‘Als vrijwilliger kan ik wat terugdoen’

Burgemeester Fons Naterop van de gemeente Kapelle heeft tijdens de jaarlijkse lintjesregen in april vijf inwoners verblijd met een koninklijke onderscheiding. Door de coronamaatregelen gebeurde dit tijdens vijf bijeenkomsten in de Nederlands Hervormde Kerk in Kapelle. Ellen van Os-Timmerman werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau voor haar jarenlange inzet voor Stichting Welzijn Kapelle. Daarnaast is zij burgeradviseur bij Steunpunt de Wegwiezer en zet zij zich in voor de vrijwilligersvacaturebank en Dementievriendelijk Kapelle.

Ellen wist tot op de laatste minuut niet wat haar overkwam. “Ik was gevraagd naar het gemeentehuis te komen om te brainstormen over het fysiek maken van een raadsvergadering, maar toen ik daar aankwam was alles donker. Ik werd meegenomen naar de kerk en daar stond opeens mijn man. Er ging toen nog geen lichtje branden. Fons zei dat ik een plekje moest zoeken. Pas toen ik naar voren moest komen en mij verteld werd waarom ik daar echt was, viel het kwartje. Ze hebben zich rot gelachen dat ik zo onnozel keek”.

Ellen was voorgedragen door Petra Slingenberg van Stichting Welzijn Kapelle. Na 32 jaar werkzaam geweest te zijn in de zorg werd Ellen afgekeurd. Zij besloot echter niet bij de pakken neer te gaan zitten. “Ik heb jarenlang raadsvergaderingen bijgewoond en ik doe nu al dertien jaar vrijwilligerswerk. Ik heb hierdoor het gevoel dat ik wat kan terugdoen. Ik krijg een uitkering, maar ik wil niet alleen mijn hand ophouden”. De contacten die zij door haar vrijwilligerswerk opdoet zijn heel belangrijk voor Ellen. “Ik doe huisbezoeken bij 75-plussers en geef mensen de kans om iets over hun leven te vertellen. Ik ben zelf door ziekte aan huis gekluisterd geweest, dus ik weet hoe het is om eenzaam en afhankelijk te zijn”.

Ellen wil geen leven achter de geraniums. “Ik heb interesse in mensen. Dat sla je er niet uit. Als ik kan helpen eenzaamheid onder ouderen te verminderen, zal ik dat doen. Voor mij is het feit dat de onderscheiding door Petra is aangevraagd de kers op de taart. Door haar ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Ik ervaar het niet als een schouderklopje, maar als een schouderdreun! Ook de hoeveelheid reacties daarna vind ik heel bijzonder. Ik heb wel tien bossen bloemen gekregen. Af en toe kijk ik in het koffertje om te kijken of het lintje er nog in zit. Ik kan het soms nog steeds niet geloven en ben er ontzettend blij mee!”