‘Alles moet tot in kleinste detail kloppen’

“Toen ik met pensioen ging in 2008 was ik uitgeklust in het huis waar we toen woonden en begon ik met modelbouw, omdat ik niet kan stilzitten”, legt Ko uit. “Als kind kocht ik altijd al bouwpakketten. Ik heb gewerkt als vrachtwagenchauffeur, maar van mijn vijftiende tot mijn tweeëntwintigste heb ik gevaren. Schepen heb ik altijd mooi gevonden en ook techniek heeft mij altijd erg geboeid. Ik bouw de schepen van de grond af op. Alles maak ik zelf. Toen ik net begon, kon ik heel moeilijk aan werftekeningen komen. Mijn eerste kotter, de ARM 22, heb ik nagebouwd aan de hand van foto’s die ik gemaakt had.”

Tekeningen

Tijdens de Modelbouwshow in de Zeelandhallen kwam Ko voor het eerst in aanraking met de modelbouwvereniging. “Ik was daar met mijn eerste boot en besloot mij aan te melden bij die club. Ook waren daar mensen, onder wie van Damen, die ‘mijn’ boot gebouwd hadden. Ze snapten niet hoe het mij gelukt was de boot zonder tekeningen na te bouwen. Vanaf dat moment kreeg ik alle medewerking. En ook via de andere verenigingen kreeg ik toegang tot tekeningen. Zo is er een heel netwerk ontstaan en inmiddels zijn er 1200 mensen die mij volgen; van mensen uit Zweden, China en eigenlijk de hele wereld krijg ik vragen.”

Kick

Modelbouw betekent heel veel voor Ko. “Als ik aan het werk ben in mijn schuur vergeet ik alles om mij heen. Ik bouw schepen die ook echt kunnen varen. Ik heb een speciaal roestvrijstalen karretje ontworpen en mijn zoon heeft deze gelast. Hiermee laat ik de boten te water. En als dan alles werkt en je de boot al werkend kunt laten zien, dan geeft dat echt een kick.”

Scheepsbel

Ko maakt zijn modellen op grote schaal om zo gedetailleerd mogelijk te kunnen werken. “De meeste clubs bouwen op een schaal van 1 op 50, maar ik bouw op een schaal van 1 op 20 of 30. De details zijn heel belangrijk; alles moet kloppen. Een leek zou dat niet zien, maar iemand die er op gewerkt heeft wel. Dat betekent dat de scheepsbel op de juiste plaats moet hangen, het interieur moet kloppen, alle lieren werken en alle lampjes echt moeten kunnen branden.”

Gereedschap

Aan sommige modelschepen heeft Ko wel drie jaar gewerkt. “Ja, je moet geduld hebben en veel gereedschap, maar dat heb ik over een paar jaar opgebouwd. Elk jaar krijg ik van mijn vrouw voor mijn verjaardag weer een stuk gereedschap. Ik ben steeds beter geworden, omdat ik steeds bijleer. En je hebt brede kennis nodig, want je moet het toch elke keer weer zelf voor elkaar zien te krijgen.”