Alex Schreurs is KNRM-vrijwilliger: ‘Je moet de knop kunnen omzetten’

Schreurs surfde vroeger en houdt van zeilen. De liefde voor het water zit er daarmee al lang in. “Mijn ex-vrouw zat bij de brandweer Colijnsplaat/Kortgene en had eens een oefening op de Oosterschelde met de KNRM.” Zo kwam Schreurs ter ore dat de reddingmaatschappij mensen zocht. Hij besloot zich aan te melden als vrijwilliger bij station Neeltje Jans. “Onze dochter is overleden aan een genetische afwijking. Haar kon ik niet helpen, maar andere mensen misschien wel. Het geeft me ook voldoening om mensen te helpen.”

Schreurs kan altijd opgepiept worden, maar dat ervaart hij niet als een belasting. “We hebben een systeem waarin je je kunt afmelden als je bijvoorbeeld op vakantie bent. Je houdt dus wel altijd rekening met de KNRM.” Hij vindt dat wel goed te combineren met zijn werk - hij heeft een eigen bedrijf - en andere bezigheden. “We hebben iedere woensdag een oefenavond en eens per maand trainen we op zaterdag. Bij Neeltje Jans hebben we tachtig tot negentig uitrukken per jaar, vooral in de zomer. Ik word voor zo’n veertig procent opgeroepen.”

Schreurs was nog niet zo lang KNRM’er toen hij zijn eerste dodelijke ongeval meemaakte. Een duiker was in de problemen geraakt in de Oosterschelde. “Het was al donker, maar we hebben hem wel gevonden. Er is nog geprobeerd om de man te reanimeren, maar hij was helaas al overleden. Dat ongeluk zal me altijd bijblijven.” De KNRM heeft mensen beschikbaar met wie de vrijwilligers kunnen praten over ernstige voorvallen. “Ik verwerk zulke gebeurtenissen op mijn eigen manier, maar het is goed dat er mensen zijn om mee te praten. Ik probeer te helpen waar ik kan en mocht iemand het niet overleven, dan heeft het zo moeten zijn. Dat klinkt misschien cru, maar zo zie ik het. Ik denk niet aan ‘wat als’, want ‘als’ bestaat niet. Je hebt je best gedaan en daarna zet je de knop om, want je moet ook verder kunnen gaan met je leven.”