De ladder van het leven

DOOR BEN DAETER

“We klimmen ongemerkt als puber en na geleverde schoolprestaties ben je uiteindelijk klaar om het werkzame leven in te kunnen stappen. Je start allereerst in een beginnersfunctie en leert dagelijks nieuwe aspecten in het beroep tot je stapje bij beetje volleerd raakt. Hierna mag je leiding- en kennis aan anderen door gaan geven.”

Keukentrapje
Als glazenwasser startte Ramon op een keukentrapje; daarna kreeg hij zijn eerste houten ladder van zeven meter hoog. Hij groeide uit en werd een zelfstandig glazenwasser. ‘Letterlijk klom ik omhoog op de glazenwasserscarriereladder’. Het leidde ertoe dat hij zelfs glazenwasser werd van woontorens van wel twintig etages hoog. Uiteindelijk ging hij voor zich werken; het leidde tot werkweken van wel ruim 60 uur.Ramon: ‘Het imago van glazenwasser in de jaren tachtig was niet best te noemen.  De eerste de beste crimineel die uit de bajes kwam, kocht een ladder en werd glazenwasser. Ongure types, asocialen werden het genoemd, onverzorgd en vaak voorzien van dikke tattoos op hun armen’. Op den duur werd alles beter en ons land kent momenteel zo’n 6000 geregistreerde glazenwassers actief op de ongeveer 17,5 miljoen inwoners. Het beroep werd zelfs populair; het werd een serieus beroep. Het zijn in onze tijd fatsoenlijke arbeiders. Maar hoe dan ook: “Het klimmen op de ladder, zowel letterlijk als figuurlijk, bracht veel gevaar, maar ook vreugde met zich mee.”

Een schrijvende glazenwasser. Je hoort het niet zo veel. Na eerst vrij gedetailleerd het vak van glazenwasser met zijn vele problemen beschreven te hebben, komen voor velen op een vaak humoristische wijze, zeer herkenbare onderwerpen aan de orde, zoals: emotie, vergrijzing, zomer, de testmaatschappij, hollen of stilstaan, saamhorigheid, een oogje op. ‘In plaats van klimmen op de ladder ben ik dus in de pen geklommen en vanuit een ander perspectief zaken gaan bezien en beoordelen. Dat verandering altijd bij jezelf begint is een feit en de bereidheid om aan dingen mee te gaan doen ook’. Hier en daar komt dit boekje wellicht wat grof over. Het overigens aardige werkje bevat een aparte beschrijving van meer of minder bekende personen die hij terloops in zijn tekst aanhaalde. Het spreekt voor zich dat Ramon zelf de volle verantwoordelijkheid draagt voor zijn typeringen van mensen en gebeurtenissen, waar wellicht niet iedereen het mee eens zal zijn. Al bij al voor velen leuk eens kennis te maken met de opvattingen van een schrijvende glazenwasser.