'Dat druist in tegen mijn gevoel van gastheerschap'

Waar collega’s in het ziekenhuis in de eerste weken van de coronacrisis alle zeilen bij moesten zetten en overuren draaiden, zat Hans Peeters met een dilemma. Hij moest op zoek naar andere taken voor een deel van zijn 23 mensen, want het personeelsrestaurant en de foodshop met het terras moesten net als alle horeca halsoverkop dicht op zondag 15 maart. “Er zijn mensen gaan werken bij de facilitaire dienst en we hebben extra schoonmaakwerkzaamheden verricht. Ook is een aantal collega’s in de tent bij de ingang aan de slag gegaan waar mensen spullen kunnen afgeven voor patiënten in het ziekenhuis”, legt Peeters uit.

Angst

Volgens de teamleider vonden ze het fijn om bezig te blijven. Bij sommigen was er in het begin wat angst, omdat werknemers van de catering en voeding in het hele ziekenhuis komen. “Toen hebben de medisch manager en bedrijfskundig manager in een bijeenkomst uitgelegd hoe de vork in de steel zit. Dat heeft ontzettend goed geholpen.” 

Maaltijden

Peeters’ team is verantwoordelijk voor de catering en alle voeding in het ziekenhuis. Zo checken ze bijvoorbeeld de verse maaltijden die dagelijks aan patiënten worden uitgedeeld en bereidt zijn personeel normaal elke dag broodjes, soep en ander eten voor de artsen en verpleegkundigen. Ook zorgen Peeters en coördinatoren Erik en Thijs dat er in de foodshop van alles is te krijgen. “Het personeelsrestaurant is blijven draaien, meer en langer dan normaal zelfs, maar alleen als afhaalrestaurant. Normaal genieten de mensen aan de tafeltjes van een broodje, een kopje soep of iets anders. Nu moesten ze dat meenemen. Dat druist in tegen mijn gevoel van gastheerschap.”

Risico

De werkzaamheden van Peeters werden ook flink beïnvloed door de coronacrisis. Tal van organisaties, bedrijven en personen wilden iets leuks doen voor het zorgpersoneel, om hen een hart onder de riem te steken. Peeters zorgde dat alles wat werd aangeboden veilig was. “Dat is sowieso mijn taak. Als iemand ziek zou worden van iets wat in dit ziekenhuis is geserveerd moet ik het kunnen traceren. We willen natuurlijk geen enkel risico lopen.”

Rugnummers

De teamleider laat een stapeltje prints zien met foto’s en namen en rugnummers van alles wat de laatste weken is aangeboden. “Het is bijna een boekwerk”, lacht de man, die 34 jaar geleden als kok in het ziekenhuis is begonnen, toen alle maaltijden nog in het ziekenhuis werden klaargemaakt. “Op een gegeven moment kwamen er elke dag meerdere telefoontjes van mensen die iets wilden doen. Er is veel tijd in gaan zitten.”

Appelsap

Je ziet van alles in het ‘boekwerk’: ijsjes, vlaaipunten, fruit, handcrème, bonbons, appelsap en kaartjes. “Het is te veel om op te noemen. Het is fantastisch wat er allemaal is gedaan voor de 2200 medewerkers.” Peeters heeft zelf ook met veel bewondering naar zijn collega’s in de frontlinie gekeken. “Het is een bizarre tijd. Ik heb heel veel respect voor iedereen die in de zorg werkt en vind het fijn dat wij hen af en toe een rustmoment kunnen gunnen, met iets lekkers. Dat is wat wij graag doen.”