Burgemeester Kapelle: 'We mogen mensen niet aan hun lot overlaten'

Met zijn burgemeestersbenoeming ging een langgekoesterde wens in vervulling, vertelt Jansen op de Haar. “Al van kinds af aan heb ik de droom om burgemeester te worden. Ik ben de jongste van vier kinderen, heb een zus en twee broers, en we praatten veel over politiek met onze ouders.” Al tijdens zijn studie werd hij gekozen tot gemeenteraadslid. “Vanuit het ideaal om de wereld mooier te maken. Ik wilde graag minderheden laten meepraten.”

Jansen op de Haar studeerde geschiedenis in Utrecht en was een tijdje leraar, maar de politiek trok. “Al merk ik nu dat een burgemeester ook een beetje leraar is, bijvoorbeeld in het begeleiden van de gemeenteraad, speechen en het contact leggen met mensen.” Zijn stage als docent op een zwarte school met achthonderd leerlingen gaf hem ook waardevolle levenslessen mee. “De directeur stond iedere ochtend bij de ingang om alle leerlingen gedag te zeggen. Hij vond het daarbij belangrijk om hen in de ogen te kijken, echt contact te maken. Zijn betrokkenheid maakte grote indruk op mij.”

Nabuurschap

Als burgemeester wil Jansen op de Haar ook alle mensen aandacht schenken. “Een schouder bieden om op te huilen, maar ook samen mooie momenten vieren. Ik hoop dat iedereen mij benaderbaar vindt. Stap gerust op me af en zeg alsjeblieft geen ‘u’, dat creëert zo’n afstand.” Hij legt lachend uit dat hij, ondanks zijn lange achternaam, niet van adel is. “Dat is gewoon Achterhoeks gebruik. Het betekent zoon van Jan die op de haar, een terpje, ging wonen.”

Om zijn gemeente en inwoners beter te leren kennen, nodigt de burgemeester Kapellenaren uit om samen te gaan wandelen. “Wil je me laten zien wat je mooi of belangrijk vindt? Maak een afspraak via de secretaresse en we gaan samen wandelen. Dat vind ik hartstikke leuk.” Ook in zijn vrije tijd wandelt hij graag. “Het weidse maakt me gelukkig, eerst in het landelijke Twente en nu hier. Ik voel me thuis. Ik ben opgegroeid met wat we in Twente noaberschap noemen en die nabuurschap voel ik hier ook. Het leven is hier minder gejaagd dan in de grote stad en dat gun ik mijn kinderen ook.” Samen met zijn echtgenote Vera, die bij de rechtbank in Middelburg werkt, heeft hij dochter Jasmijn (11) en zoon Timo (10). Timo wilde graag mee naar de sinterklaasintocht in Kapelle en heeft daarvan ontzettend genoten. De intocht symboliseert voor Jansen op de Haar het verschil tussen het leven in Utrecht, hun vorige woonplaats, en Kapelle. “In Utrecht staan er hekken tussen het publiek en Sint en zijn Pieten. Hier zijn de bezoekers onderdeel van de stoet. Dat vind ik prachtig.”

Rauw

Jansen op de Haar wilde graag burgemeester van Kapelle worden vanwege onder meer het landelijke karakter, goede voorzieningenniveau en openbaar vervoer en de reuring in bijvoorbeeld Wemeldinge. “Het is een gemeente met mooie kernen en mooie mensen die zich met hart en ziel inzetten voor anderen. Bij klachten zijn de inwoners gelukkig bereid om met elkaar in gesprek te gaan.” Kapelle moet ook grotere problemen het hoofd bieden. “Pas ging ik mee met Robin Valentijn, die vrijwillig zwerfafval opruimt. Wat een fantastische vent. Hij ruimt zoveel rommel op en ziet alles. Ook gedumpt afval en wietzakjes. Dat geeft hij door aan de politie.” Met wijkagent Ivo Krijnsen ging de burgemeester eveneens op pad. “Dan zie je heel veel. Het probleem van 2022 is dat de samenleving rauwer is geworden. Jongeren gebruiken steeds vaker op vroege leeftijd al drugs of alcohol. Verschrikkelijk. Dat geeft me een machteloos gevoel. Ik ben nog aan het zoeken wat ik daar vanuit mijn rol als burgemeester aan kan doen.”

Vluchtelingenopvang is een ander actueel vraagstuk. “De opvang van de 45 mensen uit Oekraïne in Wemeldinge verloopt goed, maar na 1 mei moeten zij ergens anders naartoe. Goede huisvesting regelen is ingewikkeld, want ruimte is schaars. Daar maak ik me zorgen over.”

Jansen op de Haar noemt zijn begintijd als burgemeester ‘invoegen’. “Daarna wil ik gaan toevoegen aan de gemeente, zoals mensen helpen die in de knel zitten. We hebben daarvoor allerlei gemeentelijke regelingen en het is zaak om degenen die het nodig hebben te bereiken. We mogen mensen niet aan hun lot overlaten.”