‘Als ik moet stil zitten, is het snel gedaan met mij’

Tijdens de jaarlijkse lintjesregen heeft burgemeester José van Egmond van de gemeente Reimerswaal de koninklijke onderscheiding, na een telefonische aankondiging, bij Maarten Praat thuis uitgereikt. Voor hem kwam dit als een grote verrassing. “Ik wist nergens van af”, vertelt de tachtigjarige Yersekenaar over die memorabele dag in april. “Ik werd gebeld door de burgemeester en dezelfde dag nog kwam zij het lintje brengen. Mijn vrouw heeft de onderscheiding bij me opgespeld. Omdat er geen ceremonie kon plaatsvinden, kregen we een soort tegoedbon van de gemeente. We hebben, om het te vieren, lekker met zijn allen gebarbecued bij ons in de tuin.”

Koster
Het vrijwilligerswerk, dat Maarten al meer dan veertig jaar doet, is niet meer weg te denken uit zijn leven. “Voor de voetbalvereniging ben ik al vanaf 2008 vrijwilliger en nog steeds doe ik veel, zoals het kalken van de velden. Ik zit in de onderhoudsploeg en help mee om alles na de wedstrijd op te ruimen.”
Van 1988 tot 2000 is Maarten notabel geweest en kwam toen in de kerkvoogdij. “Daar heb ik drie periodes van vier jaar gekend. In de jaren negentig ben ik hulpkoster geweest en nu ben ik vaste koster in de Hervormde kerk en doe ik uitvaarten en huwelijken. Ook verzorg ik al jaren het paasontbijt; krentenbrood en krukels. Daarnaast breng ik eens in de veertien dagen het kerkblad rond en het verzamelen van oud papier, waarmee ik rond 1980 begonnen ben, doe ik ook nog steeds.”

Praatje
Maarten heeft het, zeker gezien zijn leeftijd, erg druk, maar hij zou het niet anders willen. “Als ik niks te doen zou hebben en voor het raam moet gaan zitten, zou het snel gebeurd zijn met me. Ik doe ook veel met de kleinkinderen en ik help bij het onderhouden van de tuin van de kerk. Ik vind het hartstikke leuk allemaal en ik kom met veel mensen in contact. In de kerk ontvang ik mensen en houd ik even een praatje. Met de voetbal is dat precies zo. Ik kan niet over straat zonder dat er wel iemand is die mij groet. Ik ben wel een sociaal persoon en ik denk dat je dat ook moet zijn”, aldus Maarten. “Ik ben tachtig jaar en mijn maatje met wie ik het oud papier doe is 82 jaar. Het is moeilijk om nieuwe vrijwilligers te vinden. Dat is jammer. Ik blijf doorgaan met vrijwilligerswerk zolang het kan.”