‘Bij mij staat de heelheid van de mens centraal’

Ha Marijke! Wil je, voordat we beginnen over je leven en werk nu, eens iets vertellen over je jeugd en je leven als jonge vrouw? Ik ken je al jaren, maar van dat deel van je leven weet ik vrijwel niets.
“Maar natuurlijk! Ik ben geboren in Goirle. Mijn moeder was een echte Zeeuwse, maar mijn vader een Tilburger. Een man van de wereld, om het zo maar te zeggen. En katholiek, natuurlijk. Hoe ze elkaar hebben ontmoet weet ik niet precies maar toen ik geboren werd moest er getrouwd worden. Mijn ouders hebben altijd hun best voor ons gedaan, maar een doorsnee gezin waren we niet. Er was een spanningsveld tussen het vrije leven van mijn vader, die aanvankelijk zeeman was, en mijn moeder, die het liefst gewoon een normaal gezinsleven wilde. Uiteindelijk verhuisden we naar Vlissingen, waar mijn vader een melkhandel overnam in de witte wijk. Daar woonde ik vanaf mijn zesde. Een nieuwe periode, maar bleef een vrije vogel. Mijn moeder kon daar altijd aardig in mee, maar rond mijn twaalfde scheidden ze toch. Ik en mijn zusje bleven bij moeder. Ma had het lastig, en was behoorlijk depressief in die periode. Wij gingen juist veel de hort op, om het leven te ontdekken. Bandietjes waren we in die tijd. We hebben er flink op los gepuberd. Op zeker moment waren we misschien wel iets té opstandig, want bij de instanties rees de vraag of onze moeder wel in staat was ons op te voeden. Toen besloot mijn vader terug te komen. Hij wilde voorkomen dat we uit huis geplaatst zouden worden. Dat bracht rust, maar we bleven wilde meiden. Mijn zusje raakte al jong zwanger en ging alsnog uit huis. Ik vertrok ook, toen ik zeventien was. Later gingen mijn ouders alsnog uit elkaar. Mijn vader hertrouwde met een man. Daar keek niemand van ons van op. Er werd nooit over gesproken, maar zulke dingen weet of voel je gewoon, als vrouw of als kind.”

Inmiddels waren jullie al in Middelburg beland, toch?
“Klopt. In zo’n duplexwoning in de Stromenwijk. Dat was één groot feest, met veel gezellige buurtjes. Ik had al een tijdje vaste verkering, maar toen de verloving in beeld kwam kreeg ik het benauwd. Daar was ik nog niet aan toe. Dat stopte dus. Ik heb de middelbare school nog wel afgemaakt, maar ging al vrij snel aan het werk. Dat heb ik overigens altijd gedaan, omdat ik nu eenmaal onafhankelijk wilde zijn. Ik was in die periode een heuse marktkoopvrouw. Ik stond op allerlei markten in de regio, vooral met sieraden, en met spullen uit India enzo. Eerst deed ik dat voor iemand anders, later ben ik het zelf gaan doen. Ik combineerde het met mijn liefde voor oude kleding. Ik was bevriend geraakt met Arie Weezepoel, die me een winkelruimte aanbood in de Bogardstraat. In die periode werd ik zelfstandig ondernemer. Ik deed nog eens prima zaken ook. Ik werkte weliswaar dag en nacht, maar had ook geld als water. Een mooie tijd, waarin veel nieuwe vriendschappen ontstonden, die altijd stand hebben gehouden.”

Veel Middelburgers kennen jou al veel langer, maar je werd echt een bekend gezicht in 2007, toen je Espressobar Ko D’Oooooooor runde, in de Lange Noordstraat. Iedereen herinnert zich het verhaal van de oranje gevel die je man, de kunstenaar William Verstraeten, maakte, bij wijze van kunstprotest tegen het beleid van de bank. Daarna verhuisden jullie naar Lamswaarde. Hoe bevalt het daar?
“Heel goed. Het was even wennen, maar inmiddels hebben we onze draai er wel gevonden. Al moet ik toegeven dat ik alle vrienden op Walcheren, al snel mis. Maar ik ben heel vaak in Middelburg. Zowel voor onze lieve kinderen en kleinkinderen, als voor mijn praktijk De Reizende Reader.”

Ja, vertel eens. Je bent nog steeds zelfstandig ondernemer, maar een energetisch therapeut is wel even wat anders dan ondernemen als middenstander of in de horeca.
“Dat is zeker waar, maar werken als spiritueel coach en als aurareader past me als een jas. Ik volgde vier jaar lang de opleiding tot ‘intuition practitioner’ te volgen bij het Centrum voor Effectieve Intuïtie in Haarlem. Veel mensen zien auralezen als iets zweverigs, maar dat is het beslist niet. Het is eerder een soort van scan op persoonlijke ontwikkelingspunten. Tijdens het lezen kunnen dingen die nog nauwelijks worden gezien of gevoeld inzichtelijk en besproken worden. Het gaat bij mij om bewustwording en zingeving. Ik geef geen kant en klare antwoorden, maar help bij de inzichten. Dat is hard werken hoor. Vaak zie ik dat het draait om de verbinding tussen het hoofd en het hart. Ik probeer mensen te leren zichzelf mee te nemen met al hun passies en talenten. Na een aurareading kan iedereen besluiten ook nog een coachingsessie of -traject te volgen bij mij. Dat kan in het bedrijfsleven heel waardevol zijn. Vaak kun je daar alleen vakinhoudelijk groeien, terwijl je als mens veel meer kunt. Bij mij staat de heelheid van de mens centraal.”

Auralezen doe je al langer, maar sinds kort geef je ook workshops, las ik.
“Ja, ik werk niet meer alleen aan huis, maar ook in de praktijkruimtes in Hulst en Middelburg. Ik denk dat ik mijn kennis ook kan overdragen op anderen. Dat is gewoon mooi. Het draait om zeven bijeenkomsten waarin de zeven hoofdchakra’s worden bezocht. Daar begin ik in september mee. Op de website van het Zenhuys kun je er meer over lezen. Binnenkort ook op mijn eigen site, dereizendereader.nl.”

Tot slot: met wie zou je zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten?
“Met Kees Rijn en Connie de Lange, de horeca-ondernemers uit Middelburg. Die ken ik al vanaf de jaren 70, Connie nog langer dan Kees. Maar ik ben nog naar veel dingen nieuwsgierig. Wie is de mens achter Kees precies? En hoe doen ze dat samen? Een heerlijk gesprek lijkt me!”

Naam: 

Marijke Smulders (1958)

Gezin: 

Getrouwd, vier kinderen

Beroep: 

Spiritueel Coach

Hobby’s: 

Tuinieren, schrijven en lezen

Marijke Smulders