Anthoni Fierloos denkt altijd hoe hij iets kan oplossen

In 'Aan de keukentafel met...' gaan we met hen in gesprek en gaan we op zoek naar het bijzondere verhaal dat zij te vertellen hebben. Deze week: Anthoni Fierloos. 

Kom je uit een ondernemersnest? 

“Nee. Mijn ouders komen uit ‘s-Gravenpolder, maar toen ik werd geboren, woonden ze in Goes. Mijn vader is opgeleid tot timmerman, maar heeft later les gegeven op de LTS en is geëindigd als technisch tekenaar bij de Woningstichting Borsele. Zijn handigheid is iets wat ik niet heb.”

Heb jij altijd gedroomd van een winkel?

“Van kinds af aan wilde ik geschiedenisleraar worden. Dat heb ik altijd gezegd. Na mijn middelbare school ben ik dan ook naar de lerarenopleiding gegaan, die toen nog in Delft zat. Uiteindelijk ben ik ook afgestudeerd als leraar geschiedenis en aardrijkskunde. Geschiedenis vind ik nog steeds geweldig, maar het vak van leraar niet. Ik heb na mijn opleiding wel even voor de klas gestaan op het Buys Ballot College, maar ik werkte toen al jaren altijd al als vakantie- en weekendkracht in de boekwinkel. Dat bleef ik doen toen ik leraar werd en ik vond dat vele malen leuker dan voor de klas staan.”

Mis je het vak van leraar niet?

“Nooit. Ik wilde het altijd worden, maar het bleek uiteindelijk niet bij me te passen. Als boekhandelaar ben ik beter in het overdragen van kennis, denk ik. Ik neem mijn petje af voor de mensen die elke dag voor de klas staan, tot hun pensioen. Ik vind dat ontzettend knap, maar ik ben er de persoon niet voor.”

Hoe ben je eigenaar geworden van Het Paard van Troje? 

“De eigenaren hadden vijf kinderen, maar zij vlogen allemaal uit naar andere delen van het land en wilden de winkel niet overnemen. Daardoor was het al snel duidelijk dat ik degene was die de zaak op termijn zou kunnen kopen. Toen ze de winkel nog hadden, gingen zij al vaak op vakantie, soms een paar maanden achter elkaar. Ik was toen al het gezicht van de winkel, was verantwoordelijk en deed bijna alles zelf. Dat gaf een grote mate van zelfstandigheid. Daardoor werd het al een beetje mijn winkel. De overname verliep dan ook soepel.”

Heb je veel veranderd toen je de winkel uiteindelijk in handen kreeg?

“Mijn baas runde de zaak in de hoogtijdagen van de boekwinkels. Iedereen las nog volop, er was geen internet en hij had niet of nauwelijks concurrentie van andere boekenzaken in Goes. Het liep als een trein, maar hij was daardoor ook een beetje naar binnen gericht. Hij hoefde niets te doen. Toen ik het overnam, ben ik meteen de samenwerking buiten de winkel gaan zoeken en doe dat nog steeds. Ik vind het bijvoorbeeld heel belangrijk dat het goed gaat met de binnenstad. Daar zet ik me ook voor in. Als het goed gaat met mijn buurman, gaat het ook goed met mij. Zo zie ik het.”

Wat ben je voor ondernemer? 

“Ik ben iemand die uitdagingen zoekt en altijd nieuwe dingen probeert te verzinnen. Dat is ondernemen. In 2010, middenin de crisis, heb ik het Paard van Troje helemaal verbouwd. We hebben alles eruit gegooid en opnieuw ingericht. Dat was een tegengesteld iets, maar ik heb er daarna wel profijt van gehad. Ik ben ook snel met de uitgeverij begonnen. Daardoor haal ik veel omzet buiten de winkel. Dat helpt, al is het moeilijk omdat je hele wisselende jaren hebt. Het ene jaar heb je een paar nieuwe boeken, een paar kalenders en nieuwe kaarten en het volgende jaar heb je bijna niets. In januari heb ik de Koperen Tuin overgenomen, ook in een bijzondere periode. Ik heb me in maart een week echt wel zorgen gemaakt. ‘Wat moet ik nu?’ dacht ik. Daarna begon het echter alweer te kriebelen en zijn we dingen gaan verzinnen en veranderen. Ik denk altijd hoe je iets kunt oplossen.”

Hoe zie jij de toekomst van de boekwinkel? 

“Ik ben een rasoptimist. Ik geloof in de toekomst van boeken. Kijk naar de coronacrisis. Er is veel meer gelezen. Het grote probleem is dat er meer online is besteld. Ook bij ons, maar daar is voor ons nog veel te winnen.”

Lig je wel eens wakker?

“Nee, ik ben redelijk nuchter. Je kunt je alleen druk maken over zaken waarop je invloed hebt. Ik weet dat het makkelijk is gezegd, maar over het algemeen ben ik niet snel terneergeslagen. Wat helpt is dat ik thuis een goed leven heb, een gezin dat achter me staat. Dat geeft ook veel energie."

Wat vind je het leukste aan je vak?
“Dat is toch gewoon in de winkel staan en boeken verkopen. Als je zelf of jouw personeel een prachtig boek heeft gelezen en er een stapel van kunt verkopen door het aan te prijzen. Dat is geweldig.”

Met wie zou jij eens aan de keukentafel willen zitten? 

“Als ik zo’n vraag krijg, denk ik vaak: ‘Als je iets wilt en het kan, waarom doe je het dan niet?’ Door zo te denken heb ik al veel van mijn idolen op schrijversvlak ontmoet. Als ik iemand moet kiezen, zou ik graag nog eens met René Verhulst als minister of premier aan tafel zitten. Ik heb hem leren kennen als burgemeester van Goes en vind het een fantastische man.”