Amerikaan Jim Lantto eert omgekomen oom in Yerseke

Jim Lantto bracht donderdag een eerbetoon aan zijn gelijknamige oom. Een laatste eerbetoon om het vele decennia durende familieverhaal af te kunnen sluiten en nog eens stil te staan bij het offer dat velen hebben gebracht voor de vrijheid die wij nog iedere dag genieten.

Reis

Vooraf aan de komst van Lantto gingen een aantal jaren van onderzoek door Menno Polderman. ‘’Mijn opa vond tijdens de Tweede Wereldoorlog een Amerikaanse pilotenjas. Hij moest die afstaan maar wat hij wist te behouden waren twee emblemen die erop hadden gezeten’’, vertelt hij. ‘’Die kreeg ik via een neef van mij en daar wilde ik graag meer over weten.’’ En zo geschiedde, hij ging onderzoek doen naar allerlei vliegtuigcrashes tijdens de bevrijding in Zeeland en kwam zo ook bij die van de oom van Lantto. Via een Facebook groep kwamen Polderman en Lantto elkaar vijf jaar geleden tegen waarna het balletje tot een ontmoeting langzaam maar zeker ging rollen. ‘’Toen mijn vrouw en ik met pensioen gingen besloten we een reis te gaan maken langs de plekken waar mijn oom is geweest. Zo zijn we op de plek in Engeland geweest waar hij gestationeerd was en hebben we het graf van de piloot van de bommenwerper in Margraten bezocht’’, vertelt Lantto. ‘’We zijn daarna hier aangekomen om samen met Menno een informatieplaatje te bevestigen, bloemen te leggen en mijn oom te gedenken. Daarnaast zijn we, samen met Martien van oorlogsmuseum Wings to Victory, over exact de route gevlogen die mijn oom destijds ook vloog. Dat was heel bijzonder.’’ De oom van Lantto was nog niet oud toen hij overleed en ook de vader van Lantto was nog maar 15 toen hij hoorde dat zijn broer was overleden. Desondanks ging ook de vader van Lantto in het leger en werd uitgezonden naar de oorlog in het Pacifische gebied. ‘’Daarom mocht ik van mijn vader het leger niet meer in. Omdat hij vond dat er te veel mensen verloren waren gegaan uit de familie, waarmee hij zijn broer bedoelde’’, vertelt Lantto. ‘’Ik ben blij dat ik mijn oom heb kunnen eren, het is een mooi eind van een hoofdstuk in het boek van onze familie.’’