Een coach voor jongeren én volwassenen

DOOR ANNEMARIE VAN DE VREUGDE

Wat een geweldig huis hier aan de Singel.

“Dank je! Mijn vriendin Karelien en ik wonen hier nu tien maanden. We hebben veel geklust maar we beginnen samen met mijn dochter en de dochter van Karelien, te settelen. Voor we in dit huis konden trekken, woonde ik een aantal maanden bij Karelien in Yerseke. Toen wist ik weer dat een leven zonder Lange Jan in de buurt niets voor mij is. Als ik na mijn werkdag in Middelburg terug naar Yerseke ging had ik gewoon een steen in mijn maag. Ik ben een geboren en getogen Middelburger, die stad is het decor van mijn leven. Na de havo op de CSW ben ik naar Rotterdam gegaan. Mijn broer studeerde daar en dat leek mij ook wel wat. Maar ik had heimwee naar Middelburg en mijn vriendinnetje. Dus ging ik terug naar Zeeland en maakte op de HZ de pabo af.”

Waarom koos je voor het onderwijs?

“Ik kan goed met kinderen overweg. En in groep zes had ik een meester die heel veel indruk op me heeft gemaakt. Hij las de Grote Vriendelijke Reus met zoveel enthousiasme voor, dat heeft me echt geïnspireerd. Na twee jaar werken op de dorpsschool in Grijpskerke werd ik meester op de Vrije School in Middelburg. Dat paste bij me, ik heb zelf op de vrije school gezeten. Toch had ik altijd in mijn achterhoofd dat ik ooit iets anders ging doen. De laatste jaren als docent op de vrije school had ik een klas met uitdagingen. De problemen vond ik niet per se leuk, het vinden van oplossingen wel. En ik begon me af te vragen; waar gaat het nu echt om? Is het wel zinvol wat deze kinderen moeten leren? Het onderwijs voelde als een jas die niet meer lekker zat.”

En toen?

“Vanuit mijn onderwijsachtergrond en passie om anderen te helpen leek de jeugdhulp een logische keuze. Daar kon ik meer betekenen dan taal en rekenen alleen. Zo ben ik bij Educonsult terecht gekomen en later bij Scalda als studentenbegeleider. Daar voelde ik me al snel als een vis in het water. De jeugdhulpverlening stopt als je achttien wordt, terwijl veel van die gasten nog puber zijn en soms echt hulp kunnen gebruiken. Onder beginnende werkende jongeren tussen de 18 en 24 heeft 98% last van stress of burn-out achtige klachten. Voor mij de reden om een opleiding tot jongerencoach te volgen.”

“Naast jongeren zijn er genoeg volwassenen die ook niet weten wat ze later willen worden. Daarom heb ik me verder gespecialiseerd als coach door me te verdiepen in het Talentenpaspoort. Dat is een tool om de bouwstenen van iemands talent in kaart te krijgen. Dankzij deze tool wordt me snel duidelijk wat iemands denkprocessen en drijfveren zijn. Waar ga je van aan, hoe komt het dat je binnen een werk of privé-situatie steeds op hetzelfde punt terechtkomt? Waar zitten je energie-lekken en waar krijg je energie van? Hoe voorkom je een burnout? Ik hoop dat ik als coach mensen kan helpen om ten volle te leven en niet te overleven.”

Wat vind je van de kritiek op het beroep van coach?

“Volgens onderzoek ervaren 89% van de Nederlanders klachten die voortkomen uit stress. Er zijn inderdaad veel coaches maar als je de cijfers hoort snap ik die hulpvraag ook wel. Als je het zo bekijkt zijn er eigenlijk te weinig coaches. Het coach zijn kun je niet leren door middel van opleidingen alleen.”

“Daarom vertrouw ik ook op mijn eigen levenservaring. Ik weet dat ik moet luisteren naar mijn gevoel, dat heeft altijd gelijk. Niet dat ik precies weet hoe het leven in elkaar zit, maar het helpt als je zelf wat meer levenservaring hebt. Die levenservaring heb ik onder andere gekregen door het vaderschap, dat is alles voor mij. Het moment dat ik wist dat ik vader zou worden was het moment om mijn shit op te gaan ruimen en aan mezelf te gaan werken.”

Hoe help jij mensen met het oplossen van hun ‘shit’? 

“Er moet een klik zijn. Gelukkig kan ik goed levelen met mensen en kan dingen zien voor wat ze zijn zonder een oordeel te geven. Humor is ook een kracht die helpt om sommige zaken op een luchtigere manier te bekijken. De belangrijkste voorwaarden voor wat ik doe is iemand zien en horen. Vaak ga ik met iemand wandelen, om zo in beweging te komen.”

“Tijdens zo’n gesprek komen we snel tot mooie inzichten. Wat lukt er al? Wat nog niet? Het gaat om het veranderen van de mindset, de focus verleggen. Ik ga niet vertellen hoe iemand zijn leven in moet richten. Ik ben hier om te helpen, maar hoe ga je het aanpakken als ik weg ben? Wat ik heb geleerd is dat hetgeen dat iemand denkt en zegt een eigen keuze is. Dat ligt niet binnen mijn cirkel van invloed, dat mag ik dus loslaten. Ik wil graag bijschijnen, maar iemand moet het uiteindelijk zelf doen.”

Met wie zou je zelf weleens aan de keukentafel willen zitten?

“Laatst liep ik richting de parkeergarage bij De Tref in Middelburg langs het openbaar toilet. Daar zit altijd een man, de meneer van het Treftoilet. Hij is denk ik de beheerder.

Ik ben nieuwsgierig naar deze man. Wat maakt hij allemaal mee tijdens zijn werk? Wat is zijn verhaal?”

PASPOORT

Naam:
Ceriel Antheunisse

Leeftijd:
41 jaar

Familie:
Dochter Lola (8), vriendin Karelien en haar dochter Suzie (17)

Hobby’s:
Schrijven, plaatjes draaien, muziek en podcasts maken

Werk:
Coach voor jongeren én volwassenen in Middelburg
www.cerielantheunisse.nl