Bas Verbiest na dertig jaar met molenpensioen

Bas Verbiest scharrelt graag rond bij zijn molens en doet veel om ervoor te zorgen dat ze er goed bij staan en veilig kunnen draaien. Daar komt heel wat bij kijken. “Ik doe het met veel plezier, maar het is zwaar werk om bijvoorbeeld steeds naar boven te klimmen. Daarom stop ik. Da’s jammer, maar je weet dat het er een keer van gaat komen.”

Meester

Al dertig jaar zet Verbiest zich met hart en ziel in voor molens. Toch is hij niet zijn leven lang al besmet met het molenvirus. Pas rond zijn vijftigste raakte hij geïnteresseerd in molens en het werk van molenaars. “Mijn leven had ik op de rit, de kinderen waren de deur uit en ik zocht een leuke hobby. In de krant las ik het verhaal van molenaar Bram Pleging uit Bergen op Zoom en dat sprak me aan. Dat werk was nogal wat!”
Bram Pleging zocht een leerling en zo begon de carrière van Bas Verbiest, in 1987. Hij heeft veel geleerd van zijn meester en volgde een studie voor vrijwillig molenaar. Na zijn examen solliciteerde hij voor de pas gerestaureerde Rozeboom in Krabbendijke en werd aangenomen.

Muizenkeuteltjes

Sinds 1989 is Verbiest wekelijks bij De Rozeboom te vinden om die te laten draaien en onderhoudsklussen te doen. “Deze molen zou ook tarwe kunnen malen, maar voor goede kwaliteit moet de molen dagelijks draaien. Pas hebben we een keertje maïs vermalen voor kippenvoer en ondanks de omvangrijke schoonmaak vonden we een paar dagen later toch muizenkeuteltjes. Die wil je natuurlijk niet in je tarwe hebben. Er zijn dus strenge regels om te werken met een molen.” Verbiest spreekt in de wij-vorm, omdat hij tot voor kort veel samenwerkte met zijn maatje Piet Schoutens, zoon van de laatste molenaar van Hoogerheide. Gezondheidsredenen noopten Schoutens helaas tot stoppen.

Smoeltje

De Rozeboom ‘werkt’ dan wel niet meer, maar er komt veel bij kijken om een molen veilig te laten draaien. “Ik ben altijd bezig met het weerbericht. Hoe hard waait het? Waar komt de wind vandaan? Dit verandert gedurende de dag ook vaak en dan moet je kruien, de kap op de wind zetten. Zo ben je de hele dag aan het ‘spelen’, zoals we dat noemen. We houden ook het aantal omwentelingen bij.” Op een windstille dag doet Verbiest poetswerk of klusjes. “Daarnaast is het leuk als er bezoek komt. Zoals bij Open Monumentendag. Er waren toen ook bezoekers geïnteresseerd in het werk. Eentje hielp zelfs bij het opruimen en veilig wegzetten van de molen. Ik heb geprobeerd hem enthousiast te maken. Dus wie weet…”

Voorrecht

Er is nog geen vaste opvolger voor Verbiest, ook daarom laat hij mensen graag de charme van zijn hobby zien. Door een molen te laten draaien, blijft het cultuurhistorische erfgoed in stand en dat vindt Verbiest belangrijk. “Een molen vertelt veel over de geschiedenis van de plaats waar hij staat en hoort gewoon bij de omgeving. Zo wordt de Rozeboom het smoeltje van Krabbendijke genoemd. Een dag bij de molen geeft me altijd een voldaan gevoel. Ik hou van oud. Het is een voorrecht om hier te mogen draaien. En al die jaren heeft mijn vrouw mij de kans gegeven om deze mooie hobby uit te voeren.”