Anne de Kam: ‘Echte inspiratie vind ik in de natuur’

Hoi Anne, eindelijk eens een nadere kennismaking! Vertel eens, ben je een echte Zeeuwse?

“Nee, ik ben geboren in Zoeterwoude en groeide daar ook op, maar de band met Zeeland is heel sterk. Mijn familie komt er vandaan. In mijn jeugd gingen we altijd op vakantie naar Oostkapelle, waar onze roots liggen. Heerlijk. Nu woon ik alweer twintig jaar hier, net als mijn ouders. Zeeland voelt als thuis.”

Zoeterwoude? Dan denk ik meteen aan de fabriek van Heineken. Hoe groeide je op?

“Haha, ik wist dat je daar over zou beginnen. Wat ben jij lekker voorspelbaar. Maar je hebt gelijk, veel mensen kennen het plaatsje dankzij de bierbrouwerij. Ik groeide op in Zoeterwoude-Rijndijk, een wat landelijker gelegen dorp, ook al ligt het wel dichter bij de weg dan Zoeterwoude-Dorp. In Zoeterwoude heb ik bijna elf jaar gewoond, daarna verhuisden we naar Hazerswoude. Je zou kunnen zeggen dat ik beschermd ben opgevoed. Ik had wel twee vriendinnetjes in de straat, maar ik was best een bang meisje. Op de lagere school had ik daar nog niet zoveel last van, dat vond ik een leuke tijd, maar op de middelbare school ontwikkelde die angst zich geleidelijk steeds meer, om nooit meer hélemaal te verdwijnen. Maar ik verveelde me niet hoor. Ik heb altijd veel geknutseld. Ik ben mijn leven lang al graag creatief bezig.”

Op welke leeftijd ging je het huis uit?

“Op mijn zeventiende. Toen ging ik naar MTS Vakschool in Schoonhoven. Eerst zat ik bij een hospita, maar dat beviel niet. Ik wilde, net als mijn klasgenoten, veel liever op kamers. De eerste kamer, in een studentenhuis, was ook niet echt een succes; ik werd helemaal gek van de rommel die m’n huisgenoten maakten, maar toen ik later met twee andere meiden een flat betrok had ik de gulden middenweg gevonden. Dat ging prima. Al tijdens mijn studie solliciteerde ik bij een gerenommeerde juwelier in Rotterdam, Heetman. Daar werd ik nog aangenomen ook. Ik vond het helemaal geweldig. In de kelder werkte daar nog een echte diamantair, die alles wist van edelstenen. De praktijk sloot zo perfect aan bij de verdiepingscursus tot edelsteenkundige, die ik in de avonduren volgde. Mijn tijd bij juwelier Esfahan in Rotterdam gaf daar nog een leuk vervolg aan.”

Je werkte vervolgens bij diverse juweliers en je liep ook stages in Duitsland en Frankrijk, las ik. Hoe raakte je uiteindelijk in Middelburg verzeild?

“Ik ontmoette de vader van mijn zoon toen ik zeventien was. Op m’n eenentwintigste kochten we ons eerste huis samen, in Rotterdam. Daar hebben we ongeveer tien jaar gewoond. Ik had altijd wel al de droom om terug te gaan naar Zeeland, maar veel verder dan weekendjes in het huis van mijn oud-oom en -tante, in Oostkapelle, kwamen we aanvankelijk niet. Tegelijkertijd wilden we wel weg uit de Randstad voordat onze zoon vier zou worden. Die zagen we liever opgroeien in de provincie. En toeval of niet: op zeker moment kreeg mijn man een baan aangeboden in Middelburg. Toen waagden we het erop, en kochten we dit huis aan de Seisweg. Ik vind het nog steeds een fantastische plek.” Lachend: “al ben ik door de locatie wel een wat afgelegen deelnemer aan de Kunst- en Cultuurroute Middelburg.”

Je maakt hier de mooiste dingen, Anne, en je bent betrokken bij diverse kunstroutes en exposities. Toch is je atelier maar eens per maand geopend?

“Tja, dat zou ik graag anders zien, maar helaas staat mijn gezondheid veel in de weg. Ik moet vaak even zitten of liggen omdat ik al sinds 32 jaar last heb van heftige pijnklachten. Voor die pijn is nooit een duidelijke diagnose gesteld. Die kwetsbaarheid is heel vervelend en is altijd van grote invloed geweest op mijn leven. Het bepaalt veel van de dingen die ik kan doen of moet laten. Maar daar gaan we het niet te lang over hebben hoor. Ik ben blij dat ik nog altijd vol passie bezig kan zijn met edelstenen en sieraden. Loop maar eens mee naar voren, dan laat ik je zien wat ik zoal maak!”

Je werkt veel met edelstenen, maar ook met natuurlijke materialen. Zie ik dat goed?

“Ja, dat klopt. Ik ben geen goud- of edelsmid. Ik leg de nadruk op knopen en rijgen. Maar ik werk wel met veel verschillende materialen. Als jij bijvoorbeeld een collier hebt van bloedkoraal, en dat graag vermaakt zou zien, dan doe ik dat met alle plezier. Kijk, bij deze werk ik bijvoorbeeld met zilver, maar in het collier daar op die buste, die ik overigens ook heb gemaakt, werk ik met een gevonden oester. Het kan allemaal. De natuur inspireert me. Dat is ook de reden waarom ik soms even ben afgeleid tijdens een gesprek. Als ik een vogeltje in de tuin zie ben ik gewoon even weg. Zalig!”

Dat brengt me bij de laatste vraag. Met wie zou je zelf wel eens aan de keukentafel willen zitten? Wie inspireert jou?

“Ha, ik weet dat je die vraag altijd stelt, en ik heb er op voorhand over nagedacht. Maar als ik dan toch mag kiezen, dan kies ik niet voor een mens, maar voor een dier. Doe mij maar een mooi vogeltje, of desnoods een koe. Dat maakt me verder niet zo gek veel uit. Ik wil er maar mee zeggen: de echte inspiratie vind ik in de natuur. Daarom woon ik hier ook zo graag. Ik heb hier een hele fijne achtertuin, maar de zee is ook nooit ver weg. Ik ben dol op het water. Ik ben meestal afhankelijk van vervoer, dus van een bezoekje aan de kust komt het niet altijd, maar in de zomer even met mijn voeten in het water hierachter vind ik ook al heel fijn hoor. Daar word ik rustig van.

PASPOORT:

Naam: 
Anne de Kam

Geboortejaar: 
1969

Gezin: 
Ongehuwd, 1 zoon

Hobby’s: 
Natuur: met name de zee, vogels, wilde bloemen en vlinders.