De mensen die hier wonen en werken, worden gezien en gehoord

Als 16-jarige was het optreden bij zorgorganisatie Hernesseroord in Middelharnis (tegenwoordig Zuidwester) echt een feest voor Petra. “Thuis ben ik erover na gaan denken en eerst gaan praten met iemand die de opleidingen deed aan de verpleegkundigenschool. In die tijd kon je kiezen voor verpleegkunde A, B of Z (Zwakzinnigenzorg). De gehandicaptenzorg sprak me het meest aan. Wel was er een kleine hindernis: ik was te jong om toegelaten te worden.” Na een overbruggingsjaar op de Havo werd Petra een van de 10 gelukkigen (geselecteerd uit 300 belangstellenden) om aan de opleiding te beginnen. “De directeur (mijnheer Roodhart, red.) gaf ook les op school en nam mij aan. Thuis zei ik dat ik nu echt op kamers moest gaan. Zo lukte het om op mijn 17e heerlijk in een huis met andere verpleegkundigen in opleiding te wonen, een hele toffe tijd.”

Unieke mensen

“Na de opleiding van 3 jaar heb ik uitsluitend in dit vakgebied gewerkt, maar wel op veel verschillende locaties. Het langst heb ik gewerkt op de afdeling Anemoon, waar cliënten met een complexe zorgvraag woonden. Juist deze groep cliënten boeit mij tot de dag van vandaag. Ook in mensen die slechts minimaal iets aan kunnen geven zit een eigen ‘ik’ en ik vind het een prachtige puzzel om die te maken. Hoe meer beperkt ze zijn, hoe ingewikkelder dat is om erachter te komen wat ze nodig hebben, leuk vinden. Het zijn stuk voor stuk unieke mensen. Ze veinzen niet. Ze doen niet iets om je te pleasen.”

Ondernemende stichting

Petra heeft zich op alle mogelijke manieren kunnen en mogen ontwikkelen binnen het vakgebied. “Cliënten en werknemers voelen zich hier gezien en gehoord. Het is echt een ondernemende stichting die ook bereid is ongebaande paden te verkennen. Zo heb ik zelf voor iemand die weinig prikkels kon verdragen en zeer beperkt kon communiceren een lans kunnen breken. Hij was graag buiten en daarin konden wij hier niet voldoende faciliteren. Ik mocht hem een dag in de week bij een zorgboerderij met buitenwerk laten kennismaken. Het vraagt veel vertrouwen en moed om - individueel - maatwerk buiten de deur aan te bieden, simpelweg om iemand gelukkiger te laten zijn. Het is nog wekelijks een succes. Dat is iets waar ik trots op ben. Net als op deze werkgever die bereid is om - als je het goed kunt motiveren - dat ook uit te proberen. Dat is niet overal.”

Corona vraagt creativiteit

“Aan onze cliënten is heel veel niet uit te leggen. We spannen ons dus maximaal in om het toch licht en vrolijk te houden, óók met alle beperkingen. Ga jezelf maar eens na: als je de hele dag gezegd krijgt wat je op welk moment ‘moet’ doen, dat vindt niemand leuk. Zo hebben we vandaag muziek gemaakt en gaan we fietsen (met duofiets of rolstoelfiets).Toen ze niet naar de dagbesteding mochten, brachten we de dagbesteding in hun woonomgeving. In de zomer verplaatsten we veel leuke activiteiten naar de binnentuin. Maar het moet gezegd…helaas vallen er ook zaken tussen wal en schip. Ons gelegenheidskoor kan op 17 december niet optreden voor cliënten en hun familieleden. Dat houden ze tegoed.”

Ambassadeur

Petra’s passie voor het werken bij Zuidwester is overgeslagen op haar oudste zus Margreet. “Ze ging als extra paar handen mee op een zorgvakantie en besloot daarna dat ze mijn collega wilde worden. Dit werk geeft veel interne mogelijkheden en de benodigde papieren heeft ze gehaald in een zogenaamd ‘EVC- traject van een half jaar (Ervaringscertificaat). Je wordt hier geschoold op wat je nodig hebt.”

PASPOORT

Naam: 
Petra Verhulst (56)

Woonplaats:
Colijnsplaat

Burgerlijke staat:
Partnerschap

Opleiding:
Z-verpleegkunde en
interne scholing

Hobby’s: 
Moestuinieren, sporten, kustmarathon,
huifbed-rijden, zingen in het Zuidwester gelegenheidskoor