ontvangen. Tussen de lessen door, ging ik dan snel kijken of er nog berichten waren binnengekomen. Dat eigen bedrijfje, dat bestaat nog steeds. In normale tijden organiseer ik nog wel eens concerten en ik organiseer jaarlijks het grootste gratis muziekevenement van België in Mechelen. Dit jaar kon dat helaas niet doorgaan, maar we hopen op betere tijden.

Hoe komt het dat je zo vroeg al een eigen onderneming op wilde zetten?
Dat heeft altijd al in mij gezeten. Ik was nog geen tiener, toen ik al handel aan het drijven was. Mijn vader had een winkel voor Belgische militairen in Duitsland. Ik stond als achtjarige al bij de ingang om stickers te verkopen. Het handel drijven heb ik dus al vroeg meegekregen en het was voor mij heel logisch om die stap te nemen. Toen ik geen militair kon worden, was het voor mij snel duidelijk dat ik iets voor mezelf op poten ging zetten.

Was dat spannend?
Ja, dat waren hele spannende tijden, maar het verliep allemaal heel vlot. Ik vind het ontzettend fijn om te ondernemen en op de leeftijd waarop ik begon, kan je nog heel veel en snel leren. Fouten leren je op zo’n leeftijd om een betere ondernemer te worden. In het begin ben je jong en enthousiast. Je kan goede plannen hebben, maar je moet ze ook kunnen realiseren. Dus soms ga je op je bek, omdat je totaal geen idee hebt of iets überhaupt te realiseren is. Maar die fouten heb je als jonge ondernemer nodig om vooruit te komen. Dat is ook de reden dat ik graag met jonge mensen werk omdat ze super gemotiveerd zijn en omdat ze op een andere manier naar zaken kijken. Het geeft je nieuwe en soms verrassende inzichten.

Hoe belangrijk is het om als ondernemer te netwerken?
Dat is cruciaal voor een ondernemer. Je moet heel veel netwerken, maar wel op een natuurlijke manier. Het vraagt een bepaalde manier van social skills. Door je netwerk op te bouwen, bouw je ook aan je bedrijf. Je kan bij je netwerk een second opinion halen, overleggen, je kan er potentiële klanten mee binnenhalen. Ik besteed dan ook erg veel tijd aan om uitgebreid te netwerken.

Zijn er andere eigenschappen die cruciaal zijn voor een ondernemer?
Je moet een pitbull kunnen zijn. Je moet je kunnen vastbijten in iemand kuiten, in dossiers en in projecten. Je moet er 300 procent voor gaan. Dat vraagt niet alleen visie, maar ook doorzettingsvermogen. Maar, wat nog crucialer is, is dat je gepassioneerd moet zijn voor je vak. Geld verdienen komt bij de meeste ondernemers op de tweede of zelfs de derde plek. Als ondernemer moet je flink knokken voor het financieel echt interessant wordt. Vooral passie en enthousiasme zijn drijfveren van een echte ondernemer. Zodra je als ondernemer denkt: ‘Ik ga naar m’n werk’. Dan kan je het opgeven. Je moet leven voor je bedrijf. Je moet het niet zien als werk, je moet er juist naar uit kijken om te werken en bouwen aan je toekomst.”

Hoe denk je dat jouw medewerkers je zien als baas?
Dat is natuurlijk lastig te zeggen, want vaak vertellen ze dat niet tegen de baas. Gelukkig werk ik met Nederlanders en die zijn toch een stuk mondiger dan Belgen. Die durven dan ook sneller te zeggen dat iets ‘ruk’ is. Wat ik wil zijn en wat ik hoop, is dat ik ‘one of them’ ben. Ik probeer bereikbaar te zijn, maar ik maak me ook geen illusies. Soms moet je als baas ook harde beslissingen nemen waar niet iedereen het mee eens is. We zijn in korte tijd gegroeid van twee locaties naar acht. Natuurlijk wil iedereen dat het blijft lopen, zoals zij gewend zijn. Ik probeer de mensen allemaal in de juiste richting te krijgen, maar er zullen altijd mensen zijn die zich daar niet in kunnen vinden. Mensen die de oude bedrijfscultuur willen behouden. Ik werk er hard aan om die twee werelden dan samen te brengen.

Heb je in jouw vakgebied voorbeelden?
Er zijn heel veel bedrijven die ik als voorbeeld zou kunnen aanhalen. Maar ik kijk bijvoorbeeld naar Center Parcs. Zij hebben ook meerdere locaties met allemaal verschillende activiteiten. Wij willen dat mensen die bij SnowWorld komen altijd herkennen dat ze bij ons zijn, maar iedere locatie moet ook voldoende onderscheidend zijn. Maar ik kijk ook naar grote distributiecentra of een bedrijf als Coolblue.

Laatste vraag alweer: Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?
Barack Obama. Het zou me niet eens gaan om het politieke gebeuren, maar dat is zo’n charismatische man en hij heeft zoveel bereikt. Aan de andere kant interesseer ik me ook enorm in wetenschap. Mensen die bezig zijn met allerlei nieuwe technologieën. Daar kan ik mezelf helemaal in verdiepen. Hoe mensen op sommige ideeën komen, daar kijk ik wel naar op.

Naam:
Wim Hubrechtsen

Leeftijd:
49 jaar

Partner?
“Ja, ik woon samen met Dina Tersago. In Nederland zegt die naam niet veel, maar in Vlaanderen wel. Ze is de Belgische ‘Yvonne Jaspers’ en presenteert Boer zoekt Vrouw.”

Kinderen:
Twee dochters van 20 en 22 jaar en twee zoons van 3 en 5 jaar

Woont in:
Bonheiden (België)

Werkt bij:
SnowWorld Rucphen

Hobby’s:
“Hardlopen en in de tuin werken. Beide doe ik gewoon voor plezier. Het hardlopen is gewoon recreatief en ik kan niet echt zeggen dat ik hele groene vingers heb.”