‘Alle punten uit ons eerste programma zijn gerealiseerd’

PSR-voorzitter Alex Achterhuis speldde de onderscheiding, waarin de wapens van Souburg en Ritthem zijn te zien, op bij Dick Schinkel. Het erelid trad tijdens de ledenvergadering af als bestuurslid. “Ik had het niet verwacht, maar”, zegt hij over de onderscheiding, “vind het hartstikke leuk.”

Wieg

Schinkel stond in 2001 aan de wieg van de PSR. Hij speelde toen al jaren met het idee voor een lokale partij. “In 1983 werd ik voorzitter van de winkeliersvereniging in Oost-Souburg. Je werd dan uitgenodigd als er iets was te doen of voor een vergadering. Op zulk soort gelegenheden was ik echter altijd de enige Souburger. Het ging alleen maar over Vlissingen. Als ik met Souburgse punten kwam, vonden ze dat niet interessant.”

Winkeliers

Schinkel zegt dat de gemeente Souburg als een wijk begon te zien. Dat was tegen het zere been van Schinkel en andere dorpsgenoten. “We wilden per se een dorp zijn, omdat je als dorp veel meer rechten hebt en meer krijgt. Op een gegeven moment werden er zelfs winkeliers uit de Kanaalstraat benaderd of ze niet naar de Walstraat wilden verhuizen. Dat was een druppel. Ik vond dat ongehoord.” Het duurde bovendien vaak ellenlang als je iets in Souburg voor elkaar wilde boksen. Het kostte bijvoorbeeld jaren voordat er een reconstructie kwam van de Karolingische Burcht, een plan waar Schinkel nauw bij was betrokken. “Je moest altijd knokken en vaak werden beloften niet nagekomen.”

Kieslijsten

Toen Schinkel het echt beu was en in 1998 in de Souburgsche Courant opriep om op een Souburger te stemmen, bleek dat het gevoel bij meer mensen leefde. De dorpelingen op de kieslijsten werden met voorkeursstemmen in de raad gekozen. Dat leidde uiteindelijk tot de oprichting van de PSR in 2001. Dorpelingen maakten een programma met punten die belangrijk waren voor Souburg en Ritthem en er kwam een lijst met kandidaten.

Calimero

De partij bleek een schot in de roos. De helft van de inwoners stemde op de PSR, die met vier zetels in de gemeenteraad kwam. De PSR is nooit meer verdwenen. Sterker, ze is nu de grootste. “Mijn eerste zes jaar als raadslid waren nog frustrerend. Je was bezig met het leggen van een pad, maar je moest continu omkijken of ze de tegels achter je rug niet weg haalden. Nu worden we serieus genomen. Alle punten ons eerste partijprogramma zijn gerealiseerd. En het Calimero-gevoel zijn we kwijt. Ik heb een heel goed gevoel over de PSR.”