Aan de keukentafel bij Adrienne en Gerrit Klein: ‘Iedereen weet zijn rol’

Wie eind november in het donker langs het gemeentehuis rijdt of loopt, zal het gelijk opvallen: de oranje verlichting. Van 25 november t/m 10 december verlichten we het gemeentehuis oranje.Dit is niet zomaar gezellige sfeerverlichting, maar een krachtig signaal. Met deze oranje verlichting sluiten wij ons aan bij de wereldwijde campagne 'Orange The World', die aandacht vraagt voor het voorkomen van geweld tegen vrouwen en meisjes. Want dit is heel hard nodig.Soms lees je een cijfer dat je ogen opent en je raakt. Elke acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord. Meestal door een (ex-)partner. Achter elk van die cijfers schuilt dus een leven, een gezin, een leegte die nooit meer wordt gevuld. Een moeder, een dochter, een vriendin, een collega. Achter veel van deze tragedies gaat een lange periode van angst en afhankelijkheid schuil. Dat maakt het zo belangrijk om signalen eerder te herkennen.Daarom heb ik, samen met ruim 170 collega-burgemeesters, het manifest 'Stop geweld tegen vrouwen - femicide' ondertekend. Want alleen gebouwen oranje verlichten is niet genoeg. Er is actie nodig. Het manifest roept op om femicide een nationale prioriteit te maken en dit vast te leggen in het nieuwe regeerakkoord. We vragen om een nationaal actieplan met één verantwoordelijke minister. Ik hoop dat dit ertoe kan leiden dat er meer kennis over dit onderwerp beschikbaar komt, zodat we dit soort vreselijkheden kunnen voorkomen!Acht dagen. Zó vaak gaat het mis in ons land. Die cijfers zijn schokkend, maar het gaat om mensen. Ook hier, in onze eigen omgeving. Het minste wat we kunnen doen is niet wegkijken, maar luisteren en alert zijn. Op 3 december organiseert de gemeente Borsele in samenwerking met Discriminatie.nl een filmavond in het kader van Orange The World. We kijken samen naar de documentaire 'Belaagd'. Daarnaast is er ruimte voor gesprek.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakten veel mensen vermist. Soms haalde zo'n bericht de krant zoals hier in de Middelburgse Courant van 30 maart 1940. Maar er komen ook wel eens vragen bij de Heemkundige Kring zoals deze e-mail in 2018: 'Graag zou ik willen vragen of er bij de Heemkunde Kring iets bekend is over vermiste burgers die tijdens de periode 1940-1945, in Nederland vermist zijn geraakt'.Een Interessante vraag maar het antwoord is lastig. Het bijhouden van persoonsgegevens tijdens de oorlog is een beladen zaak. Dankzij het perfecte Nederlandse bevolkingsregister konden de Duitsers (met hulp van veel Nederlandse ambtenaren) de mensen met joodse namen en van het joodse geloof uit de bevolking filteren, met de bekende afloop. Ook voor het verstrekken van distributiegoederen leende zich het bevolkingsregister prima; illegalen en mensen die ondergedoken waren konden daarom maar moeilijk aan voedselbonnen komen. Vooral hierom vonden aan het einde van de oorlog overvallen op gemeentehuizen plaats, met als doel de bevolkingsregisters te doen verdwijnen of door elkaar te gooien.Bevolkingsregisters uit de oorlogstijd zijn verder aan de wetgeving over privacy onderworpen. Bij veel mensen met een min of meer oorlogsverleden die een veroordeling kregen werden aantekeningen op de persoonskaart gemaakt van ontzetting uit het actieve of passieve kiesrecht, over lidmaatschap van verboden organisaties of dienstneming in Duitse organisaties. Er is dus niet zo maar onderzoek te doen in deze bevolkingsadministratie. Op sommige persoonskaarten kom je bij de gegevens de afkorting VOW tegen, wat staat voor Vertrokken Onbekend Waarheen. Los van de privacywetgeving zou dit het doorbladeren van dozen vol persoonskaarten betekenen. Dat niet is toegestaan. Wat ook nog meespeelt, is dat aan het einde van de oorlog in het zicht van de bevrijding gemeentehuizen vrijwel leeg waren. De ambtenaren waren ondergedoken, of, als ze lid van de NSB waren, zochten ze een veilig heenkomen achter de Duitse linies. Administratie van bevolkingsgegevens kon dan soms weken of maanden niet plaats vinden. Dossiers over de Tweede Wereldoorlog bij het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) zijn nu openbaar. Dat biedt weer nieuwe onderzoeksmogelijkheden.

De villa waarin Léon Overdulve als pleegkind vakantie vierde, is nu het hoofdkantoor van zijn multinational. Overdulve is directeur van OOS International (Overdulve Offshore Services) en vliegt voor zaken de hele wereld over. Zijn woonplaats Serooskerke vergeet hij daarbij niet. Overdulve zet zich graag in voor de leefbaarheid van het dorp, zoals het onderhouden en publiek toegankelijk houden van park Welgelegen, een Rijksmonument, samen met de gemeente Veere.Léon, vertel eens over je jeugd?"Ik ben in 1969 geboren in Terneuzen en daar heb ik tot ongeveer mijn achtste gewoond. Ik heb een enerverende jeugd gehad, zal ik maar zeggen. Omdat onze ouders niet voor ons konden zorgen, kwamen mijn drie zussen, broer en ik in tehuizen en pleeggezinnen terecht. Ik heb jaren in het jongensinternaat Lievenshoven in Oosterhout en Huize Klarenbeek in Middelburg gezeten. Op mijn zestiende kreeg ik een kamer aan Plein Vierwinden in Vlissingen. Later zijn mijn ouders gescheiden. Mijn vader is inmiddels overleden. Met mijn moeder heb ik af en toe contact."Dat klinkt als een onrustige start van je leven. Hoe heb je dat ervaren?"Een verhaal heeft ook altijd positieve kanten. In het internaat was het leuk met de jongens. Wel ging ik gigantisch puberen, ben van het gymnasium naar de mavo gegaan. Daarna koos ik voor de Zeevaartschool. Ik weet niet precies waarom, maar als kind ravotte ik graag in de haven van Terneuzen. Het gaf me een gevoel van complete vrijheid."Je was niet echt een type voor de schoolbanken?"Nee, ik zat vaak thuis. Totdat meneer Van Heulen, de directeur van de Zeevaartschool, zei dat ik maar eens moest gaan varen. Eigenlijk was ik nog niet zo ver, maar hij heeft voor me gelobbyd, zodat ik als aankomend matroos op de wilde vaart aan het werk kon. Dat vergeet ik nooit meer. Hij geloofde in mij. Het varen heeft me gered. Ik had vrijheid, een inkomen, een dak boven mijn hoofd en structuur. Zolang je je werk deed, werd verder alles aan boord voor je geregeld. Dat was een openbaring voor me. Ik was zeventien en door het varen werd ik snel volwassen."Zo begon je maritieme carrière, met werken in verschillende functies op allerlei plekken in de wereld. Hoe werd Serooskerke je thuis?"Mijn vrouw Erna is hier geboren en getogen. We ontmoetten elkaar in het uitgaansleven van Vlissingen toen ik 33 was. Toen ik daarna na maanden werken in Nigeria weer thuis kwam in Vlissingen, lag er een kaartje op de deurmat van Erna. Ik ging al gauw bij haar wonen. Ik hou van het dorpse, rustige. In dat hele kleine huisje in Serooskerke is onze dochter Madelief geboren."Je bent vader van Madelief (19) en Bloeme (16). Hoe was het voor hen dat jij vaak de wereld rond vloog?"Achteraf gezien heeft dat wel impact op hen gehad. Soms was ik maanden weg. Dat doe ik nu niet meer. Het is nu nog maximaal een week. Erna heeft er altijd goed mee kunnen omgaan."Nu wonen jullie op dezelfde historische buitenplaats als waar het hoofdkantoor van OOS International te vinden is?"Villa Welgelegen heb ik in 2013 gekocht en we hebben bijna twee jaar verbouwd en opgeknapt. De akoestiek is niet ideaal, maar het is een prachtig kantoor. Als kind vierde ik hier vakantie via Kinderzorg en het Centrum voor Jeugd en Gezin. Er zijn maar iets van achttienhonderd inwoners, maar Serooskerke heeft een hele geschiedenis. Zo vuurden de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog raketten af vanaf dit landgoed."En Bloeme is bij OOS in dienst?"Dat klopt. Corona heeft enorme impact gehad op de jeugd. Ik heb Madelief en Bloeme zo snel mogelijk van school gehaald. Dat leverde wel problemen op met de leerplichtambtenaar, maar dat is gelukkig opgelost. Ik vind ons schoolsysteem waardeloos. Dat alle kinderen volgens hetzelfde stramien moeten leren, daar klopt geen hout van. En waarom krijgen ze geen vakken als hoe je geld verdient en hoe je omgaat met ruzie met de buren? Bloeme weet nog niet wat ze wil. Ze werkt hier om zichzelf te ontwikkelen en erachter te komen wat ze leuk vindt. Madelief is een zorgzaam type. Zij begint samen met haar vriendin Maisam Kansen Kompas, gefinancierd vanuit OOS. Kansen Kompas opent hopelijk dit voorjaar in Serooskerke. Het biedt jeugdhulpverlening, niet aan de zware gevallen, maar meer preventief. Het doel is activiteiten te organiseren voor jongeren en hen met positiviteit en regelmaat het goede pad op te krijgen."OOS financiert Kansen Kompas en je investeert ook op andere manieren in leefbaarheid. Waarom?"Waarom niet? Ik help graag mensen, ook al wordt het niet altijd gewaardeerd als je je kop boven het maaiveld uitsteekt. Bij OOS helpen we ook mensen die in de knoop zitten met zichzelf. Ik heb bijvoorbeeld een jongen letterlijk uit zijn slaapkamer getrokken, omdat hij de hele dag zat te gamen. Door ritme te krijgen in de dag en door het nuttig bezig zijn, zag je hem opknappen. Dat vond ik helemaal fantastisch. En op het perceel hierachter het park willen we kleine woningen voor starters realiseren."Hoe ben je van een soort 'Pietje Bell', zoals je zelf zegt, eigenaar van een miljoenenbedrijf geworden?"Door 370 keer op mijn bek te gaan en steeds weer op te staan. Iemand zei eens over een maat van mij die drie keer failliet was gegaan, 'goed, hè!' Daar moest ik even over nadenken, maar later viel het kwartje. Als iets mislukt, leer je daarvan. De kunst is om iedere keer weer door te gaan als het tegenzit. Dat lukt mij, denk ik, omdat ik het glas halfvol zie. Alles komt goed. En ik voel bewijsdrang. Dat is bij mij misschien extreem aanwezig. Ik wil me niet bewijzen naar anderen, maar naar mezelf. Anderen die ondernemer willen worden, adviseer ik ervoor te zorgen dat ze de eerste twee jaar hun rekeningen kunnen blijven betalen en niet al hun geld in het bedrijf te pompen. Want het duurt minimaal twee jaar voordat je geld gaat verdienen. Een goede mix van collega's is ook belangrijk. Iemand moet in het team passen. En je moet altijd personeel aannemen dat slimmer is dan jijzelf."Met wie zou je zelf eens aan de keukentafel willen zitten?"Met Midas Dekkers. Dat vind ik een heel mooi mens, superrelaxt. Het is fantastisch hoe hij de karakters van dieren en mensen met elkaar vergelijkt. En Lidewij de Vos vind ik een verademing in de politiek. Ze denkt logisch en rationeel en dat kunnen we gebruiken in Nederland."[n]DOOR BRITTA JANSSEN

GOES - Steeds meer mantelzorgers in de gemeente Goes raken overbelast. Uit onderzoek van Independer, gebaseerd op cijfers van het CBS, RIVM en de GGD's, blijkt dat het aantal zwaar- tot overbelaste mantelzorgers in Goes in twee jaar tijd met maar liefst 265 procent is gestegen. Daarmee is de stijging hier het sterkst van heel Zeeland.

GOES - Een fietser is vrijdagmorgen zwaargewond geraakt bij een eenzijdig ongeval in Goes. Het Mobiel Medisch Team (MMT) vanuit Rotterdam werd ingezet.

HEINKENSZAND - Inwoners van de gemeente Borsele hebben hun voorwaarden voor de komst van nieuwe kerncentrales bij Borssele aangescherpt en uitgebreid. Tijdens een bijeenkomst eerder deze week overhandigde de Borselse Voorwaarden Groep het vernieuwde pakket aan burgemeester Gerben Dijksterhuis.

GOES - De nieuwe sporthal van sport- en recreatiecentrum Omnium in Goes werd afgelopen week geopend. Wethouders Joost de Goffau en André Van der Reest van de gemeente Goes deden dat middels een potje badminton, in pak . De oude, meer dan veertig jaar oude hal, was volledig op. De sporthal werd daarom eerder dit jaar gesloopt.  "Zo'n sloop doet best wat met mensen, maar een nieuwe sporthal was echt hard nodig," Vertelt Bart van den Heuvel, directeur van Omnium.